اسکریما
 |
اسکریما که آرنیس و آرنیس دِ مانو(Arnis de Mano) و همچنین کالی (Kali) نیز نامیده میشود، شناخته شده‌ترین هنر رزمی فیلیپینی است که فنون آن در درجه اول بر کاربرد انواع سلاح‌های سرد از جمله چوب و شمشیر تأکید دارند.
استفاده از میله و نیزه و زدن ضربه به طور همزمان، استفاده از سلاح‌های قابل انعطاف همچون شلاق، طناب نیسمی دندانه‌ای، سلاح‌های پرتابی مانند کمان و تفنگ بادی از جمله روش‌های مبارزه در این سبک‌ها به شمار می‌آیند.[۱]
اسکریما چوبی صاف به قطر ۱.۵ تا۲ سانتی متر و طول ۶۰ تا ۶۲ سانتی متر می باشد با سختی و سبکی خوب که گاهی از بامبوهای فیلیپین نیز می باشد ( جهت نمایش ) که آرنیس و آرنیس د مانو (Arnis de Mano) و همچنین کالی (Kali) نیز نامیده میشود، معروفترین هنر رزمی فیلیپینی است.[۲]
روش[ویرایش]
استفاده از چوب کوتاه یا یک خنجر بلند، استفاده از دو اسلحه به صورت همزمان که شامل یک شمشیر و یک خنجر می‌باشد، مبارزه با دستان خالی که در آن از ضربات مشت، لگد یا گلاویز شدن با حریف استفاده میشود.
استفاده از میله و نیزه و زدن ضربه به‌طور همزمان، استفاده از سلاح‌های قابل انعطاف همچون شلاق، طناب نیسمی دندانه‌ای، سلاح‌های پرتابی مانند کمان و تفنگ بادی از جمله روش‌های مبارزه در این سبک‌ها به‌شمار می‌آیند.[۳]
مبارزه[ویرایش]
در اسکریما و آرنیس، مبارزان بیش‌تر از میله یا چوب استفاده می‌کنند و در کالی، سلاح مورد استفاده تیغه یا شمشیر است. اما نکته مشترک بین همه این سبک‌ها، هندسه است.
در ضربات دفاعی و به هنگام حملات، همه حرکات، خطوط و مسیرها و همچنین ناحیه‌های انتخابی بسیار مهم می‌باشند.[۴]
استفاده مستقل از دست‌ها یا دست‌ها و پاها توأمان با اجرای تکنیک‌ها، نیازمند کسب تجربه بسیار در کالی اسکریما می‌باشند.
در هنرهای رزمی فیلیپینی، استفاده از زانو، آرنج، لگدهای کوتاه و مشت در هنگام ایجاد فاصله بسیار نزدیک بین دو مبارز آزاد است. ضربه با سر، گرفتن حریف، پرتاب، ضربه با آرنج، شانه، قوزک و زانو نیز آزاد هستند.[۵]
اسکریما در ایران[ویرایش]
اسکریما در ایران همزمان با شروع فعالیت وینگ چون معرفی گردید و از آن پس نیز توسط گروه های مختلف وینگ چون آموزش داده میشود.[نیازمند منبع]
پانویس[ویرایش]
- ↑ حق‌شناس، علی، دانشنامهٔ هنرهای رزمی، تهران، انتشارات بوستان، چ اول، ۱۳۹۵، ص ۲۳۳.
- ↑ "Eskrima Kali Arnis" by Dionisio Canete بایگانی‌شده در ۳ مارس ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine Rutgers University Filipino Martial Arts Club
- ↑ حق‌شناس، علی، دانشنامهٔ هنرهای رزمی، تهران، انتشارات بوستان، چ اول، ۱۳۹۵، ص ۲۳۴.
- ↑ حق‌شناس، علی، دانشنامهٔ هنرهای رزمی، تهران، انتشارات بوستان، چ اول، ۱۳۹۵، ص ۲۳۴.
- ↑ حق‌شناس، علی، دانشنامهٔ هنرهای رزمی، تهران، انتشارات بوستان، چ اول، ۱۳۹۵، ص ۲۳۴.
منابع[ویرایش]
- علی حق‌شناس (۱۳۹۵)، دانشنامهٔ هنرهای رزمی: نخستین دایرةالمعارف ورزش‌های رزمی در ایران، تهران، نشر بوستان.