کیک‌بوکسینگ
کیک‌بوکسینگ (به انگلیسی: Kickboxing) ترکیبی از رشته‌های تکواندو و بوکس و موی تای است. کیک بوکسینگ ورزشی رزمی است که پیشینه آن به دهه ۱۹۶۰ بازمی‌گردد. به‌طور کلی هدف از تمرینات کیک بوکسینگ، دفاع از خود و به‌دست آوردن آمادگی جسمانی، همچنین استفاده به‌عنوان ورزش رزمی است.[۱] کمربندهای کیک بوکسینگ به صورت فدراسیونی به این ترتیب می‌باشد: سفید، زرد، نارنجی، سبز، آبی، قهوه‌ای، مشکی، دان ۱ تا دان ۹ و کمربند فایتری.
تاریخچه[ویرایش]
ریشهٔ اصلی شکل‌گیری رشته کیک‌بوکسینگ به ۲۰۰۰ سال پیش در آسیا بازمی‌گردد. کیک بوکسینگ ژاپنی در دههٔ ۱۹۶۰ میلادی ایجاد شد و رقابت‌های آن از همان دهه آغاز گردید. بنیان‌گذاران رشته کیک‌بوکسینگ، اوسامو ناگوچی و تاتسو یامادا می‌باشند. کیک بوکسینگ آمریکایی نیز در دهه ۱۹۷۰ میلادی به وجود آمد. بنیان‌گذاران کیک بوکسینگ در غربی «جو لوئیس»، «بیل والاس»، «جف اسمیت» و «جری بیزلی» می‌باشند. کیک بوکسینگ را می‌توان ورزش رزمی تلفیقی دانست، که در آن از روش‌های رشته‌های مختلف رزمی استفاده شده‌است.[۲]
نام‌گذاری[ویرایش]
اصطلاح کیک بوکسینگ به‌وسیله اوسامو ناگوچی ژاپنی برای نام‌گذاری رشته‌ای رزمی که از موای تای و کاراته، همچنین از بوکس و تکواندو الهام گرفته شده بود، استفاده شد. او این رشته را در سال ۱۹۵۸ معرفی کرد. کیک بوکسینگ در واقع از دو قسمت (کیک = ضربه پا) و (بوکسینگ = مشت زدن) تشکیل شده‌است، که تکنیک‌های اصلی آن نیز در مشت و ضربه پا است.[۳]
روش مبارزه و قوانین[ویرایش]
مسابقات در یک زمین مربع شکل، با ابعاد ۱۶ تا ۲۰ فوتی که با طناب محصور شده برگزار می‌گردد. زمان مسابقه اغلب ۲ راند ۲ دقیقه‌ای است، که ورزشکاران بین هر راند، یک دقیقه استراحت می‌کنند. هر مسابقه توسط یک داور و یک پزشک کنترل می‌شود و در هر راند نیز ۳ قاضی، به مبارزان امتیاز می‌دهند.
کیک بوکسینگ مانند تمام رشته‌های رزمی دارای کمربند و دان می‌باشد. این ورزش داخل رینگ یا تاتامی برگزار می‌شود و گرفتن حریف در مسابقه خطا است. در مسابقه یک داور وسط وجود دارد و سه داور کنار و یک قاضی وجود دارد.[۴]
در مسابقات آماتور راندها به شکل دو راند ۲ دقیقه ای برگزار می‌شود و در صورت مساوی کار به راند سوم کشیده می‌شود. به افرادی که در مبارزات کیک بوکسینگ شرکت می‌کنند «فایتر» (fighter) می‌گویند.
ضربات مشت به سر حریف، دارای ۱ امتیاز و ضربات پا به سر نیز دارای ۲ امتیازاست. همچنین ضربات پایی که به صورت چرخشی اجرا شوند و به سر حریف اصابت کنند نیز ۳ امتیاز دارند. اجرای ضربات چرخشی اغلب توانایی زیادی می‌خواهد و در واقع یک نوع حرکت ریسکی است، به همین دلیل، این‌گونه ضربه‌ها کمتر اجرا می‌شود.[۵]
تجهیزات حفاظتی[ویرایش]
تجهیزات محافظتی مورد استفاده در مسابقات آماتور کیک بوکسینگ عبارتند از:
- دستکش بوکس
- محافظ روی پا
- ساق بند
- کلاه ویژهٔ بوکس آماتور.[۶]
پانویس[ویرایش]
- ↑ توکل شعار، حمیدرضا، ورزش‌های رزمی و بنیان‌گذاران بزرگ آن، تهران، انتشارات مهر، ۱۳۹۴، ص ۱۷۹.
- ↑ همان، ۱۸۰
- ↑ حق‌شناس، علی، دانشنامهٔ هنرهای رزمی، تهران، انتشارات بوستان، چ اول، ۱۳۹۵، ص ۲۸۱.
- ↑ حق‌شناس، علی، دانشنامهٔ هنرهای رزمی، تهران، انتشارات بوستان، چ اول، ۱۳۹۵، ص ۲۸۱.
- ↑ حق‌شناس، علی، دانشنامهٔ هنرهای رزمی، تهران، انتشارات بوستان، چ اول، ۱۳۹۵، ص ۲۸۲.
- ↑ حق‌شناس، علی، دانشنامهٔ هنرهای رزمی، تهران، انتشارات بوستان، چ اول، ۱۳۹۵، ص ۲۸۰.
منابع[ویرایش]
- علی حق‌شناس (۱۳۹۵)، دانشنامهٔ هنرهای رزمی: نخستین دایرةالمعارف ورزش‌های رزمی در ایران، تهران، نشر بوستان.
- توکل شعار، حمیدرضا، ورزش‌های رزمی و بنیان‌گذاران بزرگ آن، تهران، انتشارات مهر، ۱۳۹۴.
- * وب سایت رسمی اتحادیه متخصصان ورزش‌های رزمی