کیک‌بوکسینگ

کیک‌بوکسینگ ترکیبی از رشته‌های، کاراته، موی تای و بوکس غربی است. کیک بوکسینگ ورزشی رزمی می‌باشد که ۴۰ سال از تولد آن می‌گذرد. به‌طورکلی هدف از تمرینات کیک بوکسینگ دفاع از خود، به دست آوردن آمادگی جسمانی و هم چنین به عنوان ورزش رزمی می‌باشد.کمربندهای کیک بوکسینگ به صورت فدراسیونی به این ترتیب میباشد:سفید، زرد، نارنجی، سبز، آبی، قهوه ای، مشکی دان1 الی دان9،کمربند فایتری.

تاریخچه

ریشهٔ اصلی کیک بوکسینگ به ۲۰۰۰ سال پیش در آسیا بر می‌گردد. کیک بوکسینگ ژاپنی در دههٔ ۱۹۶۰ میلادی ایجاد و رقابت‌های آن از همان دهه شروع شد. بنیان‌گذاران آن اوسامو ناگوچی و تاتسو یامادا می‌باشند. کیک بوکسینگ آمریکایی در دهه ۱۹۷۰ میلادی به وجود آمد. کیک بوکسینگ آمریکایی نیز در دهه هفتاد میلادی به وجود آمد. بنیان‌گذاران کیک بوکسینگ در غرب «جو لوئیس»، «بیل والاس»، «جف اسمیت» و «جری بیزلی» در سال ۱۹۷۰ می‌باشند. کیک بوکسینگ را می‌توان ورزش رزمی تلفیقی دانست که در آن از روش‌های رشته‌های مختلف رزمی استفاده شده‌است.

لوکیک (ضربه پایین)

نام‌گذاری

اصطلاح کیک بوکسینگ به وسیله اوسامو ناگوچی ژاپنی برای نام‌گذاری رشته‌ای رزمی که از موای تای و کاراته و کیک بوکسینگ مدرن که از بوکس و تکواندو الهام گرفته شده بود استفاده شد. او این رشته را در سال ۱۹۵۸ معرفی کرد. کیک بوکسینگ در واقع از دو قسمت (کیک = ضربه پا) و (بوکسینگ = مشت زدن) تشکیل شده که تکنیک‌های اصلی آن هم در مشت و ضربه پا می‌باشند.

تاتسو یامادا (چپ) و استاد او چوکی موتوبو (راست)

روش مبارزه

مسابقات در یک زمین مربع شکل ۱۶ تا ۲۰ فوتی که با طناب محصور شده برگزار می‌گردد. زمان مسابقه معمولاً سه راند سه دقیق‌ای می‌باشد که ورزشکاران بین هر راند یک دقیقه استراحت می‌کنند. هر مسابقه توسط یک داور و یک پزشک کنترل می‌شود؛ و در هر راند سه قاضی به مبارزان امتیاز می‌دهند.

کیک بوکسینگ مانند تمام رشته‌های رزمی دارای کمربند و دان می‌باشد. این ورزش داخل رینگ یا تاتامی برگزار می‌شود و گرفتن حریف در مسابقه خطا است و اگر در طول مسابقه بیش از سه خطا داشته باشی بازنده اعلام می‌شوی. در مسابقه یک داور وسط وجود دارد و سه داور کنار و یک قاضی وجود دارد. در بعضی از مسابقات که سطح آن پایین است زمان مسابقه ۲راند ۲ دقیقه‌ای است. به افرادی که در مبارزات کیک بوکسینگ شرکت می‌کنند فایتر می‌گویند.

ضربات مشت به سر حریف دارای ۱ امتیاز و ضربات پا به سر دارای ۲ امتیاز می‌باشد. هم چنین ضربات پایی که به صورت چرخشی اجرا شوند و به سر حریف اصابت کنند ۳ امتیاز دارند. اجرای ضربات چرخشی معمولاً توانایی زیادی می‌خواهد و در واقع یک نوع حرکت ریسکی است، به همین دلیل این گونه ضربه‌ها کمتر اجرا می‌شود.

کیک بوکسینگ در ایران

کیک بوکسینگ در ایران در سال ۱۳۷۴ توسط؛ حسین پرهیزکاری، علی حق‌شناس، نصرالله شهسواری و مهرداد شرقی، پایه‌گذاری و به جامعه ورزش‌های رزمی ایران معرفی گردید.

این استادان در آن سال با تأسیس «سازمان کیک بوکسینگ کشور» به عنوان اولین نمایندهٔ سازمان جهانی کیک بوکسینگ در ایران، گام‌های مهم و اساسی را در گسترش کیک بوکسینگ در کشور و آشنایی نسل جوان آن روز با این ورزش برداشتند، که ثمره آن را سال‌ها بعد و با گرایش رزمی‌کاران کشورمان به این رشته و افتخار آفرینی آنان در میدان‌های بین‌المللی شاهد هستیم.

چند سال پس از آن و با آموزش و تربیت هنرجویان و سپس مربیان کیک بوکسینگ به دست این چهار نفر و شناخت کامل رزمی‌کاران با این رشته ورزشی توسط «سازمان کیک بوکسینگ کشور»، در اوایل دهه هشتاد خورشیدی چند سبک از فول کنتاکت عمدتاً با نگرش آمریکایی (کیک بوکسینگ) در ایران از سوی فدراسیون‌های ورزش‌های رزمی کشور و سازمان تربیت بدنی به رسمیت شناخته شدند و فعالیت خود را آغاز نمودند.

نشریه نیرو از قدیمی‌ترین نشریات رزمی ایران در تاریخ یکم آبان ۱۳۷۴ در مطلبی با عنوان ورزش رزمی دفاعی کیک بوکسینگ در ایران آغاز به کار کرد نوشت:

«چندی است ورزش رزمی دفاعی کیک بوکسینگ فعالیت خود را در ایران زیر پوشش سازمان کیک بوکسینگ کشور آغاز کرده‌است، در این راستا جلسه اعضاء هیئت مؤسس کیک بوکسینگ کشور استادان حسین پرهیزکاری (مسئول سازمان و رئیس کمیته فنی)، سیدعلی حق‌شناس (نایب رئیس سازمان و مسئول کمیته مسابقات)، نصرالله شهسواری (دبیر سازمان و مسئول کمیته آموزش) و مهرداد شرقی (مسئول کمیته مربیان) به منظور تدوین اساسنامه سازمان جهت ارائه به فدراسیون ورزش‌های رزمی در محل باشگاه تهران جوان برگزار شد.

لازم است ذکر شود ورزش کیک بوکسینگ یک رشته رزمی آمریکایی است که در آن استفاده از ضربات پا و مشت تواماً با هم آزاد بوده و در رینگ برگزار می‌شود …»

منابع

• توکل شعار، حمیدرضا، ورزش‌های رزمی و بنیان‌گذاران بزرگ آن، تهران، انتشارات مهر، ۱۳۹۴.
• وب سایت رسمی اتحادیه متخصصان ورزش‌های رزمی ایران
• نشریه نیرو (یکم آبان ۱۳۷۴)