بهادرشاه دوم
| بَهادُرشاه دوم | |
|---|---|
 | |
| جای حکومت | هندوستان |
| شاه پیشین | اکبر دوم |
| شاه پسین | دودمان گورکانیان منقرض شد. |
| اطلاعات شخصی | |
| لقب(ها) | «ظفر» به معنای پیروز |
| زادروز | ۲۴ اکتبر ۱۷۷۵ میلادی دهلی، گورکانیان هند  |
| درگذشت | ۷ نوامبر ۱۸۶۲ میلادی(۸۷سالگی) یانگون، برمه .svg){kind=small} |
| پدر | اکبرشاه دوم |
| همسران | زینت محل |
| دودمان | گورکانی |
| دین و مذهب | تصوف،[۱] اسلام |
بَهادُرشاه دوم (به اردو: بہادر شاہ دوم) معروف به «بَهادُرشاه پیروز» و با نام کامل «ابوالمظفر سراج‌الدین محمد بهادرشاه ظفر» آخرین امپراتور مغول از دودمان گورکانی در هندوستان بود. وی فرزند اکبرشاه دوم بود. از وی به عنوان آخرین پادشاه مسلمان هندوستان و از پویندگان جنبش استقلال هند از سوی امپراتوری بریتانیا یاد می‌شود.
بهادرشاه بسیار به ادبیات و خطاطی علاقه داشت و به زبان اردو و زبان فارسی شعرهایی به «شکل غزل» می‌سرایید.[۲] پس از وقایع منجر به شورش‌های سال ۱۸۵۷ میلادی در هندکه به شکل شدید و خشونت باری توسط قوای حکومت بریتانیا مستقر در هندوستان سرکوب گردید، بریتانیا وی و باقی‌مانده خانواده‌اش را دستگیر، محاکمه و نهایتاً از دهلی به یانگون در برمه که تحت قیومیت امپراتوری بریتانیا بود، تبعید کرد.
نگارخانه[ویرایش]
شعری فارسی به دست خط بهادر شاه دوم
مینیاتوری از بهادر دوم در حال قلیان کشیدن
نشان رسمی بهادرشاه دوم
پانویس[ویرایش]
- ↑ William Dalrymple, The Last Mughal, p. 78
- ↑ بهادر گورکانی[پیوند مرده]، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی
