بهادرشاه دوم
| بهادرشاه دوم | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| فهرست پادشاهان گورکانی هند شورش‌های ۱۸۵۷ در هند Badshah شاه (عنوان) | |||||
 | |||||
| 19th فهرست پادشاهان گورکانی هند | |||||
| سلطنت | ۲۸ سپتامبر ۱۸۳۷ – ۲۱ سپتامبر ۱۸۵۷ | ||||
| تاج‌گذاری | ۲۹ سپتامبر ۱۸۳۷ در لال قلعه | ||||
| پیشین | اکبر دوم | ||||
| جانشین | Empire abolished (ملکه ویکتوریا به عنوان امپراتور هند) | ||||
| زاده | ۲۴ اکتبر ۱۷۷۵ Shahjahanabad, امپراتوری گورکانی هند (اکنون دهلی قدیم، دهلی، هند) | ||||
| درگذشته | ۷ نوامبر ۱۸۶۲ (۸۷ سال) یانگون، حکومت بریتانیا در برمه (present-day یانگون، میانمار) | ||||
| آرامگاه | ۷ نوامبر ۱۸۶۲ یانگون، میانمار | ||||
| همسران | Ashraf Mahal, Akhtar Mahal, زینت محل، تاج محل | ||||
| فرزند(ان) | Mirza Dara Bakht, Mirza Mughal, Mirza Fath-ul-Mulk Bahadur, Mirza Khizr Sultan, Mirza Jawan Bakht, Mirza Shah Abbas, بیش از ۱۶ | ||||
| |||||
| خاندان | دودمان تیمور | ||||
| پدر | اکبر دوم | ||||
| مادر | Lela Banu Begum | ||||
| دین و مذهب | اسلام | ||||
بَهادُرشاه دوم (به اردو: بہادر شاہ دوم) معروف به «بَهادُرشاه پیروز» و با نام کامل «ابوالمظفر سراج‌الدین محمد بهادرشاه ظفر» آخرین امپراتور مغول از دودمان گورکانی در هندوستان بود. وی فرزند اکبرشاه دوم بود. از وی به عنوان آخرین پادشاه مسلمان هندوستان و از پویندگان جنبش استقلال هند از سوی امپراتوری بریتانیا یاد می‌شود.
بهادرشاه بسیار به ادبیات و خطاطی علاقه داشت و به زبان اردو و زبان فارسی شعرهایی به «شکل غزل» می‌سرایید.[۲] پس از وقایع منجر به شورش‌های سال ۱۸۵۷ میلادی در هند که به شکل شدید و خشونت باری توسط قوای حکومت بریتانیا مستقر در هندوستان سرکوب گردید، بریتانیا وی و باقی‌مانده خانواده‌اش را دستگیر، محاکمه و نهایتاً از دهلی به یانگون در برمه که تحت قیومیت امپراتوری بریتانیا بود، تبعید کرد.
نگارخانه[ویرایش]
شعری فارسی به دست خط بهادر شاه دوم
مینیاتوری از بهادر دوم در حال قلیان کشیدن
نشان رسمی بهادرشاه دوم
پانویس[ویرایش]
- ↑ Frances W. Pritchett, Nets of Awareness: Urdu Poetry and Its Critics (1994), p. 5
- ↑ بهادر گورکانی[پیوند مرده]، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی
