شمشیر
شَمشیر یک سلاح سرد است که از یک تیغه بلند و لبه‌تیز و یک دسته تشکیل شده‌است.
محتویات
پیرامون واژه[ویرایش]
شمشیر در فارسی میانهٔ هم به همین صورت (با یای مجهول) بوده‌است.[۱]
واژهٔ schimitar انگلیسی (و معادل‌هایش در زبان‌های اروپایی) نیز برگرفته از این واژه و به معنی نوعی شمشیر خمیده‌اند.[۲]
جنس شمشیر[ویرایش]
در خاور قدیم برای ساخت شمشیر از سه نوع فلز به نام‌های نرم‌آهن (آهن نرم)، شاپورگان (آهن سخت) و پولاد آمیخته بهره می‌گرفتند.[۳] پولاد گوهردار که برای شمشیرسازی نیز استفاده می‌شد روهینا نام داشت. به ابزار ساخته‌شده از روهینا، روهنی می‌گویند.[۴]
نمونه شعر از مسعود سعد سلمان:
- نعل اسبان شد آنچه نرم‌آهن
- تیغ شاهان شد آنچه روهیناست
انواع شمشیر[ویرایش]
شمشیرهای خاورمیانه قدیم[۳]
- شمشیر فارسی
- شمشیر خراسانی
- شمشیر سلمانی
- شمشیر عراقی
- شمشیر هندی
- شمشیر منصوران
- شمشیر یمنی
- شمشیر سلیمانی
- شمشیر دمشقی
ژاپن:
- کاتانا
- شمشیر سوئدی
- شمشیر بریتانیایی
- شمشیر چینی
شمشیر ایرانیان[ویرایش]
ایران باستان[ویرایش]
ارتش بزرگ ایرانیان در زمان امپرطوری هخامنشی از آکیناکه استفاده می‌کرد؛ این شمشیر که اندازه‌ای قابل حمل نیز داشته، دولبه بوده و قابل فروکردن نیز بوده‌است. این نوع شمشیر برای حملات سریع و ناگهانی کاربرد عالی و خوبی داشت. در پایان دسته شمشیر، برآمدگی بزرگی وجود دارد که به‌نظر می‌رسد کاربرد خاصی داشته باشد. همچنین مدارکی وجود دارد مبنی بر اینکه پادشاهان ایرانی نیز از این سلاح استفاده می‌کردند. این نوع شمشیر در دو نوع بلند و کوتاه ساخته می‌شده‌است.[۵]
شمشیر دمشقی[ویرایش]
وقتی نام شمشیر عربی به گوش می‌رسد ناخودآگاه نام شمشیر دمشقی (en) به زبان می‌آید چرا که بسیاری از نام آوران و قهرمانان عرب با این شمشیر توانسته‌اند فتوحات بسیاری به همراه آورند. شمشیر در نزد اعراب وسیله زیبایی و تزیین نیست بلکه وسیله‌ای است برای جنگ و نشان افتخار و عزت و شرافت با این حال تا جایی که ممکن بوده جدا از محکم ساختن شمشیرها بر زیبایی هنری آن نیز دقت شده‌است. شمشیر عربی به چهار نوع تقسیم می‌شود: نصل (نیزه دار) مقبض (دسته دار) غمد (غلاف دار) و حمائل. اعراب نسب شمشیرهای نصل را به هند می‌رسانند که توسط غربی‌ها به دمشق رسیده‌است. این شمشیر از فولاد آب دیده به دو شکل فولاد سخت و فولاد نرم ساخته می‌شود. رنگش نیز سیاه است و انواع مختلف دارد سیاه روشن سیاه خراسانی و سیاه شامی. اسلحه سازان عرب و فارس و روم همواره در طول تاریخ بر این باور بوده‌اند که در پس ساخت شمشیر دمشقی رازی است و همیشه سعی می‌کردند با تقلید از این شمشیر شمشیرهای خوبی بسازند. اسلوب و نحوه ساخت شمشیر دمشقی تنها از پدر به پسر منتقل می‌شد و به همین دلیل سال‌های سال ساخت این نوع شمشیر از عجایب به‌شمار می‌رود. فیاض سلیمان السیوفی ۴۳ ساله و یکی از مشهورترین سازندگان شمشیر دمشقی که از اجداد خود ساخت این نوع شمشیر را یادگرفته می‌گوید: خانواده ما همیشه شمشیر دمشقی را از طلا و مس می‌ساخته و طریقه ساخت شمشیر را تنها به فرزندان خود می‌آموخته‌است تا شکل همگانی پیدا نکند. وی پسری هشت ساله دارد. می‌گوید: نمی‌دانم که دوست داشته باشد این هنر خانوادگی را بیاموزد به همین دلیل سعی دارم شمشیر سازی را به برادرم یاد بدهم. وی می‌افزاید: شمشیر دمشقی شمشیر فرماندهان و امراء بوده و به همین برندگی و استحکامی که داشت از شهرت ویژه‌ای برخوردار بود. قیمت هر شمشیر دمشقی بیش از ۳۰۰ هزار لیره سوری (۶ هزار دلار) است.
اخیراً مجله علمی نیچر به نقل از دانشمندان آلمانی بیان کرده‌است که شمشیرهای معروف دمشقی که در جنگهای صلیبی توسط مسلمانان مورد استفاده قرار می‌گرفته‌است حاوی رشته‌هایی از نانو لوله‌های کربنی است که مسبب استحکام بالای آن بوده‌است.
شمشیرهای معروف[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ مکنزی
- ↑ "scimitar", Online Etymology Dictionary
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Medieval Islamic swords and swordmaking: Kindi's treatise "On swords and their kinds" by Robert G Hoyland; Brian J J Gilmour; Kindī ،Warminster: Gibb Memorial Trust, 2006.
- ↑ لغتنامه دهخدا، سرواژه روهینا.
- ↑ Argir. «تاریخ شمشیر و سپر و زره در ایران».
- مکنزی، دیوید نیل. فرهنگ کوچک زبان پهلوی. ترجمه مهشید میرفخرایی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی ۱۳۷۹.
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به شمشیر در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
دربارهٔ شمشیر ایرانی (به انگلیسی)
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ شمشیر موجود است. |
 |
این یک مقالهٔ خرد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
