سلول بتا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سلول بتا
An islet of Langerhans in a خوک. The left image is a brightfield image created using هایماتوزیلین stain; nuclei are dark circles and the acinar pancreatic tissue is darker than the islet tissue. The right image is the same section stained by immunofluorescence against insulin, indicating beta cells.
جزئیات
شناسه‌ها
لاتینendocrinocytus B; insulinocytus
THH3.04.02.0.00026
FMA85704

سلول‌های بتا(β-cells) نوعی از سلول‌ها هستند که در لوزالمعده قرار دارند. این سلول‌ها در مناطقی به نام جزایر لانگرهانس حضور دارند و بین ۶۵ تا۸۰٪ این ناحیه را تشکیل می‌دهند. وظیفه اصلی این سلول‌ها ترشح انسولین است.

این سلول‌ها در سال ۱۸۶۹ توسط کالبدشناس، آسیب‌شناس آلمانی پاول لانگرهانس کشف شدند.

در دیابت نوع ۱ تخریب سلول‌های بتا در پانکراس منجر یه نقص تولید انسولین می‌شود و در دیابت نوع ۲ مقاومت پیشرونده بدن به انسولین وجود دارد که در نهایت ممکن است به تخریب سلول‌های بتای پانکراس و نقص کامل تولیدانسولین منجر شود

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • واژه نامه پزشکی دورلند