پرش به محتوا

گلیکوزیل‌فسفاتیدیل‌اینوزیتول

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اجزاء ساخت گلیکوزیل‌فسفاتیدیل‌اینوزیتول
شناسه‌ها
نمادGPI
Membranome327

گلیکوزیل‌فسفاتیدیل‌اینوزیتول (انگلیسی: Glycosylphosphatidylinositol) یا به اختصار GPI یک فسفوگلیسیرید است که به انتهای کربوکسیل یک پروتئین در هنگام پیرایش پساترجمه‌ای اتصال می‌یابد. پروتئین‌هایی که قلاب GPI دارند، نقش مهمی در بسیاری از فرایندهای بیولوژیک دارند.[۱]

این مولکول از یک ریشهٔ فسفاتیدیل‌اینوزیتول تشکیل شده که از طریق یک پیونددهندهٔ حاوی کربوهیدرات (گلوکزامین و مانوز که به‌صورت گلیکوزیدی به ریشهٔ اینوزیتول متصلند) و یک پُل فسفوریل‌اتانول‌آمین (EtNP)، به انتهای کربوکسیل پروتئین‌های بالغ وصل می‌شود. دو اسید چرب در درون قلاب آب‌گریزِ ریشهٔ فسفاتیدیل‌اینوزیتول به پروتئین غشاء سلول اتصال می‌یابد.

اهمیت بالینی

[ویرایش]

نقص در ساخت قلاب GPI در برخی بیماری‌های اکتسابی نادر همچون هموگلوبینوری حمله‌ای شبانه (PNH) و همچنین سندرم هایپرفسفاتازی به‌همراه کم‌توانی ذهنی (HPMRS) دیده شده‌است.

منابع

[ویرایش]
  1. Paulick MG, Bertozzi CR (July 2008). "The glycosylphosphatidylinositol anchor: a complex membrane-anchoring structure for proteins". Biochemistry. 47 (27): 6991–7000. doi:10.1021/bi8006324. PMC 2663890. PMID 18557633.

پیوند به بیرون

[ویرایش]