پذیرش (روان‌شناسی)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پذیرش در روان‌شناسی به معنی رضایت فرد نسبت به واقعیتِ یک وضعیت، به‌رسمیت‌شناسی یک فرایند یا شرایط (اغلب وضعیت منفی یا ناخوشایند) بدون تلاش برای تغییر یا مقاومت در برابر آن است.[۱]

منابع[ویرایش]

  1. Chirelstein, Marvin (2001). Concepts and Case Analysis in the Law of Contracts. New York: Foundation.