گوریو

پادشاهی گوریو 고려국 (高麗國) 고려왕조 (高麗王朝) گوریو
۹۱۸–۱۳۹۲
پرچم سلطنتی مهر سلطنتی
گوریو در سال ۱۳۸۹ میلادی
وضعیت	پادشاهی مستقل (۹۱۸–۱۲۷۰, ۱۳۵۶–۱۳۹۲) خراجگزار سلسله مغول یوان (۱۲۷۰–۱۳۵۶)
پایتخت	کائسونگ (۹۱۹–۱۲۳۲, ۱۲۷۰–۱392) Ganghwa (۱۲۳۲–۱۲۷۰) ۳۷°۵۸′ شمالی ۱۲۶°۳۳′ شرقی
زبان(های) رایج	Middle Korean
دین(ها)	Korean Buddhism, Korean Confucianism, Korean Taoism, Korean shamanism
حکومت	سلطنت
شاه
• ۹۱۸–۹۴۳	تائجو (first)
• ۹۴۹–۹۷۵	گوانگ جونگ
• ۹۸۱–۹۹۷	سئونگ جونگ
• ۱۰۴۶–۱۰۸۳	Munjong
• ۱۳۵۱–۱۳۷۴	گنگ‌مین
• ۱۳۸۹–۱۳۹۲	Gongyang (last)
Military regime leader
• ۱۱۷۰–۱۱۷۱	Jeong Jung-bu (first)
• ۱۱۷۱–۱۱۷۴	Yi Ui-bang
• ۱۱۹۶–۱۲۱۹	Choe Chung-heon
• ۱۲۷۰	Im Yu-mu (last)
تاریخ
• آخرین سه امپراتوری rise	۹۰۰
• Coronation of تائجو	۱۵ ژوئن، ۹۱۸
• Unification of the آخرین سه امپراتوری	۹۳۶
• Goryeo–Khitan War	۹۹۳–۱۰۱۹
• Completion of تریپیتاکا کوریانا	۱۲۵۱
• Military regime	۱۱۷۰–۱۲۷۰
• Vassal of the Mongol دودمان یوآن	۱۲۷۰–۱۳۵۶
• Abdication of Gongyang	۱۷ جولای، ۱۳۹۲
پیشین پسین سیلا چوسان
امروز بخشی از	کره جنوبی کره شمالی

امپراتوری گوریو در ۱۳۷۴ میلادی

امپراتوری گوریو در سال ۹۱۸ م. پس از فروپاشی تائبونگ به دست فرمانده وانگ گیون در بخش وسیعی از کره برپا شد. پایتخت این امپراتوری گائی گیونگ نام داشت. دشمنان بزرگ گوریو قبایل جورچن و امپراتوری لیائو در چین بودند. امپراتوری گوریو سرانجام در سال ۱۳۹۲ م. به وسیله ژنرال ئی سونگ گی، مؤسس امپراتوری چوسان منقرض گردید.

پرونده:Map of Goryeo.jpg

Map of Goryeo

امپراتوران گوریو

تائجو وانگ گیون در سال ۹۱۸ م. با فتح چول وون، پایتخت امپراتوری تائبونگ سلسله گوریو را به یاد امپراتوری باستانی گوگوریو تأسیس نمود. پس از وی امپراتوران زیادی از نسل تائجو بر تخت گوریو تکیه زدند که یکی از معروفترین آنان یک امپراتریس چونچو بود. او توانست امپراتوی گوریو را به اوج قدرت و شوکت برساند. در دوره‌ای از فرمانروایی گوریو بازماندگان امپراتوری شیلا قدرت زیادی پیدا کرده بودند که به وسیله چونچو جلوی همه آنان گرفته شد.

این حکومت تحت نفوذ اشراف و اعیان ایالات مختلف که از اعقاب شیلا بودند، قرار گرفت. با این حال امپراتوری گوریئو تا سال ۱۲۳۱ میلادی، باقی‌ماند تا آنکه اقوام مغول، کره را تصرف کردند و به دنبال آن آئین کنفسیوس در کره رواج یافت. در سال ۱۲۶۰ میلادی، حکومت مغولان پایان یافت و حکومت گوریئو دوباره برقرار گشت. پیروان دین کنفسیوس به دستگاه‌های دولتی راه یافتند و سرانجام در سال ۱۳۹۲، به ریاست ژنرال یی سونگ یی به حکومت گوریئو پایان دادند.

در بین سالهای ۹۹۴ تا ۹۹۸ امپراتوری گوریو در اوج قدرت بود در این دوره پادشاه گمجنگ جوان قدرت را دست داشت که در اصل مادرش ملکه چانچو حکومت می‌کرد وی قدرت ارتش را در دست داشت و توانست بخش زیادی از مناطق شمالی که به دست امپراتوری لیائو بود دوباره پس بگیرد. در این زمان مردی بنام کیم یانگ از شاهزاده‌های شیلا وارد دربار شد و بطور مخفی در صدد براندازی حکومت بود و چونچو این موضوع را فهمید و او را کشت.

جنگ‌های بزرگ گوریو و لیائو

بزرگترین تهدید برای امپراتوری گوریو از جانب ترکان ختای بود که با عنوان لیائو در منطقه عظیمی از شمال چین حکومت می‌کردند. گوریو در بیشتر جنگ‌ها مقاومت می‌کرد ولی به علت قدرت بزرگ لیائو همواره با انعقاد قرارداد صلح از خطر فروپاشی فرار می‌کرد. تنها جنگی که به نفع گوریو تمام شد به رهبری گنگ جو و گنگ گامچان بود که توانستند بسیاری از نیروهای لیائو را شکست دهند. در این زمان امپراتوری سونگ در چین متحد گوریو در جنگ‌ها بود ولی قبایل جورچن همواره مشکل ساز بودند و شورش می‌کردند.

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Goryeo». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۰ دی ۱۳۹۰.