گوریو

پادشاهی گوریو 고려국 (高麗國) 고려왕조 (高麗王朝) گوریو
918–1392
پرچم سلطنتی مهر سلطنتی
گوریو در سال 1389 میلادی
وضعیت	پادشاهی مستقل (918-1270, 1356-1392) خراجگزار سلسله مغول یوان (1270-1356)
پایتخت	Gaegyeong (919-1232, 1270-1392) Ganghwa (1232-1270) ۳۷°۵۸′ شمالی ۱۲۶°۳۳′ شرقی
زبان(های) رایج	Middle Korean
دین(ها)	Korean Buddhism, Korean Confucianism, Korean Taoism, Korean shamanism
حکومت	سلطنت
King
• 918–943	Taejo (first)
• 949–975	Gwangjong
• 981–997	Seongjong
• 1046–1083	Munjong
• 1351–1374	Gongmin
• 1389–1392	Gongyang (last)
Military regime leader
• 1170–1171	Jeong Jung-bu (first)
• 1171–1174	Yi Ui-bang
• 1196–1219	Choe Chung-heon
• 1270	Im Yu-mu (last)
تاریخ
• آخرین سه امپراتوری rise	900
• Coronation of Taejo	15 June, 918
• Unification of the آخرین سه امپراتوری	936
• Goryeo–Khitan War	993–1019
• Completion of تریپیتاکا کوریانا	1251
• Military regime	1170–1270
• Vassal of the Mongol دودمان یوآن	1270–1356
• Abdication of Gongyang	17 July, 1392
پیشین پسین سیلا چوسان
امروز بخشی از	کره جنوبی کره شمالی

امپراتوری گوریو در ۱۳۷۴ میلادی

امپراتوری گوریو در سال ۹۱۸ م. پس از فروپاشی تائبونگ به دست فرمانده وانگ گیون در بخش وسیعی از کره برپا شد. پایتخت این امپراتوری گائی گیونگ نام داشت. دشمنان بزرگ گوریو قبایل جورچن و امپراتوری لیائو در چین بودند. امپراتوری گوریو سرانجام در سال ۱۳۹۲ م. به وسیله ژنرال ئی سونگ گی، مؤسس امپراتوری چوسان منقرض گردید.

پرونده:Map of Goryeo.jpg

Map of Goryeo

امپراتوران گوریو

تائجو وانگ گیون در سال ۹۱۸ م. با فتح چول وون، پایتخت امپراتوری تائبونگ سلسله گوریو را به یاد امپراتوری باستانی گوگوریو تأسیس نمود. پس از وی امپراتوران زیادی از نسل تائجو بر تخت گوریو تکیه زدند که یکی از معروفترین آنان یک امپراتریس چونچو بود. او توانست امپراتوی گوریو را به اوج قدرت و شوکت برساند. در دوره‌ای از فرمانروایی گوریو بازماندگان امپراتوری شیلا قدرت زیادی پیدا کرده بودند که به وسیله چونچو جلوی همه آنان گرفته شد.

این حکومت تحت نفوذ اشراف و اعیان ایالات مختلف که از اعقاب شیلا بودند، قرار گرفت. با این حال امپراتوری گوریئو تا سال ۱۲۳۱ میلادی، باقی‌ماند تا آنکه اقوام مغول، کره را تصرف کردند و به دنبال آن آئین کنفسیوس در کره رواج یافت. در سال ۱۲۶۰ میلادی، حکومت مغولان پایان یافت و حکومت گوریئو دوباره برقرار گشت. پیروان دین کنفسیوس به دستگاه‌های دولتی راه یافتند و سرانجام در سال ۱۳۹۲، به ریاست ژنرال یی سونگ یی به حکومت گوریئو پایان دادند.

در بین سالهای ۹۹۴ تا ۹۹۸ امپراتوری گوریو در اوج قدرت بود در این دوره پادشاه گمجنگ جوان قدرت را دست داشت که در اصل مادرش ملکه چانچو حکومت می‌کرد وی قدرت ارتش را در دست داشت و توانست بخش زیادی از مناطق شمالی که به دست امپراتوری لیائو بود دوباره پس بگیرد.در این زمان مردی بنام کیم یانگ از شاهزاده های شیلا وارد دربار شد و بطور مخفی در صدد براندازی حکومت بود و چونچو این موضوع را فهمید و او را کشت .

جنگ های بزرگ گوریو و لیائو

بزرگترین تهدید برای امپراتوری گوریو از جانب ترکان ختای بود که با عنوان لیائو در منطقه عظیمی از شمال چین حکومت می کردند . گوریو در بیشتر جنگ ها مقاومت می کرد ولی به علت قدرت بزرگ لیائو همواره با انعقاد قرارداد صلح از خطر فروپاشی فرار می کرد . تنها جنگی که به نفع گوریو تمام شد به رهبری گنگ جو و گنگ گامچان بود که توانستند بسیاری از نیروهای لیائو را شکست دهند . در این زمان امپراتوری سونگ در چین متحد گوریو در جنگ ها بود ولی قبایل جورچن همواره مشکل ساز بودند و شورش می کردند .

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Goryeo». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۰ دی ۱۳۹۰.