پرش به محتوا

شعب ابی‌طالب

مختصات: ۲۱°۲۵′۲۸٫۰۳″ شمالی ۳۹°۴۹′۴۱٫۴۳″ شرقی / ۲۱٫۴۲۴۴۵۲۸°شمالی ۳۹٫۸۲۸۱۷۵۰°شرقی / 21.4244528; 39.8281750
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

شعب ابی‌طالب، نام محلی مابین دو کوه ابوقبیس و خندمه در نزدیکی شهر مکه است که پیامبر اسلام و پیروانش از اول محرم سال هفتم پیش از هجرت محمد، به مدت سه‌سال در آن در محاصره اقتصادی مخالفان خود قرار گرفتند و شرایط بسیار سختی را پشت سر گذاشتند.[۱][۲]

براساس منابع اسلامی اعلامیه تحریم مسلمانان که بر روی پوست نوشته شده بود به اذن خداوند توسط موریانه‌ها خورده شده و فقط کلمهٔ الله باقی مانده بود و این حادثه باعث تمام شدن تحریم شده است.[۳][۴]

تولد ابن‌عباس

[ویرایش]

ابن‌عباس از افرادی است که در شعب ابی طالب متولد شده است.[نیازمند منبع]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. «محاصره در شعب ابوطالب». پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه. دریافت‌شده در ۳۰ مهر ۱۳۹۴.
  2. «یک فرمانده نظامی ایران: در شرایط شعب ابی‌طالب هستیم». بی‌بی‌سی فارسی. ۲۵ اوت ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۵ اوت ۲۰۱۲.
  3. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۵ سپتامبر ۲۰۰۶. دریافت‌شده در ۱۶ نوامبر ۲۰۱۷.
  4. http://aboutislam.net/shariah/prophet-muhammad/social-boycott-early-muslims-story/

ماجرای شعب ابی طالب علیه السّلام در پی بالا گرفتن قدرت اسلام پس از بعثت پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله، قریش پیمان نامه ای نوشتند و طی آن قرار گذاشتند با بنی هاشم تکلم نکنند و با آنان هم سفره و همنشین نشوند و معامله ننمایند، و آنان را به گونه ای در فشار قرار دهند که پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله را به قریش تحویل دهند تا آن حضرت را به قتل برسانند. حضرت ابوطالب علیه السّلام بنی هاشم را به دره ای که منتسب به آن حضرت بود برد، و اطراف آن را محکم کرده و برای حفظ جان پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله شبانه روز کمر همّت بست.

آن حضرت شبها با شمشیر پروانه وار گرد شمع وجود پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله می گردید و می فرمود: «تا زنده ام دست از یاری او بر نمی دارم. او در هر شب چند بار محل خواب پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله را تغییر می داد و عزیزترین فرزند خود یعنی امیر المؤمنین را به جای آن حضرت می خوابانید، و روز فرزندان خود و فرزندان برادرانش را به حفاظت از آن حضرت می گماشت. در مدتی که در شعب بودند بر آن حضرت و مسلمانان بسیار سخت گذشت، تا آنجا که شبها صدای گریه اطفال گرسنه بنی هاشم را ساکنین اطراف شعب می شنیدند.

پس از دو سال و چند ماه خداوند موریانه ای را مأمور کرد، و پیمان نامه آنان را از بین برد بجز اسماء الهی که در آن بود. حضرت ابوطالب علیه السّلام این خبر را به کفار داد، و آنان با دیدن چنین معجزه ای دست از تصمیم خود برداشتند و بنی هاشم به خانه های خود بازگشتند. (قلائد النحور: ج محرم و صفر، ص 9، الوقایع و الحوادث، ج 2، ص 7)