اخلاق فضیلت
اخلاق فضیلت به آن دسته از نظریه‌های اخلاقی هنجاری گفته می‌شود که بر فضیلت‌های ذهن و شخصیت تأکید دارند و در تقابل با نظریه‌های وظیفه‌گرا و نتیجه‌گرا قرار می‌گیرد.[۱] اولین نظریه‌های اخلاق فضیلت به سقراط بازمی‌گردد. افلاطون، ارسطو و رواقیان این نظریه‌ها را گسترش دادند. از جمله فضیلت‌گرایان معاصر می‌توان به السدیر مک‌اینتایر اشاره کرد.
منابع
[ویرایش]- ↑ جین پورتر. «اخلاق فضیلت». قبسات 1378 شماره 13.
 | این یک مقالهٔ خرد اخلاق است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
