حالت آدرسدهی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
نسخهای که میبینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط FreshmanBot (بحث | مشارکتها) در تاریخ ۲۲ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۲۴ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان میدهد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۲۲ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۲۴ توسط FreshmanBot (بحث | مشارکتها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمیتر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
حالتهای آدرسدهی در علوم رایانه یکی از جنبههای معماری مجموعه دستورالعمل در بیشتر طراحیهای پردازندهها میباشد. هر حالت آدرسدهی در هر معماری مجموعه دستورالعمل، چگونگی شناسایی عملوند (یا عملوندهای) هر دستورالعمل توسط زبان دستورالعملهای آن معماری را تعریف مینماید. یک حالت آدرسدهی چگونگی محاسبه کردن آدرس حافظه برای یک عملوند را با استفاده از اطلاعات داخل ثباتها یا محتویات دائمی داخل دستورالعملها و مکانهای دیگر را به صورت کارآمد مشخص میکند.[۱]
منابع[ویرایش]
- ↑ Wikipedia contributors, "Addressing mode,"، December 20, 2012.
مدلهای محاسبه | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
معماری رایانه | |||||||||||||
مجموعه دستورالعملها |
| ||||||||||||
Execution |
| ||||||||||||
رایانش موازی |
| ||||||||||||
Processor performance | |||||||||||||
انواع |
| ||||||||||||
کلمه | |||||||||||||
تعداد هسته | |||||||||||||
اجزاء |
| ||||||||||||
مدیریت نیرو | |||||||||||||
مرتبط |