پسامارکسیسم
| بخشی از سلسله مقالات دربارهٔ |
| مارکسیسم |
|---|
 |
پسامارکسیسم روندی در فلسفه سیاسی و نظریه اجتماعی است که با دور زدن مارکسیسم ارتدکس، نوشته‌های کارل مارکس و مارکسیسم را بهم ریخته‌است. اصطلاح پسا مارکسیسم اولین بار در کار نظری ارنستو لاکلائو و شانتال موفه هژمونی و استراتژی سوسیالیست ظاهر شد. می‌توان گفت پسامارکسیسم به عنوان یک تئوری سیاسی در دانشگاه اسکس توسط لاکلو و موفه توسعه یافت. از نظر فلسفی، پسا مارکسیسم با اشتیاق گرایی و ذات‌باوری مقابله می‌کند. (به عنوان مثال، اقتصاد را بنیادی از سیاست نمی‌داند و دولت را ابزاری می‌داند که به نمایندگی از منافع یک طبقه معین بدون ابهام و خودمختار کار کند).[۱] بررسی اجمالی اخیر دربارهٔ پسامارکسیسم توسط ارنستو اسکرپانتی،[۲] گوران تربرن[۳] و گریگوری میرسون ارائه شده‌است.[۴]
تاریخچه[ویرایش]
پسا مارکسیسم از اواخر دهه ۱۹۶۰ آغاز شد و چندین روند و رویداد در آن دوره در پیشرفت آن تأثیر گذاشت. ضعف الگوی اتحاد جماهیر شوروی آشکار شد و مارکسیسم از زمان انترناسیونال دوم با کمبود روبرو شد. این اتفاق همزمان با وقوع اعتصابات و اشغالها در سال ۱۹۶۸ در سطح بین‌المللی، ظهور نظریه مائوئیسم و گسترش تلویزیون‌های تجاری که جنگ ویتنام را در پخش آن پخش می‌کرد، رخ داد. متعاقباً، لاکلاو و موفه با قرار دادن تجزیه و تحلیل خود در یک چارچوب غیر ذات گرایانه پسا مارکسیستی، به گسترش «موقعیت‌های موضوعی جدید» می‌پردازند.
جستارهای وابسته[ویرایش]
- پساساختارگرایی
- چپ نو
- خودمختارگرایی
- فلسفه مارکسیستی
- مارکسیسم
- مکتب فرانکفورت
- نئومارکسیسم
- مکتب بوداپست (لوکاچ)
- نیو لفت ریویو
یادداشت[ویرایش]
- ↑ Mclean, Ian; Mcmillan, Alistair (2003) The Concise Oxford Dictionary of Politics (Article: State). Oxford University Press.
- ↑ "The Postmodern Crisis in Economics and the Revolution against Modernism", “Rethinking Marxism”, 2000
- ↑ Therborn, Göran (2008). From Marxism to Post-Marxism. London: Verso. 208 pp.
- ↑ Meyerson, Gregory (2009). Post-Marxism as Compromise Formation.
منابع[ویرایش]
- گالفارسورو، ایمانول (۲۰۱۲). "(ارسال) Marxismoa, kultura eta eragiletasuna: Ibilbide historiko labur bat". در Alaitz Aizpuru (کورد) Euskal Herriko pentsamenduaren gida. بیلبو: UEU.شابک ۹۷۸-۸۴-۸۴۳۸-۴۳۵-۹.
- ترمی، سایمون؛ Townshend, Jules (2006) اندیشمندان اصلی از تئوری انتقادی تا پسا مارکسیسم. مطبوعات کاج کاج.
- سیم، استوارت (۲۰۰۲). پسا مارکسیسم: تاریخچه فکری، روتلج.
- شنفیلد، استیفن (2008). ولادیسلاو بوگرا: پرتره یک متفکر پسا مارکسیست.
- ال اوجیلی، چمسی (ژوئن ۲۰۰۱). پسا مارکسیسم با ماده: کاستوریادیس و پروژه خودمختاری. در علوم سیاسی جدید. ۳۲: ۲ صص ۲۲۵–۲۳۹.
- El-Ojeili Chamsy (2011) پس از سوسیالیسم پس از آن: نظریه اجتماعی ، مدینه فاضله و کار کاستوریادیس در عصر جهانی. Antepodium: مجله آنلاین امور جهانی. صص ۱–۱۶.
برای مطالعه بیشتر[ویرایش]
- ژان بودریار، آینه تولید، ۱۹۷۳
- ارنستو لاکلاو، سیاست و ایدئولوژی در نظریه مارکسیستی: سرمایه‌داری، فاشیسم، پوپولیسم، ۱۹۷۷
- ژان بودریار، برای نقد اقتصاد سیاسی نشانه، ۱۹۸۱
- ارنستو لاکلاو و شانتال موفه، هژمونی و استراتژی سوسیالیستی: به سوی یک سیاست رادیکال دموکراتیک، ۱۹۸۵
- اسلاووی ژیژک، موضوع متعالی ایدئولوژی، ۱۹۸۹
- فردریک جیمسون، پست مدرنیسم یا منطق فرهنگی سرمایه‌داری متاخر، ۱۹۹۱
- ژاک دریدا، تماشاگران مارکس، ۱۹۹۳
- مایکل هاردت و آنتونیو نگری، امپراتوری، ۲۰۰۰
- جودیت باتلر، ارنستو لاکلاو و اسلاووی ژیژک، اقتدار، هژمونی، جهانی بودن: گفتگوی معاصر در سمت چپ، ۲۰۰۰
- گوران تربرن، از مارکسیسم به پسا مارکسیسم؟، ۲۰۱۰
پیوند به بیرون[ویرایش]
- Kurz , Robert (1995). Postmarxismus und Arbeitsfetisch. کریسیس شماره 17 (به آلمانی)،
- مارچارت، الیور (1998). Beantwortung der Frage: آیا او پسا-مارکسیسم بود؟. Eintrag für Vladimir Malachov, Vadim Filatov: Sovremennaja zapadnaja filosofia، مسکو (به آلمانی).