پرش به محتوا

پادشاه مونجو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پادشاه مونجو (به کره‌ای: 문주왕)، (سلطنت:۴۷۵~۴۷۷ میلادی[۱]) بیست و دومین پادشاه بکجه، یکی از سه پادشاهی کره بود. سلطنت او پس از سقوط پایتخت آن در سئول امروزی، شاهد نفاق قابل توجهی در بکجه بود.

مونجو
문주
اوراها
پادشاه بکجه
سلطنتسپتامبر ۴۷۵ ~ سپتامبر ۴۷۷ میلادی
تاج‌گذاریسپتامبر ۴۷۵ میلادی
ویریه گونگ، هان سونگ
پیشینگون‌گه‌رو
جانشینسامگون
زادهنامشخص
ویریه گونگ، هان سونگ
درگذشتهسپتامبر ۴۷۷ میلادی
اونگجین، بکجه
شهبانوبانو گواک
فرزند(ان)بویو سامگون
نام کامل
بویو دو
خاندانبویو
دودمانبکجه
پدرگون‌گه‌رو یا بیو
پیشهپادشاه
پادشاه مونجو
هانگول
문주왕
هانجا
文周王
لاتین‌نویسی اصلاح‌شدهMunju-wang
مک‌کیون–ریشاورMunju-wang
نام تولد
هانگول
부여도
هانجا
扶餘都
لاتین‌نویسی اصلاح‌شدهBuyeo Do
مک‌کیون–ریشاورPuyŏ Do
سه پادشاهی

۱- پادشاهی شیلا ۵۷ پ.م. — ۹۳۵ م.
۲- امپراتوری گوگوریو ۳۷ پ.م. — ۶۶۸ م.
۳- پادشاهی بکجه ۱۸ پ.م. — ۶۶۰ م.


پیش‌زمینه

[ویرایش]

او نخستین پادشاه بکجه بود که در پایتخت جدیدش «اونگجین» (شهر گنگجو امروزی)، بر بکجه حکومت کرد. او پس از مرگ پدرش در غارت پایتخت سابق بکجه به دست سربازان گوگوریو در «هان سونگ» تاج و تخت را به دست گرفت.

پیش از سال ۴۷۵ میلادی، مونجو به عنوان وزیر ارشد (سانگجواپیونگ) در زمان پدرش، پادشاه گون‌گه‌رو خدمت می‌کرد. در حمله گوگوریو درسال ۴۷۵ میلادی، او برای درخواست کمک به شیلا رفت. به گفته سامگوک ساگی، او با ۱۰٫۰۰۰ سرباز شیلا بازگشت، اما برای جلوگیری از سقوط پایتخت بسیار دیر شده بود.

سلطنت

[ویرایش]

پس از انتقال پایتخت، ساختار قدرت بکجه زمانی که اشراف سنتی از «خاندان بویو» با قبایل محلی ماهان درگیر شدند کشور دچار هرج و مرج شدند. رقابت در درون اشراف قدیمی که توسط پادشاهان قدرتمند پیشین سرکوب شده بود، دوباره پدیدار شد.[۲]

پادشاه مونجو به دنبال تقویت دفاع باقی مانده بکجه و تقویت موقعیت کشور در برابر گوگوریو بود. او درسال ۴۷۸ میلادی موفق شد بر «پادشاهی تامنا» در جزیره ججو فرمانروایی کند.[۳]

در بحبوحه این بی‌ثباتی‌ها، فرمانده ارشد ارتش و وزیر دفاع بکجه، «هه گو» کنترل ارتش را به دست گرفت و «بویو گونجی» برادر پادشاه مونجو، بویو را درسال ۴۷۷ میلادی کشت.

در همان سال، مونجو توسط یک مأمور «هه گو» به قتل رسید.

خانواده

[ویرایش]
  • پدر: پادشاه گون‌گه‌رو
  • مادر: ناشناس
    • برادر: بویو گونجی - فرمانده نظامی و پدر بیست و چهارمین پادشاه بکجه، پادشاه دونگسونگ. او درسال ۴۶۱ میلادی به ژاپن فرستاده شد و در آنجا از یک زن ژاپنی صاحب پسری شد.
    • ملکه: بانو گواک
      • پسر: پادشاه سامگون - بیست و سومین پادشاه بکجه که پیش از پادشاهی با نام‌های «بویو سامگول/بویو ایمگول» شناخته می‌شد.

تبارنامه

[ویرایش]

نظریه «سامگوک ساگی»، «سامگوک یوسا»

[ویرایش]
پادشاه گون‌گه‌رو
پادشاه مونجوبویو گونجی
پادشاه سامگونپادشاه دونگ‌سونگ
پادشاه موریونگ

نظریه نیهون شوکی

[ویرایش]
پادشاه بیو
پادشاه مونجوپادشاه گون‌گه‌روبویو گونجی
پادشاه سامگونپادشاه موریونگپادشاه دونگ‌سونگ

منابع

[ویرایش]
  1. Il-yeon: Samguk Yusa: Legends and History of the Three Kingdoms of Ancient Korea, translated by Tae-Hung Ha and Grafton K. Mintz. Book Two, page 120. Silk Pagoda (2006). شابک ‎۱−۵۹۶۵۴−۳۴۸−۵
  2. 性柔不斷 而亦愛民 百姓愛之, «سامگوک ساگی» 권26.
  3. 백제에서 내신좌평이나 상좌평에 임명된 왕족들은 전부 왕의 동생이었던 것으로 보아, 개로왕의 동생이라 보는 것이 더 바람직한 듯 하다.
پادشاه مونجو
شاخه‌ای از خاندان گو
درگذشتهٔ: سپتامبر ۴۷۷ میلادی
عنوان سلطنتی
پیشین:
پادشاه گون‌گه‌رو
پادشاه بکجه
۴۷۵ – ۴۷۷ میلادی
پسین:
پادشاه سامگون

ویکی‌پدیای کره‌ای