برخی از منابع فهرستشده در این مقاله، ممکن است معتبر نباشند. خواهشمند است با پیدا کردن منابع معتبرتر یا بررسی معیارهای اعتبارسنجی برای منابع موجود، این مقاله را بهبود ببخشید. منابع نامعتبر ممکن است به چالش کشیده شده و حذف شوند.
در سال ۱۸ پیش از میلاد یه سویا (همسر اول امپراتور جومونگ) و فرزندش یوری به گوگوریو بازگشتند و سوسانو که در آن زمان ملکه گوگوریو بود، موقعیت پسرانش به‌ویژه بیریو را در خطر دید و به همراه پسرانش گوگوریو را ترک کرد.
پس از حرکت سوسونو بیریو در میچاهول[۱] و اونجو ابتدا در ویریسونگ در شمال رودخانه هان ساکن شد، اما بعدا پایتخت خود را به هانام (به معنی "جنوب رودخانه ") منتقل کرد که در داخل یا در نزدیکی سئول امروزی جای دارد.[۲] زمانی که ثابت شد سرزمین میچوهول غیرقابل سکونت است، بیریو و مردمانش به پیش اونجو رفتند و خواستار پادشاه شدن بیریو برای حکومت در آنجا شدند. پس از رد درخواست توسط اونجو، بیریو اعلام جنگ نمود و به هانام حمله کرد. اما در فتح آن شکست خورد و پس از آن اقدام به خودکشی کرد.[۳] پس از مرگ بیریو، مردمان بیریو به همراه مردمان اونجو برای تبدیل شدن به باکجه ادغام شدند و اونجو با یکپارچه کردن مردم جولبون، سلسله باکجه را تاسیس کرد.
اونجو بنا به علل طبیعی در سال ۲٩ بعد از میلاد و در خلال چهل و هشتمین سال سلطنتش فوت نمود. فرزند ارشد وی یعنی پادشاه دارو جایگزین وی شد. اونجو پایه های یک سلسله ی قدرتمند را پایه گذاری کرد که توانست به مدت ۶۷۸ سال دوام آورده و ۳۱ پادشاه را به خود ببیند.
