پادشاه بیریو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پادشاهان کره
باکجه

۱- اونجو ۱۸ ق.م - ۲۹
۲- دارو ۲۹ - ۷۷
۳- گیرو ۷۷ - ۱۲۸
۴- گائه رو ۱۲۸ - ۱۶۶
۵- چوگو ۱۶۶ - ۲۱۴
۶- گاسو ۲۱۴ - ۲۳۴
۷- سابان ۲۳۴
۸- گوی ۲۳۴ - ۲۸۶
۹- چائک گای ۲۸۶ - ۲۹۸
۱۰- بان سئو ۲۹۸ - ۳۰۴
۱۱- بیریو ۳۰۴ - ۳۴۴
۱۲- گای ۳۴۴ - ۳۴۶
۱۳- گان چوگو ۳۴۶ - ۳۷۵
۱۴- پادشاه گانگو سو ۳۷۵ - ۳۸۴
۱۵- چیم نیو ۳۸۴ - ۳۸۵
۱۶- جینسا ۳۸۵ - ۳۹۲
۱۷- آسین ۳۹۲ - ۴۰۵
۱۸- جانجی ۴۰۵ - ۴۲۰
۱۹- گویسین ۴۲۰ - ۴۲۷
۲۰- بیو ۴۲۷ - ۴۵۵
۲۱- گائه رو ۴۵۵ - ۴۷۵
۲۲- مونجو ۴۷۵ - ۴۷۷
۲۳- سامگون ۴۷۷ - ۴۷۹
۲۴- دانگ سئونگ ۴۷۹ - ۵۰۱
۲۵- موریونگ ۵۰۱ - ۵۲۳
۲۶- سئونگ ۵۲۳ - ۵۵۴
۲۷- ویدوک ۵۵۴ - ۵۹۸
۲۸- های ۵۹۸ - ۵۹۹
۲۹- بئوپ ۵۹۹ - ۶۰۰
۳۰- مو ۶۰۰ - ۶۴۱
۳۱- اویجا ۶۴۱ - ۶۶۰

پادشاه بیریو (۳۰۴ میلادی تا ۳۴۴ میلادی) (هانگول:비류왕) (هانجا:比流王) یازدهمین فرمانروای باکجه یک امپراتوری از میان سه امپراتوری کره و پسر کوچک ششمین امپراتور باکجه یعنی گاسو و برادر کوچک هفتمین پادشاه یعنی سابان بود نام او برگرفته از نام برادر به وجود آورندهٔ باکجه است که در سال ۱۸ میلادی در میچاهول ساکن شد او به دلیل مرگ زود هنگام بان سئو باعث شد او به قدرت برسد.

او با میچئون پادشاه گوگوریو متحد شد و باکجه و گوگوریو موفق شدند بازماندگان امپراطوری هان را از سرزمین «دبانگ» اخراج کنند. پادشاه بیرو به واسطه خیانت همسرش و درباریان و ارباب ویری کشته شد و بعد از او ارباب ویری بویوجون با نام «پادشاه گای» تاجگذاری کرد.

منابع[ویرایش]