وزنه‌برداری

تمبر کشور مولداوی که وزنه‌برداری را نشان می‌دهد.

وزنه‌برداری ورزشی است که در آن ورزشکار هالتری با سنگین‌ترین وزن ممکن را بالای سر می‌برد. مسابقات وزنه‌برداری در دو رقابت یک‌ضرب و دوضرب انجام می‌شود و در هر بخش وزنه‌بردار حق انجام سه حرکت را دارد. موفقیت در وزنه‌برداری فقط به قدرت بدنی بستگی ندارد. توانایی‌های پرتابی بدن (قدرت انفجاری) برای اجرای سریع حرکت در موفقیت وزنه‌برداران نقش دارد و حرکات وزنه‌برداری در مقایسه با حرکات قدرتی دیگر از جابجایی بیشتر و دامنه حرکتی وسیعتری تشکیل می‌شوند.

این ورزش از نخستین دوره بازی‌های المپیک (۱۸۹۶) جزو رشته‌های المپیکی بود اما وزنه‌برداری زنان از المپیک ۲۰۰۰ سیدنی وارد برنامه المپیک شد. اکنون وزنه‌برداری در بخش مردان در هشت وزن و در زنان در هفت وزن برگزار می‌شود.

حرکات وزنه‌برداری

حرکت یکضرب

حرکت دوضرب

• یکضرب وزنه‌ها با یک حرکت از زمین تا بالای سر انتقال داده می‌شود.
• دوضرب این حرکت در دو مرحله انجام می‌شود:
  • مرحله اول: از زمین تا روی سینه
  • مرحله دوم: از روی سینه تا بالای سر

مجموع حرکت یکضرب و دوضرب به عنوان رده‌بندی نهایی در نظر گرفته می‌شود.

رده‌های وزنی

رقابت ورزشکاران بر اساس وزن بدن آنها بوده و از سال ۱۹۹۸ تاکنون رده‌های وزنی به صورت زیر است

رده‌های وزنی مردان

• ۵۶ کیلوگرم
• ۶۲ کیلوگرم
• ۶۹ کیلوگرم
• ۷۷ کیلوگرم
• ۸۵ کیلوگرم
• ۹۴ کیلوگرم
• ۱۰۵ کیلوگرم
• ۱۰۵+ کیلوگرم

رده‌های وزنی زنان

• ۴۸ کیلوگرم
• ۵۳ کیلوگرم
• ۵۸ کیلوگرم
• ۶۳ کیلوگرم
• ۶۹ کیلوگرم
• ۷۵ کیلوگرم
• ۹۰ کیلوگرم
• ۹۰+ کیلوگرم

وزن صفحات

صفحات وزنه‌برداری

رنگ	وزن (کیلوگرم)	وزن (پوند)
	۲۵	۵۵٫۱۲
	۲۰	۴۴٫۰۹
	۱۵	۳۳٫۰۷
	۱۰	۲۲٫۰۵
	۵	۱۱٫۰۲
	۲٫۵	۵٫۵۱
	۲	۴٫۴۱
	۱٫۵	۳٫۳۱
	۱	۲٫۲۰
	۰٫۵	۱٫۱۰

قوانین وزنه‌برداری

دامنه حرکتی یکضرب

• هر ورزشکار در هر حرکت ۳ نوبت اجازه وزنه زدن دارد.
• زمان برای هر نوبت، ۱ دقیقه می‌باشد. زمان از لحظه‌ای که صفحه گذار از روی تخته خارج می‌شود شروع می‌شود.
• اگر یک ورزشکار بخواهد دو حرکت متوالی انجام دهد برای بار دوم ۲ دقیقه وقت دارد.
• ۳ چراغ سفید یا دو چراغ سفید و یک چراغ قرمز یعنی حرکت صحیح است و ۳ چراغ قرمز یا ۲ چراغ قرمز و یک چراغ سفید یعنی حرکت خطا می‌باشد.
• اگر هنگام بالا بردن هالتر دست‌های وزنه‌بردار خم شود و دو مرتبه راست شود خطا است.
• وقتی وزنه‌بردار موفق شد هالتر را بالای سر ببرد، باید آن را سر جای خود نگهدارد.
• اگر وزنه‌بردار توانست هالتر را در بالای سر خود ثابت نگهدارد باید یک لحظه کوتاه مکث کند و وقتی داوران اجازه دادند آن را پایین بیاورد، پایین آوردن هالتر بدون فرمان داوران خطاست.
• داور وسط اگر تشخیص دهد حرکت کامل انجام شده، توسط زنگ به ورزشکار اعلام می‌کند تا وزنه را به پایین بیندازد. با صدای زنگ، باید وزنه به طور صحیح به زمین انداخته شود.
• وزنه‌بردار اگر هالتر را از تخته بیرون بیندازد خطاست. حتی اگر وزنه را به خوبی مهار کند، ولی اگر هنگام پایین آوردن هالتر را بیرون از تخته بیندازد باز هم خطاست.
• انداختن وزنه از پشت سر به پایین خطا است.

در ایران

تا سالها به همراه کشتی آزاد وزنه‌برداری مدال آورترین ورزش ایران بود و نخستین کسی که مدال المپیک را برای ایران به‌دست‌آورد، جعفر سلماسی بود که در بازی‌های المپیک ۱۹۴۸ لندن موفق به این کار شد. پس از او محمود نامجو در مسابقات جهانی وزنه‌برداری سال ۱۹۴۹ در لاهه موفق به کسب مدال شد در المپیک ۱۹۵۶ ملبورن نیز محمد نصیری خروس طلایی ایران در خروس وزن قهرمان المپیک شد و تا سال ۲۰۰۰ در المپیک سیدنی اولین و تنها طلایی ایران در وزنه‌برداری المپیک بود. از آن پس این رشته در ایران مورد توجه قرار گرفت و تبدیل به یک ورزش ملی شد. تا کنون چندین بار لقب قوی‌ترین مردان جهان به وزنه برداران ایرانی داده شده است.

وزنه‌برداری با ۱۶ مدال پس از کشتی (۳۸ مدال) پرافتخارترین ورزش ایران در بازی‌های المپیک است.

پر افتخارترین‌های ایران در مسابقات قهرمانی وزنه‌برداری جهان

ورزشکار	1 طلا	2 نقره	3 برنز	جمع
محمد نصیری	۵	۱	۳	۹
حسین رضازاده	۴	۰	۱	۵
محمود نامجوی	۳	۲	۳	۸
بهداد سلیمی	۲	۱	۰	۳
کیانوش رستمی	۲	۱	۰	۳
شاهین نصیری‌نیا	۱	۰	۰	۱
کوروش باقری	۱	۰	۰	۱
محمدعلی فلاحتی نژاد	۱	۰	۰	۱
محمدحسن رهنوردی	۰	۱	۳	۴
علی میرزایی	۰	۱	۱	۲
علی صفاسنبلی	۰	۱	۱	۲
سجاد انوشیروانی	۰	۱	۰	۱
بهادر مولایی	۰	۱	۰	۱
فیروز پژهان	۰	۰	۳	۳
پرویز جلایر	۰	۰	۲	۲
نصرالله دهنوی	۰	۰	۲	۲
محمدحسین برخواه	۰	۰	۲	۲
رسول رئیسی	۰	۰	۱	۱
امیرحسن فردوس	۰	۰	۱	۱
جلال منصوری	۰	۰	۱	۱
هنریک تمرز	۰	۰	۱	۱
محمد عامی تهرانی	۰	۰	۱	۱
سعید محمدپور	۰	۰	۱	۱

جستارهای وابسته

• فهرست رکوردهای جهانی در وزنه‌برداری المپیک
• فهرست رکوردهای المپیک در وزنه‌برداری
• کشتی آزاد
• تکواندو
• کشتی فرنگی

منابع

• بانک اطلاعاتی ورزش کشور (کتاب سوم) - ۱۳۸۷