نشخوار فکری
| بخشی از دنباله |
| روانشناسی |
|---|
 |
نشخوار فکری یا نشخوار ذهنی (به انگلیسی: Rumination) در روانشناسی به‌عنوان تمرکز اجبارگونهٔ توجه یک فرد بر علائم و علل یک پریشانی و توجه به دلایل آن و نتایجش، به‌جای تمرکز بر راه‌های حل آن، تعریف شده‌است. نشخوار فکری و نگرانی، مرتبط با اضطراب و سایر وضعیت‌های منفی هیجانی هستند. نشخوار فکری به‌طور گسترده‌ای به‌عنوان یک عامل آسیب‌پذیری شناختی و به‌عنوان زمینه‌ای برای افسردگی مورد پژوهش قرار گرفته‌است. بااین‌حال، معنی نشخوار فکری در نظر تئوری‌های مختلف به معانی متفاوتی تعریف شده و معیارهای در نظر گرفته شده برای آن یکسان‌سازی‌شده نیست.
نشخوار فکری به فرآیند تفکر تکراری و غیرمولد اشاره دارد. مغز در این حالت نمی‌تواند این افکار را به اقدامات یا نتایج مثبت تبدیل کند.[۱] نشخوار ذهنی به افکار مقاوم و عودکننده گفته می‌شود که بر محور یک موضوع معمول دور می‌زنند. این افکار به شیوهٔ غیرارادی وارد آگاهی می‌شوند و توجه را از موضوعات مورد نظر و اهداف کنونی، منحرف می‌سازند.[۲]
منابع[ویرایش]
- ↑ Behnegarsoft.com (۲۰۲۳-۰۸-۱۵). «میگنا - نشخوار فکری به فرآیند تفکر تکراری و غیرمولد اشاره دارد». ميگنا : پایگاه خبری روانشناسی و سلامت. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۸-۱۵.
- ↑ Behnegarsoft.com (۲۰۲۱-۰۳-۲۴). «میگنا - نشخوار فکری چیست؟ چرا افراد نشخوار می‌کنند؟!». ميگنا : پایگاه خبری روانشناسی و سلامت. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۸-۱۵.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «(Rumination (psychology». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳۰ مهٔ ۲۰۱۴.
| این یک مقالهٔ خرد روانشناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |