لینگام

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
لینگام‌های چوبین در معبدی در تایلند

لینگام (به دوناگری: लिङ्गं) نمادی از شیوا خدای هندو است که به شکل آلت نرینگی به تصویر در می‌آید. لینگام معمولاً همراه با یونی (واژن ایزدبانوی شاکتی) در معابد برای عبادت قرار می‌گیرد و متداولترین نماد غایی در هند محسوب می‌شود.[۱][۲]

منابع[ویرایش]

  1. جوزف کمبل، قدرت اسطوره، عباس مخبر، نشر مرکز، ۱۳۷۷، ص ۲۵۵
  2. سید اکبر حسینی. منبع: معرفت 1386 شماره 121. «حقیقت غایی در آیین هندو». پرتال جامع علوم انسانی. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۶-۲۰.