شام آخر (دا وینچی)
| شامِ آخر last supper | |
|---|---|
| Il Cenacolo or L'Ultima Cena | |
 | |
| هنرمند | لئوناردو دا وینچی |
| سال | ۱۴۹۴–۱۴۹۹ |
| نوع | چسب‌رنگ بر گچ، قیر و مصطکی |
| ابعاد | ۴۶۰ سانتیمتر (۱۸۰ اینچ) × ۸۸۰ سانتیمتر (۳۵۰ اینچ) |
| مکان | کلیسای سانتا ماریا دله گرتزیه،میلان |
| مختصات جغرافیایی | مختصات: ۴۵°۲۸′۰۰″ شمالی ۹°۱۰′۱۵″ شرقی / ۴۵٫۴۶۶۶۷°شمالی ۹٫۱۷۰۸۳°شرقی |
| وبگاه | legraziemilano.it/il-cenacolo/ |
شامِ آخر (به ایتالیایی: Il Cenacolo or L'Ultima Cena) یکی از دیوارنگاره‌های لئوناردو دا وینچی ایتالیایی است. این اثر هنری نشانگر صحنه‌هایی از شام آخر روزهای پایانی عمر مسیح است آنطور که انجیل به آن اشاره کرده‌است. این نقاشی بر پایهٔ کتاب یوحنا، باب ۱۳ آیهٔ ۲۱ است آنجا که مسیح می‌گوید که یکی از ۱۲ حواری اش به وی خیانت خواهد کرد. این نقاشی یکی از مشهورترین و باارزش‌ترین نقاشی‌های جهان است، که بر خلاف بسیاری از نقاشی‌هایی از این دست قابل مالکیت شخصی نیست چرا که به آسانی نمی‌توان آن را جابجا کرد.
این نقاشی سراسر یک دیوار تالار مستطیل شکلی را می‌پوشاند که سالن غذاخوری صومعه سانتا ماریا دله گرتزیه در شهر میلان بوده‌است.[۱]
شخصیت‌های تابلو[ویرایش]
از چپ به راست: ناتانائیل، یعقوب پسر حلفا، اندریاس، یهودا اسخریوطی، یهودا، یوحنا، عیسی توما،مریم مجدلیه، یعقوب پسر زبدی، فیلیپ، متی، تادئوس و شمعون قانوی.
داوینچی این نگاره را برای فرمانروای حامی خود یعنی دوک لودوویچو اسفورتزا کشید. این نقاشی حدود ۳سال طول کشید.
این نقاشی در جریان بمباران اوت ۱۹۴۳ آمریکایی‌ها در آستانه تخریب کامل بود که این اتفاق آخرین فصل از کتاب بدشانسی‌های "شام آخر" است. رمان‌نویس معروف، آلدوس هاکسلی این اثر را "غمگین‌ترین اثر هنری دنیاً نامید. بعد از صرف هزینه و وقت بسیار و تلاش متخصصین، بعد از مدت‌ها بالاخره شاهکار لئوناردو دا وینچی بدون داربست و عاری از هرگونه گرد و غبار و آلودگی قابل رویت بود. حتی با وجود دقت فوق‌العاده داوینچی در ترسیم و نامگذاری حواریون در طرح اولیه این اثر، در نقاشی نهایی چند چهره وجود دارد که در مورد هویت آن‌ها تردید وجود دارد. اما بی شک چهره کوچک و تیره‌ای که دست به سمت نان دراز کرده‌است یهوداست.[۲]
لئوناردو دا وینچی، از فن ژرفا نمایی (پرسپکتیو) به منظور جلب توجه بیننده به چهره مسیح در این نقاشی استفاده کرد.
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «شام آخر». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳۱ اکتبر ۲۰۰۷.
- گامبریچ، ارنست (۱۳۸۵)، تارخ هنر، ترجمهٔ رامین، علی، تهران: نشر نی، شابک ۳-۴۷۰-۳۱۲- ۹۶۴ مقدار
|شابک=را بررسی کنید: checksum (کمک)
پیوند به بیرون[ویرایش]
| نقاشی‌ها | |
|---|---|
| مجسمه |
|
| کار روی کاغذ | |
| کتاب‌ها | |
| دیگر پروژه‌ها | |
| لئوناردیون | |
| ویکی‌مدیا |
|
شام آخر در هنر | ||
|---|---|---|
| نقاشی‌ها (براساس هنرمند) |  | |
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون هنر است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
