شام آخر (اثر داوینچی)
| شامِ آخر last supper | |
|---|---|
| Il Cenacolo | |
 | |
| هنرمند | لئوناردو دا وینچی |
| سال | ۱۴۹۴–۱۴۹۹ |
| نوع | چسب‌رنگ بر گچ، قیر و مصطکی |
| جنبش هنری | رنسانس والا  |
| ابعاد | ۷۰۰ سانتیمتر (۲۸۰ اینچ) × ۸۸۰ سانتیمتر (۳۵۰ اینچ) |
| مکان | کلیسای سانتا ماریا دله گرتزیه،میلان |
| مختصات جغرافیایی | مختصات: ۴۵°۲۸′۰۰″ شمالی ۹°۱۰′۱۵″ شرقی / ۴۵٫۴۶۶۶۷°شمالی ۹٫۱۷۰۸۳°شرقی |
| وبگاه | cenacolovinciano |
شامِ آخر (به ایتالیایی: Il Cenacolo or L'Ultima Cena) یکی از دیوارنگاره‌های لئوناردو داوینچی ایتالیایی است که به دلیل زیبایی، هر ساله گردشگران زیادی را به سمت خود می‌کشد.
این اثر هنری نشانگر صحنه‌هایی از شام آخر روزهای پایانی عمر مسیح است آنطور که انجیل به آن اشاره کرده‌است. این نقاشی بر پایهٔ کتاب یوحنا، باب ۱۳ آیهٔ ۲۱ است آنجا که مسیح می‌گوید که یکی از ۱۲ حواری اش به وی خیانت خواهد کرد. این نقاشی یکی از مشهورترین و باارزش‌ترین نقاشی‌های جهان است، که بر خلاف بسیاری از نقاشی‌هایی از این دست قابل مالکیت شخصی نیست چرا که به آسانی نمی‌توان آن را جابجا کرد. شام آخر داوینچی به دلیل تکنیک اشتباه چسب‌رنگ و گسو به همراه نفوذ رطوبت از همان زمان کشیده‌شدن در سال ۱۴۹۸ میلادی تاکنون در حال از بین‌رفتن است.[۱][۲] این نقاشی سراسر یک دیوار تالار مستطیل شکلی را می‌پوشاند که سالن غذاخوری صومعه سانتا ماریا دله گرتزیه در شهر میلان بوده‌است.[۳]
شخصیت‌های تابلو[ویرایش]
از چپ به راست: ناتانائیل، یعقوب پسر حلفا، اندریاس، یهودا اسخریوطی، پطرس، یوحنا یا مریم مجدلیه، عیسی، توما، یعقوب پسر زبدی، فیلیپ، متی، تادئوس و شمعون قانوی. داوینچی این نگاره را برای فرمانروای حامی خود یعنی دوک لودوویچو اسفورتزا کشید. این نقاشی حدود ۳سال طول کشید.[نیازمند منبع] این نقاشی در جریان بمباران اوت ۱۹۴۳ آمریکایی‌ها در آستانه تخریب کامل بود که این اتفاق آخرین فصل از کتاب بدشانسی‌های "شام آخر" است. رمان‌نویس معروف، آلدوس هاکسلی این اثر را "غمگین‌ترین" اثر هنری دنیا نامید. بعد از صرف هزینه و وقت بسیار و تلاش متخصصین، بعد از مدت‌ها بالاخره شاهکار لئوناردو دا وینچی بدون داربست و عاری از هرگونه گرد و غبار و آلودگی قابل رویت بود. حتی با وجود دقت فوق‌العاده داوینچی در ترسیم و نامگذاری حواریون در طرح اولیه این اثر، در نقاشی نهایی چند چهره وجود دارد که در مورد هویت آن‌ها تردید وجود دارد. اما بی شک چهره کوچک و تیره‌ای که دست به سمت نان دراز کرده‌است یهوداست.[۴]
لئوناردو داوینچی، از فن ژرفا نمایی (پرسپکتیو) به منظور جلب توجه بیننده به چهره مسیح در این نقاشی استفاده کرد.
نگارخانه[ویرایش]
نقاشی در حوالی سال ۱۹۷۵، نشانگر میزان تخریب
عمق میزان تخریب‌ها از یک نمای بسته و نزدیک
کلیسا و صومعهٔ «سانتا ماریا دله گراتسیه» میلان، ایتالیا
پانویس[ویرایش]
- ↑ James Beck(انگلیسی) (1930-2007) était un américain historien de l'art, spécialiste de la renaissance italienne, particulièrement connu pour ses critiques véhémentes des techniques de restauration d'œuvres d'art
- ↑ Le livre de Pinin Brambilla Barcilon, et Pietro. C. Marani présente une vue détaillée des campagnes de restauration. Stendhal traite des premières campagnes de restauration dans son Histoire de la Peinture Italienne, qui, en fait, compile les éléments donnés par Giuseppe Bossi en 1810 dans son étude, Del Cenacolo di Leonardo da Vinci Libbri Quattro. Pour un aperçu des critiques menées contre la restauration de Pinin Brambilla Barcilon voir la traduction d'un article de James Beck in [۱]
- ↑ گامبریچ(۱۳۸۵)، ص ۲۸۶
- ↑ مجله جامع سفر و گردشگری
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «شام آخر». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳۱ اکتبر ۲۰۰۷.
- گامبریچ، ارنست (۱۳۸۵)، تارخ هنر، ترجمهٔ رامین، علی، تهران: نشر نی، شابک ۳-۴۷۰-۳۱۲- ۹۶۴ مقدار
|شابک=را بررسی کنید: checksum (کمک)
پیوند به بیرون[ویرایش]
| نقاشی‌ها | |
|---|---|
| مجسمه |
|
| کار روی کاغذ | |
| کتاب‌ها | |
| دیگر پروژه‌ها | |
| لئوناردیون | |
| ویکی‌مدیا |
|
شام آخر در هنر | ||
|---|---|---|
| نقاشی‌ها (براساس هنرمند) |  | |