هفت میوه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از سفره هفت میوه)
سال نو
رایج‌ترین نام‌ها
انگلیسیNew Year
فارسیسال نو
یهودیראש השנה (آغاز سال)
اسلامیرأس السنة الهجرية (سال نو هجری)
چینی農曆新年 (سال نو گاه‌شماری زمینی)
فرانسویJour des Étrennes (روز هدیه دادن)
رایج‌ترین رویدادها
ژانویهسال نو میلادی: ۱ ژانویه
سال نو ژاپنی: ۱ ژانویه
سال نو چینی: ۲۱ ژانویه-فوریه
سال نو ویتنامی:۲۱ ژانویه-فوریه
سال نو تبتی: ژانویه-مارس
سال نو کره‌ای: ژانویه-فوریه
سال نو طبری: ۲۴ ژانویه
مارسسال نو پارسی: آغاز بهار
سال نو بهایی: آغاز بهار
سال نو هندویسم: مارس-آوریل
آوریلسال نو آشوری: ۱ آوریل
سال نو تایلندی: ۱۳-۱۵ آوریل
پاییزسال نو یهودی
سال نو قبطی
سال نو گجراتی
سال نو نوپاگانیزم
تغییر پذیرسال نو اسلامی: ۱ محرم با ۳۵۴ روز
مهمترین مراسم نوروز
مراسم مشترکسیزده‌به‌در، آتش افروزی، دید و بازدید، سمنو پزی، آتش بازی
مراسم مستقلایران: هفت‌سین، مسافرت نوروزی، آیین سنتی ایرانی
افغانستان: هفت میوه، بزکشی، جشن دهقان
تاجیکستان: مراسم حوت، مراسم "سومنک پزی"، مراسم گل گردانی

هفت‌میوه نوعی خوراکی است که در هنگام سال نوی خورشیدی، نوروز، در افغانستان تهیه می‌شود و به صورت عمومی همراه با هفت‌سین ایرانی در افغانستان می‌آید. مقدس بودن هفت از سومری‌ها به سایر مردم جهان باستان از جمله آریایی‌ها رسیده و تاریخچهٔ هفت‌میوه برخلاف هفت‌سین به سال‌ها پیش بازمی‌گردد؛ گفته می‌شود که به خاطر مقدس بودن عدد هفت، هفت‌میوه در روز آغاز سال شگون خوب دارد. تاجیک‌های افغانستان و برخی نواحی از تاجیکستان معتقدند نه هفت‌سین بوده و نه هفت‌شین، بلکه هفت‌چین بوده‌است. منظوراز هفت‌چین ، هفت میوه‌ای بوده‌است که از هفت درخت متفاوت چیده شده و به عنوان برکت خانه در آغاز سال نو در سفره گردآوری شده بود.

بشقابی حاوی هفت‌میوه

مواد اصلی هفت‌میوه شامل کشمش، گردو، بادام، پسته، زردآلو، فندق و سنجد با مقدار کمی شکر می‌شود. همهٔ ی این مواد بعد از پاکسازی در داخل یک ظرف با مقدار آب لازم انداخته می‌شود و برای مدت معینی (معمولاً ۲ تا ۳ روز) آن را در مکانی ملایم رها نموده و پس از اتمام آن را بروی سفرهٔ نوروزی گذاشته و میل می‌کنند. هفت‌میوه بیشتر با هفت‌سین، سبزی‌پلو و سمنو همراه است.

میوه های لازم هفت میوه

در لغت‌نامهٔ دهخدا، معنای هفت‌میوه به صورت «[ هََ می وَ / وِ ] (اِ مرکب) کشمش طائفی، انجیر خشک، قیسی خشک، شفتالوی خشک، خرمای خشک و آلوی بخارا. (برهان)» توصیف شده‌است.[۱]

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]