زبانهای نیجر-کنگویی
| زبانهای نیجر-کنگویی | |
|---|---|
| Niger–Kordofanian (obsolete) | |
| پراکنش: | آفریقای سیاه |
| تبار: | one of the world's primary خانواده‌های زبانی |
| زیرگروه‌ها: |
? Dogon
Mande (inclusion disputed)
Katla (Kordofanian)
Rashad (Kordofanian)
Atlantic–Congo languages (noun classes)
|
| ISO 639-2 / 5 | nic |
| گلاتولوگ | None |
 Map showing the distribution of Niger–Congo languages. Brown is the Bantu subfamily. | |
زبانهای نیجر-کنگویی یکی از خانواده‌های اصلی زبان‌ها را تشکیل می‌دهند. این زبان‌ها در بین مردم بومی آفریقا (در آفریقای زیر صحرا) به‌کار می‌روند.
بیشتر زبانهای آفریقای سیاه را می‌توان در یکی از دو خانوادهٔ نیجر-کنگویی و خویسان طبقه‌بندی کرد. زبانهای نیجر-کنگویی به شش شاخهٔ اصلی تقسیم می‌گردند که سه شاخه اطلس (آتلانتیک) غربی، کوا و بنو کنگویی از مهم‌ترین آنها به‌شمار می‌آیند. زبان ولوف در سنگال یا زبان فولانی در شمال نیجریه را می‌توان به عنوان نمونه‌ای از زبانهای شاخهٔ اطلس غربی ذکر کرد.
شاخهٔ کوا شامل تعدادی از زبانهای مهم آفریقای غربی است که از آن جمله‌اند زبانهای گا که زبان رسمی کشور غناست، یوروبا و ایگبو که در جنوب نیجریه گفت‌وگو می‌شوند و نیز زبان ایوی که در توگو و بخش‌هایی از کشور غنا رایج است.
شاخه بنو-کنگویی علاوه بر زبان‌هایی مانند کامیاری و مبه میه، شامل زبانهای بانتو نیز هست که خود زیرشاخه‌ای مستقل در این خانواده محسوب می‌شود. این زبان‌ها در سراسر قاره آفریقا، که تقریباً از شمال خط استوا آغاز و تا جنوبی‌ترین نقطهٔ این قاره ادامه می‌یابد، پراکنده‌اند. دو زبان زولو و سواحلی از معروف‌ترین زبانهای بانتو به‌شمار می‌آیند.
فهرست زبان‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ویکی انگلیسی
- آرلاتو، آنتونی: درآمدی بر زبانشناسی تاریخی. ترجمه یحیی مدرسی. پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. وزارت فرهنگ و آموزش عالی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، شماره ۷۲۶. تهران ۱۳۸۴. ص۶۶.
 |
این یک مقالهٔ خرد مرتبط با زبان است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
