پرش به محتوا

تابستان‌نشین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تابستان‌نشین در معماری سنتی ایرانی، موقعیتی مانند زمستان‌نشین دارد با این تفاوت که در وجه جنوبی حیاط قرار گرفته‌است تا در تابستان از تابش مستقیم آفتاب در امان بماند و روی محور اصلی آن معمولاً فضای نیمه باز با تالار قرار می‌گیرد. این تالارها و ایوان‌ها جز در مواقع بسیار سرد سال مهم‌ترین فضایی زندگی در خانه بوده‌اند، و اگرچه همیشه تزیینات داشته‌اند، اما با توجه به باز بودن و نفوذ گرد و خاک، از تزیینات بسیار پیچیده در آن‌ها پرهیز و به نقوش ساده گچی در ترکیب با آجر یا سیم گل قناعت می‌شده‌است.[۱]

منابع

[ویرایش]
  1. «آشنایی با خانه‌های قدیمی و تاریخی ایران». همشهری آنلاین. بایگانی‌شده از اصلی در ۳ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۱۲ شهریور ۱۳۹۰.