پرش به محتوا

بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۱۲

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از المپیک ۲۰۱۲)
شهر میزبانلندن، انگلستان
شعارInspire a Generation
کشورهای شرکت‌کننده۲۰۴
شمار ورزشکاران۱۰٬۵۱۸
رویدادها۳۰۲ در ۲۶ ورزش
افتتاحیه۲۷ جولای
اختتامیه۱۲ آگوست
افتتاح‌کننده
مشعل
کالوم ایرلای
جوردن داکیت
دسیری هنری
کتی کیرک
کمرون مک‌ریچی
آیدان ریدلز
آدله تریسی
آدوستین پلی‌فوت
ورزشگاهورزشگاه المپیک لندن
تابستانی
زمستانی

المپیک تابستانی ۲۰۱۲ (به انگلیسی: 2012 Summer Olympics) که به‌طور رسمی با نام «بازی‌های المپیاد سی‌ام» شناخته می‌شود از ۲۷ ژوئیه تا ۱۲ اوت ۲۰۱۲ (۶ تا ۲۲ مرداد ۱۳۹۱) در شهر لندن در کشور انگلستان برگزار شد. بیش از ۱۰۰۰۰ ورزشکار از ۲۰۴ کشور عضو کمیته المپیک در این رقابت‌ها شرکت کردند.[۱][۲]

انتخاب میزبان

[ویرایش]

کاندیداها:

  1. اسپانیامادرید-پادشاهی اسپانیا
  2. ترکیهاستانبول-ترکیه
  3. آلمانلایپزیگ-آلمان
  4. روسیهمسکو-روسیه (برای دومین بار)
  5. بریتانیالندن-بریتانیا (برای سومین بار)
  6. فرانسهپاریس-فرانسه (برای سومین بار)
  7. ایالات متحده آمریکانیویورک-ایالات متحده آمریکا
  8. برزیلریو دو ژانیرو-برزیل
  9. کوباهاوانا-کوبا

انتخاب:بریتانیا لندن (برای سومین بار)

محل رای‌گیری: سنگاپور

شهر لندن قبلاً در سال‌های ۱۹۰۸ و ۱۹۴۸ میزبان بازی‌های المپیک بوده‌است[۳][۴] و بدین ترتیب اولین شهری است که برای سومین بار در تاریخ نوین بازی‌های المپیک، میزبان بازی‌ها می‌شود.[۵][۶]

شهر لندن در ۱۱۷امین اجلاس کمیته بین‌المللی المپیک در تاریخ ۶ ژوئیه ۲۰۰۵ که در کشور سنگاپور برگزار شد پس از رقابت با شهرهای مادرید، مسکو، نیویورک و پاریس پس از چهار دور رأی‌گیری به عنوان میزبان این دوره از بازی‌های المپیک انتخاب شد.[۷]

المپیک لندن در ۲۶ رشته ورزشی برگزار شد که با توجه به حذف بیسبال و سافت‌بال دو رشته کمتر از المپیک ۲۰۰۸ پکن بود. بریتانیا بیشترین مدال را پس از المپیک ۱۹۰۸ لندن در این دوره کسب کرد و در رتبه سوم جدول مدال‌ها پس از آمریکا و چین قرار گرفت. مایکل فلپس شناگر آمریکایی پرمدال‌ترین ورزشکار تاریخ المپیک شد و یوسین بولت جامائیکایی هم نخستین شخصی شد که در دو دوره پیاپی المپیک در هر سه ماده دو سرعت (۱۰۰ متر، ۲۰۰ متر و ۴ در ۱۰۰ متر) صاحب مدال طلا شد.

کشورهای عربستان، قطر و برونئی برای نخستین بار ورزش‌کاران زن خود را به این دوره از مسابقات اعزام کردند تا تمام اعضای کمیته بین‌المللی المپیک حداقل در یک دوره المپیک ورزشکار زن هم به مسابقات اعزام کرده باشند. بوکس زنان هم برای نخستین بار در ۳ وزن وارد برنامه مسابقات شد تا ورزشکاران زن برای اوّلین بار امکان شرکت در تمام رشته‌های ورزشی را داشته باشند. حدود ۴۵ درصد از ۱۰۵۰۰ ورزشکار این دوره زن بودند و ورزشکاران زن آمریکا و روسیه برای نخستین بار مدال‌های بیشتری نسبت به مردان به دست آوردند. دیوید و هیلی چپمن نخستین پدر و دختری بودند که در کنار یکدیگر در مسابقات المپیک شرکت کردند و هر دو نیز در رشته تیراندازی با تپانچه از فاصله ۲۵ متر مسابقه دادند. هیروشی هوکتسو سوارکار ژاپنی رشتهٔ درساژ سالمندترین ورزشکار مسابقات بود. او نخستین المپیک خود را ۴۸ سال پیش در توکیو تجربه کرده بود.[۸]

ایران در المپیک ۲۰۱۲

[ویرایش]

ایران با ۷ مدال طلا و مجموع ۱۳ مدال؛ توانست رتبهٔ ۱۲ جهان را به‌دست‌آورد . ایران ابتدا با ۵ طلا، ۵ نقره و ۳ برنز با رتبهٔ هفدهمی به کار خود پایان داده بود اما سازمان جهانی مبارزه با دوپینگ در طول هفت سال پس از اتمام مسابقات، دوپینگ بسیاری از مدال‌آوران را آشکار کرد. نشان آنان پس گرفته به ورزشکارانی که مقام‌های پایین‌تر داشتند، داده شد.

پس از مشخص شدن دوپینگ برخی ورزشکاران، ایران در جدول مدال‌ها صعود کرد تا این‌که در سال ۲۰۱۹ آخرین تست‌های مثبت دوپینگ مدال‌آوران باز هم به نفع ورزشکاران ایران رقم خورد. سرانجام با اعلام نتایج قطعی کمیته بین‌المللی المپیک، ایران پس از گذشت هفت سال با کسب ۷ مدال طلا، ۵ نقره و یک برنز و با مجموع ۱۳ مدال به مقام دوازدهمی المپیک رسید.

مراسم افتتاحیه

[ویرایش]
مراسم افتتاحیه المپیک ۲۰۱۲ لندن

مراسم افتتاحیه، روز جمعه ۶ مرداد، ساعت ۱۹:۳۰ به وقت محلی و ساعت ۰۰:۳۰ به وقت ایران در استادیوم المپیک برگزار شد. دنی بویل کارگردان برنده اسکار، مدیر هنری افتتاحیه المپیک لندن را بر عهده داشت، در فوریه ۲۰۱۲ میلادی الیزابت دوم و شاهزاده فیلیپ، دوک ادینبرا برای افتتاح مراسم دعوت و برگزیده شدند.[۹]

حاشیه‌ها

[ویرایش]

در تاریخ ۱ مارس ۲۰۱۱ میلادی، کمیته ملی المپیک جمهوری اسلامی ایران با تهدید به کناره‌گیری از بازی‌های المپیک لندن، رسماً به لوگوی بازی‌های المپیک تابستانی لندن اعتراض کرده و خواستار حذف آن شد. محمد علی‌آبادی رئیس کمیته ملی المپیک ایران مدعی‌ست که مدارکی در اختیار دارد که نشان می‌دهد که طراحان این لوگو، وابستگان به «سازمان‌های صهیونیستی و فراماسونری» هستند. وی هم‌چنین مدعی شد که لوگوی کنونی که نشان‌گر عدد ۲۰۱۲ است، با استفاده از عبارت zion (صهیون) طرّاحی شده‌است.[۱۰]

کشورهای شرکت کننده

[ویرایش]

کشورهای شرکت کننده بر پایه تعداد بازیکن

[ویرایش]
تعداد ورزشکاران شرکت کننده بر پایه کشور
  ۳۰۰+
  ۱۰۰-۲۹۹
  ۳۰–۹۹
  ۱۰–۲۹
  ۴–۹
  ۱–۳
کشورهای شرکت کننده در بازی های المپیک تابستانی ۲۰۱۲
کمیته های ملی المپیک

رشته های ورزشی

[ویرایش]

تقویم بازی‌ها

[ویرایش]

برنامه رسمی اعلام شده بازی‌ها در تاریخ ۱۵ فوریه ۲۰۱۱[۱۲]

اف مراسم افتتاحیه مسابقات ۱ مسابقات فینال اخ مراسم اختتامیه
ژوئیه / اوت ۲۵
چ
۲۶
پ
۲۷
ج
۲۸
ش
۲۹
ی
۳۰
د
۳۱
س
۱
چ
۲
پ
۳
ج
۴
ش
۵
ی
۶
د
۷
س
۸
چ
۹
پ
۱۰
ج
۱۱
ش
۱۲
ی
مسابقات
مراسم اف اخ
تیراندازی با کمان ۱ ۱ ۱ ۱ ۴
دو و میدانی ۲ ۵ ۷ ۵ ۴ ۴ ۵ ۶ ۸ ۱ ۴۷
بدمینتون ۱ ۲ ۲ ۵
بسکتبال ۱ ۱ ۲
بوکس ۳ ۵ ۵ ۱۳
قایق‌رانی ۱ ۱ ۲ ۴ ۴ ۴ ۱۶
دوچرخه‌سواری ۱ ۱ ۲ ۲ ۲ ۱ ۱ ۱ ۳ ۲ ۱ ۱ ۱۸
شیرجه ۱ ۱ ۱ ۱ ۱ ۱ ۱ ۱ ۸
اسب‌سواری ۲ ۱ ۱ ۲ ۶
شمشیربازی ۱ ۱ ۱ ۱ ۲ ۱ ۱ ۱ ۱ ۱۰
هاکی روی چمن ۱ ۱ ۲
فوتبال ۱ ۱ ۲
ژیمناستیک ۱ ۱ ۱ ۱ ۱ ۱ ۳ ۳ ۴ ۱ ۱ ۱۸
هندبال ۱ ۱ ۲
جودو ۲ ۲ ۲ ۲ ۲ ۲ ۲ ۱۴
پنج‌گانه مدرن ۱ ۱ ۲
روئینگ ۳ ۳ ۴ ۴ ۱۴
قایقرانی بادبانی ۲ ۲ ۲ ۱ ۱ ۱ ۱ ۱۰
تیراندازی ۲ ۲ ۱ ۱ ۱ ۱ ۲ ۲ ۱ ۲ ۱۵
شنا ۴ ۴ ۴ ۴ ۴ ۴ ۴ ۴ ۱ ۱ ۳۴
شنای موزون ۱ ۱ ۲
تنیس روی میز ۱ ۱ ۱ ۱ ۴
تکواندو ۲ ۲ ۲ ۲ ۸
تنیس ۲ ۳ ۵
ورزش سه‌گانه ۱ ۱ ۲
والیبال ۱ ۱ ۱ ۱ ۴
واترپلو ۱ ۱ ۲
وزنه‌برداری ۱ ۲ ۲ ۲ ۲ ۲ ۱ ۱ ۱ ۱ ۱۵
کشتی ۲ ۳ ۲ ۲ ۲ ۲ ۳ ۲ ۱۸
مجموع بازی‌ها ۱۲ ۱۴ ۱۲ ۱۵ ۲۰ ۱۸ ۲۲ ۲۵ ۲۳ ۱۸ ۲۱ ۱۷ ۲۲ ۱۶ ۳۲ ۱۵ ۳۰۲
مجموع تجمعی ۱۲ ۲۶ ۳۸ ۵۳ ۷۳ ۹۱ ۱۱۳ ۱۳۸ ۱۶۱ ۱۷۹ ۲۰۰ ۲۱۷ ۲۳۹ ۲۵۵ ۲۸۷ ۳۰۲
ژوئیه / اوت ۲۵
چ
۲۶
پ
۲۷
ج
۲۸
ش
۲۹
ی
۳۰
د
۳۱
س
۱
چ
۲
پ
۳
ج
۴
ش
۵
ی
۶
د
۷
س
۸
چ
۹
پ
۱۰
ج
۱۱
ش
۱۲
ی
مسابقات

جدول مدال‌ها

[ویرایش]

جدول مدال ها

 رتبه  NOC طلا نقره برنز مجموع
۱  ایالات متحده آمریکا (USA) ۴۶ ۲۸ ۲۹ ۱۰۳
۲  چین (CHN) ۳۸ ۳۱ ۲۲ ۹۱
۳  بریتانیای کبیر (GBR)* ۲۹ ۱۷ ۱۹ ۶۵
۴  روسیه (RUS) ۲۰ ۲۰ ۳۰ ۷۰
۵  کره جنوبی (KOR) ۱۳ ۹ ۸ ۳۰
۶  آلمان (GER) ۱۱ ۲۰ ۱۳ ۴۴
۷  فرانسه (FRA) ۱۱ ۱۱ ۱۳ ۳۵
۸  استرالیا (AUS) ۸ ۱۵ ۱۲ ۳۵
۹  ایتالیا (ITA) ۸ ۹ ۱۱ ۲۸
۱۰  مجارستان (HUN) ۸ ۴ ۶ ۱۸
۱۱  ژاپن (JPN) ۷ ۱۴ ۱۷ ۳۸
۱۲ [۱۳] ایران (IRI) ۷ ۵ ۱ ۱۳
۱۳  هلند (NED) ۶ ۶ ۸ ۲۰
۱۴  اوکراین (UKR) ۶ ۴ ۱۰ ۲۰
۱۵  نیوزیلند (NZL) ۶ ۲ ۵ ۱۳
۱۶  کوبا (CUB) ۵ ۳ ۷ ۱۵
۱۷  اسپانیا (ESP) ۴ ۱۰ ۴ ۱۸
۱۸  جامائیکا (JAM) ۴ ۵ ۳ ۱۲
۱۹  جمهوری چک (CZE) ۴ ۳ ۴ ۱۱
۲۰  آفریقای جنوبی (RSA) ۴ ۱ ۱ ۶
۲۱  کره شمالی (PRK) ۴ ۰ ۲ ۶
۲۲  برزیل (BRA) ۳ ۵ ۹ ۱۷
۲۳  اتیوپی (ETH) ۳ ۲ ۳ ۸
۲۴  لهستان (POL) ۳ ۱ ۷ ۱۱
۲۵  قزاقستان (KAZ) ۳ ۱ ۶ ۱۰
۲۶  کرواسی (CRO) ۳ ۱ ۲ ۶
۲۷  کانادا (CAN) ۲ ۵ ۱۱ ۱۸
۲۸  بلاروس (BLR) ۲ ۵ ۳ ۱۰
۲۹  رومانی (ROU) ۲ ۵ ۲ ۹
۳۰  کنیا (KEN) ۲ ۴ ۶ ۱۲
۳۱  دانمارک (DEN) ۲ ۴ ۳ ۹
۳۲  جمهوری آذربایجان (AZE) ۲ ۲ ۶ ۱۰
۳۳  سوئیس (SUI) ۲ ۲ ۰ ۴
۳۴  لیتوانی (LTU) ۲ ۱ ۲ ۵
۳۵  نروژ (NOR) ۲ ۱ ۱ ۴
۳۶  تونس (TUN) ۲ ۰ ۱ ۳
۳۷  سوئد (SWE) ۱ ۴ ۳ ۸
۳۸  کلمبیا (COL) ۱ ۳ ۴ ۸
 مکزیک (MEX) ۱ ۳ ۴ ۸
۴۰  گرجستان (GEO) ۱ ۳ ۳ ۷
۴۱  ایرلند (IRL) ۱ ۱ ۴ ۶
۴۲  آرژانتین (ARG) ۱ ۱ ۲ ۴
 صربستان (SRB) ۱ ۱ ۲ ۴
 اسلوونی (SLO) ۱ ۱ ۲ ۴
۴۵  ترینیداد و توباگو (TRI) ۱ ۱ ۲ ۴
۴۶  ترکیه (TUR) ۱ ۱ ۱ ۳
۴۷  جمهوری دومینیکن (DOM) ۱ ۱ ۰ ۲
۴۸  ازبکستان (UZB) ۱ ۰ ۲ ۳
۴۹  لتونی (LAT) ۱ ۰ ۱ ۲
 چین تایپه (TPE) ۱ ۰ ۱ ۲
۵۱  الجزایر (ALG) ۱ ۰ ۰ ۱
 باهاما (BAH) ۱ ۰ ۰ ۱
 بحرین (BRN) ۱ ۰ ۰ ۱
 گرنادا (GRN) ۱ ۰ ۰ ۱
 اوگاندا (UGA) ۱ ۰ ۰ ۱
 ونزوئلا (VEN) ۱ ۰ ۰ ۱
۵۷  مصر (EGY) ۰ ۳ ۱ ۴
۵۸  هند (IND) ۰ ۲ ۴ ۶
۵۹  مغولستان (MGL) ۰ ۲ ۳ ۵
۶۰  تایلند (THA) ۰ ۲ ۲ ۴
۶۱  بلغارستان (BUL) ۰ ۲ ۱ ۳
 فنلاند (FIN) ۰ ۲ ۱ ۳
 اندونزی (INA) ۰ ۲ ۱ ۳
۶۴  اسلواکی (SVK) ۰ ۱ ۳ ۴
۶۵  بلژیک (BEL) ۰ ۱ ۲ ۳
۶۶  ارمنستان (ARM) ۰ ۱ ۱ ۲
 استونی (EST) ۰ ۱ ۱ ۲
 مالزی (MAS) ۰ ۱ ۱ ۲
 پورتوریکو (PUR) ۰ ۱ ۱ ۲
۷۰  بوتسوانا (BOT) ۰ ۱ ۰ ۱
 قبرس (CYP) ۰ ۱ ۰ ۱
 گابن (GAB) ۰ ۱ ۰ ۱
 گواتمالا (GUA) ۰ ۱ ۰ ۱
 مونته‌نگرو (MNE) ۰ ۱ ۰ ۱
 پرتغال (POR) ۰ ۱ ۰ ۱
۷۶  یونان (GRE) ۰ ۰ ۲ ۲
 قطر (QAT) ۰ ۰ ۲ ۲
 سنگاپور (SIN) ۰ ۰ ۲ ۲
۷۹  افغانستان (AFG) ۰ ۰ ۱ ۱
 هنگ کنگ (HKG) ۰ ۰ ۱ ۱
 کامرون (CMR) ۰ ۰ ۱ ۱
 عربستان سعودی (KSA) ۰ ۰ ۱ ۱
 کویت (KUW) ۰ ۰ ۱ ۱
 مراکش (MAR) ۰ ۰ ۱ ۱
 تاجیکستان (TJK) ۰ ۰ ۱ ۱
 مولداوی (MDA) ۰ ۰ ۰ ۰
مجموع ۳۰۲ ۳۰۴ ۳۵۴ ۹۶۰

پانویس

[ویرایش]
  1. "International Olympic Committee – London 2012". IOC. Retrieved 3 August 2008.
  2. "2012 Summer Olympics". Wikipedia (به انگلیسی). 2024-07-29.
  3. Barden, Mark (26 April 2008). "London's first Olympics". BBC Sport. Retrieved 3 August 2008.
  4. "The 1948 London Olympics Gallery". BBC History. Retrieved 3 August 2008.
  5. "Coe promises Olympics to remember". BBC Sport. 6 July 2005. Retrieved 3 August 2008.
  6. آتن has also hosted three IOC-organised events, in ۱۸۹۶, 2004 and the Intercalated Games in 1906. However, the 1906 games are no longer officially recognised by the IOC, as they do not fit with the quadrennial pattern of the modern Olympics.
  7. "London 2012: Election". International Olympic Committee. Retrieved 2 October 2009.
  8. London 2012 international digest - Day Six BBC Sport
  9. «Queen And Duke To Open London 2012 Games». بایگانی‌شده از اصلی در ۸ سپتامبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۷ مارس ۲۰۱۲.
  10. جمهوری اسلامی ایران خواستار برخورد با گرافیست‌های المپیک لندن شد، رادیو فردا
  11. "IOC: Kuwait to compete under own flag at Olympics". The Mercury News. Associated Press. 15 July 2012. Archived from the original on 2 May 2013. Retrieved 23 July 2012.
  12. "London 2012 Olympic Games schedule released". BBC News. 15 February 2011. Retrieved 25 May 2011.
  13. «درخواست تایمازوف رد شد؛ طلای لندن بر گردن کمیل:». ورزش سه. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۷-۲۷.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
رسمی
رسانه‌ها