پرش به محتوا

اسلام در ترکیه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
مسجدی در ترکیه

اسلام در ترکیه، پر طرفدارترین دین و دین غالب است. بر اساس آمارهای رسمی این کشور ۹۹.۸ درصد و بر اساس آمارهای غیر رسمی ۹۷ درصد جمعیت این کشور را مسلمانان شکل داده‌اند. اکثریت این جمعیت را اهل سنت حنفی مذهب شکل داده و حضور اسلام در منطقه مربوط به قرن یازدهم میلادی بر می‌گردد.

آمار

[ویرایش]

اسلام در ترکیه[۱][۲][۳]

  اهل سنت (حنفی) (۷۵.۸٪)
  قزلباش - علویان (شامل طریقتهای: حروفیه و بکتاشیه) (۱۱.۷٪)
  اهل سنت (شافعی) (۵.۵۵٪)
  شیعه دوازده‌امامی (جعفریs) (۳.۹۵٪)
  مسلمان بدون مذهب (شامل قرآنیان) (۲.۰٪)
  نصیریه (۱.۰٪)

بیشترین مردم ترکیه را مسلمانان تشکیل داده‌اند.[۴] بر اساس نتایج نظرسنجی‌های دینداری که در ترکیه انجامیده‌است، ۹۸ درصد از جمعیت این کشور را مسلمانان و ۲ درصد دیگر را غیر مذهبی‌ها تشکیل داده‌اند.[۵][۶] بر اساس آمار منتشر شده توسط منابع دولتی این کشور، ۹۹.۸ درصد جمعیت ترکیه، مسلمان هستند.[۷][۸] با این وجود نظرسنجی‌ها، تخمینی کمتر و حدود ۹۷ درصد را نشان می‌دهند.[۹] بیشتر مسلمانان این کشور را اهل سنت تشکیل داده‌اند و حدوداً ۸۰ درصد تخمین زده شده‌اند. الباقی فرقه‌های اسلامی نیز ۱۵ درصد از مسلمانان این منطقه را شامل می‌شوند.[۱۰] از جمله فرقه‌های اسلامی حاضر در ترکیه می‌توان به علویان و جعفریان را نام برد. علویان یک درصد از جمعیت مسلمانان ترکیه را شامل می‌شوند. جمعیت تخمینی این فرقه، ۱ میلیون نفر گزارش شده‌است.[۱۱][۱۲] مشهرترین مکتب فکری حاضر در منطقه، مکتب حنفی است و صوفی‌ها در منطقه، اقلیت مسلمان به حساب می‌آیند.[۱۳][۱۴][۱۵] این مذهب، مورد تایید رسمی مدرسه فقه اسلامی در ترکیه بود که توسط دولت عثمانی حمایت می‌شد.[۱۶][۱۷] بر این اساس و طبق نظرسنجی سال ۲۰۱۳، ۷۷.۵ درصد جمعیت مسلمانان این کشور، خود را حنفی معرفی کرده‌اند.[۱۸] بر اساس برخی آمارها، مسلمانان غیر مذهبی این کشور، جمعیتی شامل ۲ تا ۱۹ درصد، گزارش شده‌اند.[۱۹][۲۰]

تاریخ

[ویرایش]
رئیس جمهور مصطفی کمال پاشا و مفتی عبدالرحمن کمیل افندی در آماسیا (۱۹۳۰)

حضور اسلام و مسلمانان در منطقه ترکیه امروزی، به نیمه دوم قرن یازدهم میلادی باز می‌گردد. در این دوره سلجوقیان شروع به گسترش اسلام و سیطره خود در شرق آناتولی کردند و این امر اسلام را به منطقه وارد کرد.[۴] در طول فتوحات مسلمانان در قرن هفتم و هشتم، ارتش‌های عرب، امپراتوری اسلامی را تاسیس کردند و عصر طلایی اسلام، به زودی در اواسط هشتم با انتقال پایتخت از دمشق به بغداد، آغاز شد.[۲۱]

ویژگی‌ها

[ویرایش]

ترکیه به عنوان یکی از کشورهای اسلامی که به سکولار پایبند است، مورد توجه قرار گرفته است. با این وجود در این کشور، تاسیس مدارس و دانشگاه‌های خصوصی دینی (صرف نظر از اینکه چه مذهبی داشته باشند) ممنوع است.[۲۲] همچنین جدایی دین در سیاست این کشور، با وجود موسسات دولتی حامی مسلمانان، ادعای سکولار بودن این کشور را مورد انتقادها قرار داده‌است. نهاد دولتی مدیریت امور دینی (به انگلیسی: Presidency of Religious Affairs) در این کشور، بر ۷۷۵۰۰ مسجد این کشور نظارت داشته و مدیریت انجام می‌دهد. این نهاد که توسط آتاتورک تاسیس شده است، فقط به تأمین مالی مسلمانان کمک می‌کند.[۲۳][۲۴] مالیات در این کشور در بین همه شهروندان آن برابر است اما استفاده مالیات برای همه ادیان برابر نیست و مسلمانان بودجه بیشتری دریافت می‌کنند.[۲۵] همچنین در این کشور، فرقه‌های صوفی همچون علویان، بکتاشیه، مولویه، رفاعیه، ملامتیه، نقشبندیه، قادریه و حتی فرقه شیعیان جعفری، به رسمیت شناخته نمی‌شوند.[۲۶] در این کشور، پیامبر اسلام با عناوین «پیامبر ما» یا «حضرت محمد» خطاب می‌شود.[۲۷]

پانویس

[ویرایش]
  1. ↑ "Turkey: International Religious Freedom Report 2007". U.S. Department of State. Retrieved 22 September 2016.
  2. ↑ https://archive.today/20130202012548/http://www.selendi.com/forum/ankette-mezhep-sorulari-t4816.0.html;wap2=
  3. ↑ https://www.milliyet.com.tr/gundem/turkiye-de-namaz-kilanlarin-orani-belirlendi-2143366
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Aktas, Vahap (2014-01-01). "Islamization of Anatolia and the Effects of Established Sufism (Orders)". The Anthropologist. 17 (1): 147–155. doi:10.1080/09720073.2014.11891424. ISSN 0972-0073.
  5. ↑ "Global Index of Religiosity and Atheism" (PDF) (Press release). WIN-Gallup International. 2012. Archived from the original (PDF) on 2013-10-21. Retrieved 2018-06-12.
  6. ↑ KONDA Research and Consultancy (2007-09-08). "Religion, Secularism and the Veil in daily life" (PDF). Milliyet. Archived from the original (PDF) on 2009-03-25.
  7. ↑ "Religions". CIA World Factbook. Archived from the original on 20 December 2018. Retrieved 29 November 2020.
  8. ↑ "TURKEY" (PDF). Library of Congress: Federal Research Division. Retrieved 1 November 2010.
  9. ↑ "Country – Turkey". Joshua Project. Retrieved 27 April 2014.
  10. ↑ «Turkey». U.S. Department of State. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۲۹.
  11. ↑ "Syria strife tests Turkish Alawites | Turkey | al Jazeera".
  12. ↑ Prochazka-Eisl, Gisela. "The Arabic speaking Alawis of the Çukurova: The transformation of a linguistic into a purely religious minority". Christiane Bulut: Linguistic Minorities in Turkey and Turkic-speaking Minorities of the Peripheries, Harrassowitz (Wiesbaden) forthcoming (به انگلیسی).
  13. ↑ KONDA Research and Consultancy (2007-09-08). "Religion, Secularism and the Veil in daily life" (PDF). Milliyet. Archived from the original (PDF) on 2009-03-25.
  14. ↑ "Pew Forum on Religious & Public life". pewforum.org. 2012-08-09. Retrieved 29 October 2013.
  15. ↑ "Syria strife tests Turkish Alawites | Turkey | al Jazeera".
  16. ↑ Middle East Institute: "Salafism Infiltrates Turkish Religious Discourse" By Andrew Hammond - Middle East Policy Fellow - European Council on Foreign Relations 22 July 2015
  17. ↑ Gunduz, Sinasi "Change And Essence: Dialectical Relations Between Change And Continuity in the Turkish Intellectual Traditions" Cultural Heritage and Contemporary Change. Series IIA, Islam, V. 18, p.104-105
  18. ↑ Aydoğan Vatandaş, "Can Turkey be ISIL's next stage", Today's Zaman بایگانی‌شده در ۲۰۱۵-۱۰-۲۵ توسط Wayback Machine October 16, 2015
  19. ↑ "Pew Forum on Religious & Public life". pewforum.org. 2012-08-09. Retrieved 29 October 2013.
  20. ↑ "Religion, Ipsos Global Trends". Ipsos. 2017. Archived from the original on 5 September 2017.
  21. ↑ Gregorian, Vartan. Islam: A Mosaic, Not a Monolith, Brookings Institution Press, 2003, pp. 26–38 شابک ‎۰−۸۱۵۷−۳۲۸۳-X
  22. ↑ Girit, Selin (2016-06-21). "Turkish students fear assault on secular education" (به انگلیسی). BBC News. Retrieved 2019-11-10.
  23. ↑ Ahmet Erdi Öztürk (2016). "Turkey's Diyanet under AKP rule: from protector to imposer of state ideology?" (PDF). Southeast European and Black Sea Studies. 16 (4): 619–635. doi:10.1080/14683857.2016.1233663. S2CID 151448076.
  24. ↑ "T.C. Diyanet İşleri Başkanlığı | İman | İbadet | Namaz | Ahlak".
  25. ↑ Sözeri, Semiha; Öztürk, Ahmet Erdi (September 2018). "Diyanet as a Turkish Foreign Policy Tool: Evidence from the Netherlands and Bulgaria" (PDF). Politics and Religion (به انگلیسی). 11 (3): 624–648. doi:10.1017/S175504831700075X. ISSN 1755-0483.
  26. ↑ The World of the Alevis: Issues of Culture and Identity, Gloria L. Clarke
  27. ↑ Schimmel, Annemarie (1990). Islamic Names: An Introduction (Islamic Surveys). Edinburgh University Press. p. 30. ISBN 978-0-85224-563-7.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=اسلام_در_ترکیه&oldid=37038522»