آرنو باباجانیان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
آرنو باباجانیان
اطلاعات پس‌زمینه
زاده۲۲ ژانویهٔ ۱۹۲۱
ایروان، ارمنستان
خاستگاهارمنی
درگذشته۱۱ نوامبر ۱۹۸۳ (۶۲ سال)
مسکو، اتحاد شوروی
پیشه(ها)آهنگساز و پیانیست
سال‌های فعالیت۱۹۵۲–۱۹۸۳
آرامگاهآرامستان مرکزی ایروان (توخماخ)
محل تحصیلکنسرواتوار دولتی کومیتاس ایروان
جایزه(ها)نشان لنین نشان پرچم سرخ کار
چهره هنری شایسته ارمنستان شوروی هنرمند مردمی ارمنستان شوروی هنرمند مردمی اتحاد جماهیر شوروی جایزه دولتی ارمنستان شوروی جایزه استالین

آرنو هاروتیونی باباجانیان (ارمنی: Առնո Հարությունի Բաբաջանյան؛ ۲۲ ژانویهٔ ۱۹۲۱ – ۱۱ نوامبر ۱۹۸۳) یک آهنگساز و نوازنده پیانو مشهور اهل ارمنستان بود.

زندگی‌نامه[ویرایش]

باباجانیان در ایروان، ارمنستان به دنیا آمد. در سن پنج‌سالگی، استعداد موسیقی او آشکار شد، و آهنگساز آرام خاچاتوریان پیشنهاد کرد که به این پسر آموزش موسیقی مناسبی به او داده شود. دو سال بعد در سال ۱۹۲۸ در سن هفت‌سالگی وارد کنسرواتوار دولتی کومیتاس ایروان شد. او در سال ۱۹۳۸ مطالعات خود را در مسکو با ویساریون شیبالین ادامه داد.

او بعدها به ایروان بازگشت جایی که از سال ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۶ در کنسرواتوار تدریس می‌کرد. وی در سال ۱۹۵۲ آهنگ سه‌نوازی برای پیانو در #F مینور نوشت. این اثر مورد تحسین فوری قرار گرفت و از زمان انتشار آن به عنوان شاهکاری مورد توجه قرار گرفت. متعاقباً وی تورهای کنسرت در سراسر اتحاد شوروی و اروپا را اجرا نمود. در سال ۱۹۷۱ به عنوان هنرمند مردمی اتحاد شوروی برگزیده شد.

باباجانیان در بسیاری از ژانرهای موسیقی فعال بود و حتی بسیاری از آهنگ‌های محبوب را با هم‌کاری شاعران برجسته مانند یوگنی یفتوشنکو و en:Robert Rozhdestvensky در میان دیگران می‌نوشت. بخش عمده‌ای از موسیقی باباجانیان در موسیقی و فولکلور ارمنی ریشه دارد. اما به‌طور کلی، روشی که وی از موسیقی مردمی ارمنی استفاده می‌کند به سبک هنرمندانه‌ای از راخمانینف و خاچاطوریان است. آثار بعدی او تحت‌تاثیر پروکوفیف و بارتوک قرار گرفتند. وی توسط دمیتری شوستاکوویچ به عنوان «معلم عالی پیانو» معرفی شد. وی همچنین نوازنده پیانو بود و اغلب کاره‌های خود را در کنسرت‌ها اجرا می‌کرد.

وی برنده جوایزی همچون نیز هنرمند مردمی ارمنستان شوروی و چهره هنری شایسته ارمنستان شوروی شد.

درگذشت[ویرایش]

وی در ۱۱ نوامبر ۱۹۸۳ در سن ۶۲ سالگی در مسکو درگذشت و در آرامستان مرکزی ایروان (توخماخ) به خاک سپرده شد.

فهرست آثار[ویرایش]

آثار پیانویی[ویرایش]

برای پیانو سولو[ویرایش]

برای دو پیانو[ویرایش]

(با همکاری الکساندر هاروتیونیان)

آثار مجلسی[ویرایش]

  • کوارتت زهی شماره ۱ (۱۹۳۸)
  • کوارتت زهی شماره ۲ (۱۹۴۷؟)
  • تریو پیانو (۱۹۵۲)
  • کوارتت زهی شماره ۳ (۱۹۷۶)

آثار ارکسترال[ویرایش]

  • پوئم - راپسودی (۱۹۵۴، تجدید نظر ۱۹۸۰)
  • مارش برای پلیس (۱۹۷۷)

کنسرتو[ویرایش]

قطعات باله[ویرایش]

  • «پروانا» (Парвана) (۱۹۵۴–۵۶) ناقص، احتمالاً گم شده‌است)
  • Pas-de-deux (Па-де-де)
  • «سمفونی پرستاره» (Звездная симфония) (اولیه ۱۹۶۰)
  • «چترها» (Зонтики)
  • «احساس» (Сенсация)

قطعات برای ارکستر صحنه[ویرایش]

جوایز و افتخارات[ویرایش]

وی برنده جوایز زیر شده‌است.

  1. جایزه استالین (۱۹۵۱) برای Heroic Ballade for piano with orchestra
  2. Order of the Red Banner of Labour
  3. هنرمند مردمی ارمنستان شوروی (۱۹۵۶)
  4. هنرمند مردمی اتحاد شوروی (۱۹۷۱)
  5. نامزدی جایزه دولتی اتحاد شوروی در سال‌های (۱۹۵۱ و ۱۹۵۳)
  6. جایزه دولتی ارمنستان شوروی (۱۹۶۷ و ۱۹۸۳)
  7. درجه لنین

نگارخانه[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Arno Babajanian». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۶ اکتبر ۲۰۱۹.
  • «Arno Babajanian». دریافت‌شده در ۲ اوت ۲۰۱۴.[پیوند مرده]
  • بایگانی‌شده در ۶ مارس ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine Առնո Բաբաջանյան at Avproduction.am
  • Armenian Soviet Encyclopedia. Vol. 2. Yerevan. p. 187—188.
  • Այվազյան, Հ. Մ. (2005). Ով ով է. հայեր (կենսագրական հանրագիտարան: Երկու հատորով). Vol. առաջին. Երևան: Հայկական հանրագիտարան հրատ. p. 183.
  • Խուդավերդյան, Կոստանդին (1990). Հայկական համառոտ հանրագիտարան (به ارمنی). Vol. 1. Երևան: Հայկական Հանրագիտարան հրատարակչություն ՊՈԱԿ.

بایگانی‌شده در ۲۳ ژوئیه ۲۰۲۲[عدم تطابق تاریخ] توسط Wayback Machine Բաբաջանյան Առնո at Encyclopedia.am

پیوند به بیرون[ویرایش]