ایل سنجابی

ایل سنجابی (به کُردی: (سنجاوی) یکی از ایل‌های کرد ایران در استان کرمانشاه است.

محل زندگی

از مناطقی که این ایل کرد در کرمانشاه در آن حضور داشته یا دارند می‌توان به شهرهای {دشت سنجابی} ،اسلام‌آباد غرب، قصرشیرین، دشت مایدشت کرمانشاه و ایلام، و مناطقی از قزوین اشاره کرد. مناطقی از کشور فعلی عراق نیز در ایام قدیم جزء مناطق ایل سنجابی محسوب می‌شده‌اند. بخشی از مردم سنجابی نیز در شهر خانقین در کردستان عراق در چند کیلومتری خسروی زندگی می‌کنند. محل سکونت ییلاقی یا به اصلاح سردسیری ایل سنجابی در دشتی معروف به ماهی‌‌دشت است که در لغت اصلاً ماددشت بوده است. ماهی‌‌دشت جزء استان کرمانشاه است که تقریباً از چهارفرسخی غرب شهر کرمانشاه شروع می‌‌شود و تا دو، دوازده فرسخی آن ادامه دارد. یک بُعد دیگر آن از دامنه‌‌ی کوه شاهو نزدیک روانسرآغاز و تا کاروانسرای ماهی‌‌دشت و تا پشت شهر شاه‌‌آباد کشیده می‌‌شود. این محل ییلاقی ایل سنجابی است که الان در حدود صدوشصت پارچه آبادی و ده در آن قرار دارد.

محل گرمسیری و قشلاقی ایل در زمان‌‌های پیش در خارج از مرز ایران و در مرز ایران از نزدیکی‌‌های قصرشیرین و نزدیکی‌‌های نفت‌‌خانه و محل نفت قصر شیرین بود که از آنجا شروع می‌‌شد و تا حدود قزل رباط و شهربان که الان جزو عراق هستند، ادامه پیدا می‌‌کرد.

دلایل نام‌گذاری

ایل سنجابی سابقهٔ نبرد در برابر ارتش‌های متجاوز روسیه تزاری، عثمانی و انگلستان را دارد. یکی از روایت‌ها در رابطه با نام این ایل نیز آن را به از یکی از جنگ‌هایی مربوط می‌کند که در آن شرکت داشته‌است؛ بنابراین روایت، افراد این ایل در نبرد ایران برای بازپس‌گیری هرات (اکنون در کشور افغانستان قرار دارد) در دوران قاجار، بالاپوشی از پوست سنجاب دربرداشته‌اند و از این رو با نام سنجابی‌ها معروف شده‌اند.

در ادبیات ایران نیز سنجاب پوش و سایر ترکیبات این واژه به چشم می‌خورد که به لباس گرانبها یا فرش گرانبها اشاره دارد و از البسه شاهان و افسران دوران کهن بوده‌است چنان‌که حافظ شیرازی در بیتی می‌گوید:

خفته بر سنجاب شاهی، نازنینی را چه غم!

گر ز خار و خاره سازد بستر و بالین غریب

ایل سنجابی در جریان جنگ جهانی اول، به حمایت از دولت موقت ملی نظام‌السلطنه و ملی‌گرایان همراه وی برخاستند و ضمن اعلام مخالفت با حضور و فعالیت سپاهیان دولت‌های انگلیس و روس، با نیروهای آلمانی و عثمانی همراه شدند. سنجابی ها، با توجه به قدرت رزمی در دفاع از منافع ملی و حیثیت ایرانی، در مقابل تجاوز روس‌ها و انگلیسی ها مقاومت کردند که فقدان دولت مقتدر مرکزی و عدم حمایت رسمی از ایل سنجابی به شکست و پراکندگی سران این ایل منجر شد.

تیره‌ها

دلایل پیوستگی تیره‌ها

این ایل از ۱۷ طایفه تشکیل شده‌است و زندگی مردم آن بر حسب زندگی عشایری است. مهم‌ترین مسائل در زندگی اجتماعی عشایر قدیم چند مسئله بوده‌است:

• محل و مرتع مشترک برای چراگاه احشام و ترتیب تقسیم و توزیع ادواری آن بین طوایف و تیره‌ها.
• مسئله خدمت سربازی بر حسب نبیچهٔ قدیم.
• دفاع از موجودیت ایل در برابر طوایف دیگر.

عده‌ای از مردم ایل سنجابی به مذهب اسلام (سنی و شیعه) و عده‌ای دیگر نیز به آیین یارسان اعتقاد دارند. مردمان این ایل به گویش‌های مختلفی از زبان کردی جنوبی صحبت می‌کنند.

تیره‌های سنجابی

1. خسرو (خسروی، فرهادی، نادری، ایاره‌گر و…)
2. صوفی (صوفی، عزیزی و…)
3. اللهیارخانی (آلای خانی)
4. کاکاونزگه (کاکی و نظر)
5. کوله (بهمنی، الماسی، آینه، سنجابی، طهماسبی و…)
6. باغی (باخی)
7. دارخور (شهسواری و…)
8. کُل‌کُل
9. بگم
10. جلیلوند (به لهجه محلی جِیله‌وَن)
11. سیمینوند (سیمینه‌ون)
12. چالابی (به لهجه محلی چالاوی)
13. سرخاوند
14. عباسوند (هواسه‌ون)
15. شامگه
16. پیرعلی (پیرالی)
17. دولتمندان و دستجه (شوکتی،قنبری،مرادی و...)

جستارهای وابسته

• کریم سنجابی
• گویش‌های جنوبی کردی
• کردی سنجابی

منابع

• علی اکبر خان، سردار مقتدر سنجابی. ایل سنجابی و مجاهدت‌های ملی ایران. تحریر و تحشیه دکتر کریم سنجابی. تهران: نشر شیرازه، ۱۳۸۰ شابک ‎۹۶۴-۶۵۷۸-۹۱-۸