شورش در مغرب (۲۰۰۲–اکنون)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
شورش اسلامگرایان در مغرب
بخشی از جنگ علیه تروریسم

منطقه عملیات جماعت سلفی دعوت و قتال (صورتی)، کشورهای عضو ابتکار پان ساحل (آبی تیره) و اعضای ابتکار مبارزه با تروریسم ماوراء صحرا (آبی تیره و روشن) از سال ۲۰۱۱
تاریخ۱۱ آوریل ۲۰۰۲ – اکنون
(۲۲ سال)
موقعیت
مغرب عربی، بیابان صحرای غربی[۲]
وضعیت

در جریان

طرف‌های درگیر

 الجزایر
 مالی
 نیجر
 موریتانی
 تونس
 لیبی
 مراکش[۱]

ائتلاف‌های چندملیتی:
حمایت:

القاعده و متحدان:

جماعت سلفی دعوت و قتال (تا ۲۰۰۷)
انصار الشریعه (لیبی) (۲۰۱۲–۲۰۱۷)
سلفیه جهادیه[۱]

 داعش (از ۲۰۱۴)

فرماندهان و رهبران
فهرست

عماری صیفی (اسیر)
نبیل صحراوی †
عبدالمالک دروکدل †
ابوعبیده یوسف انبی
عبدالحمید ابو زید †[۱۹]
مختار بلمختار †
احمد تلمسی †[۲۰]
سیف‌الله بن حسین †
محمد زهاوی †

ابوحفص هاشمی قرشی (رهبر داعش)
ابوالحسین حسینی قرشی †
ابوالحسن هاشمی قرشی †
ابوابراهیم هاشمی قرشی †
ابوبکر بغدادی †
ابونبیل انباری †
عدنان ابو ولید صحراوی †
قوا

مجموع نیروهای مسلح (مگر اینکه مشخص شده باشد):
 الجزایر: ۵۲۰۰۰۰
 موریتانی: ۱۵۸۷۰
 تونس: ۴۵۰۰۰؛ ۶۰۰۰ مستقر در چامبی[۲۱]
 لیبی: ۳۵۰۰۰
 فرانسه: ۵۱۰۰ مستقر در ساحل صحرا[۲۲][۲۳]

حمایت:
 ایالات متحده آمریکا: ۱۳۲۵+ مشاوران، مربیان[۲۴][۲۵]

القاعده در مغرب اسلامی (جماعت سلفی دعوت و قتال سابق): ۱۰۰۰[۲][۲۶][۲۷]–۴۰۰۰[۲۸]
انصار الشریعه (تونس): ۱۰۰۰[۲۹]
انصار الشریعه (لیبی): ۵۰۰۰+[۳۰]
سلفیه جهادیه: ۷۰۰+[۳۱]

 داعش

تلفات و خسارات

تلفات عمده درگیری:

  • ۲۰۰۲: ۱٬۱۰۰+ کشته در الجزایر[۳۸][۳۹][۴۰]
  • ۲۰۰۳: ۱٬۱۶۲ کشته در الجزایر[۴۱]
  • ۲۰۰۴: ۴۲۹ کشته در الجزایر[۴۱]
  • ۲۰۰۵: ۴۸۸ کشته در الجزایر[۴۱]
  • ۲۰۰۶: ۳۲۳ کشته در الجزایر[۴۱]

الجزایر: ۳٬۵۰۲+ مجموع تلفات (۲۰۰۲–۲۰۰۶)

لیبی: ۱۰٬۰۷۱+ کشته (۲۰۱۴–۲۰۱۸)،[۴۲][۴۳][۴۴]
۲۰٬۰۰۰+ زخمی (از مه ۲۰۱۵)[۴۵]

شورش اسلامگرایان در منطقه مغرب عربی شمال آفریقا در حال وقوع است. پس از پایان جنگ داخلی الجزایر در سال ۲۰۰۲[۴۶] گروه شبه‌نظامی الجزایری جماعت سلفی دعوت و قتال با القاعده متحد شد تا در نهایت به گروه القاعده در مغرب اسلامی تبدیل شود.[۴۷] دولت‌های الجزایر و سایر دولت‌های مغرب که با شبه‌نظامیان می‌جنگند، از سال ۲۰۰۷، زمانی که عملیات آزادی پایدار – ماوراء صحرا آغاز شد، با ایالات متحده آمریکا و بریتانیا همکاری کرده‌اند.[۴۸]

در حالی که بهار عربی در ۲۰۱۱ بر تقویت اعتراضات تأثیر گذاشت، فرصت‌های نظامی‌ای را نیز برای جهادی‌ها فراهم کرد.[۱۹][۴۷][۴۹][۵۰][۵۱] در سال ۲۰۱۲، القاعده در مغرب و متحدان اسلامگرایش، نیمه شمالی کشور مالی را تصرف کردند. آن‌ها تقریباً یک سال این قلمرو را در دست داشتند تا اینکه طی یک مداخله خارجی به رهبری فرانسه، که با عملیات برخانه در سراسر ساحل صحرا، به اجبار از مناطق شهری خارج شدند.[۱۹] در لیبی، داعش توانست برخی از قلمروهای محدود را در طول دومین جنگ داخلی لیبی، در میان اتهامات همکاری محلی با رقیب خود یعنی القاعده در مغرب، کنترل کند.[۱۹][۵۲][۵۳]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ "Tipping point of terror". The Guardian. 4 April 2004.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ "Al-Qaeda in the Islamic Maghreb (AQIM)". Council on Foreign Relations. Archived from the original on 11 May 2015. Retrieved 26 October 2014.
  3. ↑ Salomé Legrand (2013-01-14). "Qui sont les islamistes à qui la France a déclaré la guerre?". Francetvinfo.fr. Retrieved 2013-11-22.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Maclean, Ruth; O'Reilly, Finbarr (March 29, 2020). "Crisis in the Sahel Becoming France's Forever War". The New York Times.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ "US Starts Anti-Al-Qaeda Military Exercise in Sahara". BBC. 3 May 2010.
  6. ↑ AFRICOM kicks off Operation Flintlock to counter jihadism in Africa بایگانی‌شده در ۲۰۱۶-۰۸-۱۷ توسط Wayback Machine. 12 February 2016.
  7. ↑ "Britain Signals Maghreb Push with Anti-Terror Help". Reuters Africa. 18 October 2011. Archived from the original on December 5, 2014.
  8. ↑ "War on Isis: British Special Forces ambushed by Islamic State suicide bombers in Libya". International Business Times. 1 May 2016.
  9. ↑ Forces, Swedish Armed. "Swedish Special Forces to Mali". Försvarsmakten (به انگلیسی). Retrieved 2020-11-18.
  10. ↑ "Flintlock 11 Kicks off February 21 in Senegal". AFRICOM. 3 فوریه 2011. Archived from the original on 24 December 2012.
  11. ↑ "The Danish effort in the Sahel region (MINUSMA and Operation Barkhane)". fmn.dk. Archived from the original on 2020-09-26. Retrieved 2020-12-25.
  12. ↑ "300 British troops deploy to Mali on UN Peacekeeping Mission". More than 200 Portuguese troops deployed on UN peacekeeping mission to Central African Republic. Algarve Daily News, 2019
  13. ↑ "Mali receives helicopters and weapons from Russia". Al Jazeera. October 1, 2021.
  14. ↑ "Turkey extends troops deployment in Mali, CAR". Yeni Safak. 9 October 2019. Retrieved 30 July 2023.
  15. ↑ "Turkey extends its military presence in Africa". Atalayar. 22 October 2021. Retrieved 30 July 2023.
  16. ↑ "Exporting Jihad". The New Yorker. 28 March 2016.
  17. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام ctc230613 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  18. ↑ "Al-Qaeda Tunisia offshoot offers backing to ISIS". 20 September 2014.
  19. ↑ ۱۹٫۰ ۱۹٫۱ ۱۹٫۲ ۱۹٫۳ "Al Qaeda in the Islamic Maghreb". Stanford University. 1 July 2016.
  20. ↑
    "French forces in Mali kill Islamist on U.S. wanted list". Reuters. 11 December 2014. Retrieved 11 December 2014.
  21. ↑ "Algeria, Tunisia discuss military co-operation". Zawya. 22 July 2014.
  22. ↑ "4600 soldats français mobilisés". Ledauphine.com. 2013-01-31. Retrieved 2013-11-22.
  23. ↑ "François Hollande's African adventures: The French are reorganising security in an increasingly troubled region". Economist.
  24. ↑ "US, Mali Armies Kick off Exercise Atlas Accord; Postpone Exercise Flintlock". Defense Web. 13 February 2012.
  25. ↑ African Lion 12 ready to roar: marine forces in Africa conducts final planning conference, DVIDs hub
  26. ↑ Freeman, Colin (12 June 2014). "Al-Qaeda map: Isis, Boko Haram and other affiliates' strongholds across Africa and Asia". Retrieved 1 September 2014.
  27. ↑ "Profile: Al-Qaeda in North Africa". BBC News. 2013-01-17. Retrieved 16 March 2016.
  28. ↑ "Mauritania Killings May be New Qaeda Chapter". Reuters. 11 February 2008.
  29. ↑ "Meeting Tunisia's Ansar al-Sharia". Foreign Policy. 8 March 2013. Archived from the original on 3 December 2013. Retrieved 10 January 2014.
  30. ↑ Maggie Michael & Hamza Hendawi (18 September 2012). "A Benghazi power, Libya militia eyed in attack". Associated Press. Archived from the original on 21 September 2012. Retrieved 10 January 2014.
  31. ↑ "Terrorist Organization Profile – START – National Consortium for the Study of Terrorism and Responses to Terrorism". Archived from the original on 12 October 2017. Retrieved 13 May 2016.
  32. ↑ "Obama Is Pressed to Open Military Front Against ISIS in Libya". The New York Times. 4 February 2016. Retrieved 5 February 2016.
  33. ↑ "ISIL's presence in Libya grows to 5,000 fighters". Al Jazeera.
  34. ↑ Jim Sciutto, Barbara Starr and Kevin Liptak, CNN (4 February 2016). "More ISIS fighters in Libya; fewer in Syria and Iraq - CNNPolitics.com". CNN.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  35. ↑ "How Gaddafi's anti-aircraft missiles are falling into the hands of Isis". The Independent. Mar 11, 2016. Retrieved Oct 17, 2019.
  36. ↑ "Algerian Army Kills Militant Leader Linked to Beheading of French Hostage". The New York Times. 24 December 2014. Retrieved 16 March 2016.
  37. ↑ Freeman, Colin (12 June 2014). "Al-Qaeda map: Isis, Boko Haram and other affiliates' strongholds across Africa and Asia". Retrieved 29 August 2014.
  38. ↑ "56 Die in Algerian Attacks". Los Angeles Times. AP. 6 January 2003.
  39. ↑ "Freedom in the World 2003: Algeria". Freedom House. 1 December 2002. Archived from the original on 16 November 2018. Retrieved 28 January 2017.
  40. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام 2002algeria وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  41. ↑ ۴۱٫۰ ۴۱٫۱ ۴۱٫۲ ۴۱٫۳ Bergner, Jeffrey T. (2008). Country Reports on Human Rights Practices for 2008: Vols. I and II: Joint Committee Print, U. S. House of Representatives and U. S. Senate. DIANE Publishing. p. 1877. ISBN 978-1-4379-0522-9.
  42. ↑ "Violent Deaths in 2014 & 2015". Libya Body Count. Retrieved 10 October 2015.
  43. ↑ "Realtime Data (2017)". ACLED. Archived from the original on 2017-09-19. Retrieved 2017-11-03.
  44. ↑ "ACLED Data (2018)". ACLED. Archived from the original on February 12, 2018. Retrieved February 1, 2018.
  45. ↑ "LIBYA 2015/2016". Amnesty International.
  46. ↑ Cruickshank, Paul; Hummel, Kristina, eds. (8 September 2021). "Twenty Years After 9/11: The Threat in Africa—The New Epicenter of Global Jihadi Terror" (PDF). CTC Sentinel. West Point, New York: Combating Terrorism Center. 14 (7): 76–92. Archived from the original (PDF) on 8 September 2021. Retrieved 10 November 2021.
  47. ↑ ۴۷٫۰ ۴۷٫۱ "Jihadists' Surge in North Africa Reveals Grim Side of Arab Spring". The New York Times. 19 January 2013. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «NYT» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  48. ↑ "Britain Signals Maghreb Push with Anti-Terror Help". Reuters Africa. 18 October 2011. Archived from the original on December 5, 2014.
  49. ↑ "Al Qaeda in North Africa seeks Arab Spring jihad". CBS News. 15 August 2011.
  50. ↑ "Moroccan Salafi Group hijacks Arab Spring". Asharq Al-Awsat. 3 October 2011. Archived from the original on 11 August 2016. Retrieved 17 January 2017.
  51. ↑ "Obama and the Maghreb in the Wake of the Arab Spring". Middle East Institute. 7 November 2014.
  52. ↑ "ISIS, Al Qaeda In Africa: US Commander Warns Of Collaboration Between AQIM And Islamic State Group". International Business Times. 12 February 2016.
  53. ↑ "U.S. commander sees al Qaeda Africa group strengthening". Reuters. 13 February 2016.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=شورش_در_مغرب_(۲۰۰۲–اکنون)&oldid=39209009»