پرخوری عصبی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
Fatranslator (بحث | مشارکت‌ها)
ربات‌ها
۳۶۵٬۹۷۹ ویرایش‌ها
Saeedeh.shirdel (بحث | مشارکت‌ها)
۲۳۸ ویرایش‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
خط ۱۰: خط ۱۰:
| MeshID = D052018}}
| MeshID = D052018}}
'''بولیمیا '''(Bulimia nervosa) نوعی پرخوری عصبی است. در این بیماری فرد ابتدا مقدار زیادی غذا می‌خورد و سپس با ایجاد استفراغ عمدی یا مصرف [[ملین]] یا [[مدر]] می‌کوشد از افزایش وزن خود جلوگیری کند. شیوع این بیماری در زنان جوان بیشتر است.
'''بولیمیا '''(Bulimia nervosa) نوعی پرخوری عصبی است. در این بیماری فرد ابتدا مقدار زیادی غذا می‌خورد و سپس با ایجاد استفراغ عمدی یا مصرف [[ملین]] یا [[مدر]] می‌کوشد از افزایش وزن خود جلوگیری کند. شیوع این بیماری در زنان جوان بیشتر است.
'''پرخوری عصبی''' که به آن پرخوری نیز می گویند ، نوعی [[اختلال خوردن|اختلال در خوردن است]] که با [[پرخوری]] و به دنبال آن پاکسازی مشخص می شود. <ref name="Women2012">{{Cite web|title=Bulimia nervosa fact sheet|url=http://www.womenshealth.gov/publications/our-publications/fact-sheet/bulimia-nervosa.html?from=AtoZ|website=Office on Women's Health|date=July 16, 2012|accessdate=June 27, 2015|archiveurl=https://web.archive.org/web/20150619030219/http://womenshealth.gov/publications/our-publications/fact-sheet/bulimia-nervosa.html?from=AtoZ|archivedate=June 19, 2015}}</ref> پرخوری به خوردن مقدار زیادی غذا در مدت زمان کوتاه گفته می شود. <ref name="Women2012" /> پاکسازی به تلاش برای از بین بردن غذای مصرفی اشاره دارد. <ref name="Women2012" /> این کار ممکن است با [[بالا آوردن|استفراغ]] یا مصرف [[ملین|ملین انجام شود]] . <ref name="Women2012" /> سایر تلاش ها برای کاهش وزن ممکن است شامل استفاده از [[ادرارآور|داروهای ادرار آور]] ، [[محرک (دارو)|محرک ها]] ، [[روزه گرفتن از آب|روزه آب]] یا ورزش بیش از حد باشد. <ref name="Women2012" /> <ref name="Hay2010">{{Cite journal|vauthors=Hay PJ, Claudino AM|date=July 2010|title=Bulimia nervosa|journal=BMJ Clinical Evidence|volume=2010|pages=1009|pmc=3275326|pmid=21418667}}</ref> وزن بیشتر افراد مبتلا به پرخوری عصبی در محدوده طبیعی است. <ref name="Buli2012">{{Cite journal|vauthors=Bulik CM, Marcus MD, Zerwas S, Levine MD, La Via M|date=October 2012|title=The changing "weightscape" of bulimia nervosa|journal=The American Journal of Psychiatry|volume=169|issue=10|pages=1031–6|doi=10.1176/appi.ajp.2012.12010147|pmc=4038540|pmid=23032383}}</ref> واداشتن به استفراغ ممکن است منجر به [[علامت راسل|ضخیم شدن پوست در انگشتان]] و شکسته شدن دندان شود. <ref name="Women2012" /> پرخوری عصبی غالباً با سایر [[بیماری روانی|اختلالات روانی]] مانند [[اختلال خلقی|افسردگی]] ، [[اضطراب]] و مشکلات مربوط به مواد مخدر یا الکل همراه است. <ref name="Women2012" /> همچنین خطر [[خودکشی]] و [[خودزنی|خودزنی در این افراد بیشتر است]] . <ref name="Sm2012">{{Cite journal|vauthors=Smink FR, van Hoeken D, Hoek HW|date=August 2012|title=Epidemiology of eating disorders: incidence, prevalence and mortality rates|journal=Current Psychiatry Reports|volume=14|issue=4|pages=406–14|doi=10.1007/s11920-012-0282-y|pmc=3409365|pmid=22644309}}</ref>

پرخوری عصبی بیشتر در بین کسانی که خویشاوند نزدیک با این بیماری دارند شایع است. <ref name="Women2012">{{Cite web|title=Bulimia nervosa fact sheet|url=http://www.womenshealth.gov/publications/our-publications/fact-sheet/bulimia-nervosa.html?from=AtoZ|website=Office on Women's Health|date=July 16, 2012|accessdate=June 27, 2015|archiveurl=https://web.archive.org/web/20150619030219/http://womenshealth.gov/publications/our-publications/fact-sheet/bulimia-nervosa.html?from=AtoZ|archivedate=June 19, 2015}}</ref> درصدی از خطر که به علت ژنتیک تخمین زده می شود بین 30 تا 80 درصد است. <ref name="Hay2010">{{Cite journal|vauthors=Hay PJ, Claudino AM|date=July 2010|title=Bulimia nervosa|journal=BMJ Clinical Evidence|volume=2010|pages=1009|pmc=3275326|pmid=21418667}}</ref> از دیگر عوامل خطر این بیماری می توان به [[فشار روانی|استرس روانی]] ، فشار فرهنگی برای دستیابی به نوع بدنی خاص ، عزت نفس ضعیف و [[چاقی|چاقی اشاره کرد]] . <ref name="Women2012" /> <ref name="Hay2010" /> زندگی در فرهنگی که باعث [[رژیم (تغذیه)|رژیم گرفتن می شود]] و داشتن والدینی که نگران وزن هستند نیز از خطرات آن است. <ref name="Hay2010" /> تشخیص براساس سابقه پزشکی فرد است. <ref name="DSM5">{{Cite book}}</ref> با این حال ، تشخیص گذاری دشوار است ، زیرا افراد معمولاً در مورد عادت های پرخوری و پاکسازی پنهانی عمل می کنند. <ref name="Hay2010" /> بعلاوه ، تشخیص [[بی‌اشتهایی عصبی|بی اشتهایی عصبی]] نسبت به پرخوری عصبی برتری دارد. <ref name="Hay2010" /> سایر اختلالات مشابه شامل [[اختلال پرخوری]] ، [[نشانگان کلاین–لوین|سندرم کلاین-لوین]] و [[اختلال شخصیت مرزی|اختلال شخصیت مرزی است]] . <ref name="DSM5" />
[[رفتاردرمانی شناختی|درمان شناختی رفتاری ، درمان]] اصلی بیماری پرخوری است. <ref name="Women2012">{{Cite web|title=Bulimia nervosa fact sheet|url=http://www.womenshealth.gov/publications/our-publications/fact-sheet/bulimia-nervosa.html?from=AtoZ|website=Office on Women's Health|date=July 16, 2012|accessdate=June 27, 2015|archiveurl=https://web.archive.org/web/20150619030219/http://womenshealth.gov/publications/our-publications/fact-sheet/bulimia-nervosa.html?from=AtoZ|archivedate=June 19, 2015}}</ref> <ref name="Hay2013">{{Cite journal|vauthors=Hay P|date=July 2013|title=A systematic review of evidence for psychological treatments in eating disorders: 2005-2012|journal=The International Journal of Eating Disorders|volume=46|issue=5|pages=462–9|doi=10.1002/eat.22103|pmid=23658093}}</ref> [[داروهای ضدافسردگی|داروهای ضد افسردگی]] [[بازدارنده بازجذب سروتونین|مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین]] (SSRI) یا [[ضدافسردگی‌های سه‌حلقه‌ای|کلاس های ضد افسردگی سه حلقه ای]] ممکن است یک مزیت نسبی داشته باشد. <ref name="Hay2010">{{Cite journal|vauthors=Hay PJ, Claudino AM|date=July 2010|title=Bulimia nervosa|journal=BMJ Clinical Evidence|volume=2010|pages=1009|pmc=3275326|pmid=21418667}}</ref> <ref name="Mc2012">{{Cite journal|vauthors=McElroy SL, Guerdjikova AI, Mori N, O'Melia AM|date=October 2012|title=Current pharmacotherapy options for bulimia nervosa and binge eating disorder|journal=Expert Opinion on Pharmacotherapy|volume=13|issue=14|pages=2015–26|doi=10.1517/14656566.2012.721781|pmid=22946772}}</ref> در حالی که نتایج درمانی افراد مبتلا به پرخوری عصبی به طور معمول بهتر از افراد مبتلا به بی اشتهایی است ، خطر مرگ در بین افراد مبتلا به پرخوری عصبی بیشتر از جمعیت عمومی است. <ref name="Sm2012">{{Cite journal|vauthors=Smink FR, van Hoeken D, Hoek HW|date=August 2012|title=Epidemiology of eating disorders: incidence, prevalence and mortality rates|journal=Current Psychiatry Reports|volume=14|issue=4|pages=406–14|doi=10.1007/s11920-012-0282-y|pmc=3409365|pmid=22644309}}</ref> در 10 سال پس از دریافت درمان ، حدود 50٪ از افراد کاملا بهبود می یابند. <ref name="Hay2010" />
بولیمیا در زنان حدود 9 برابر بیشتر از مردان اتفاق می افتد. <ref name="DSM5">{{Cite book}}</ref> در میان زنان ، بالاترین میزان در بزرگسالان جوان است. <ref name="DSM5" /> [[جرالد راسل|بولیمیا توسط جرالد راسل]] روانپزشک انگلیسی در سال 1979 نامگذاری و توصیف شد <ref name="Russell1979">{{Cite journal|vauthors=Russell G|date=August 1979|title=Bulimia nervosa: an ominous variant of anorexia nervosa|journal=Psychological Medicine|volume=9|issue=3|pages=429–48|doi=10.1017/S0033291700031974|pmid=482466}}</ref> <ref>{{Cite journal|vauthors=Palmer R|date=December 2004|title=Bulimia nervosa: 25 years on|journal=The British Journal of Psychiatry|volume=185|issue=6|pages=447–8|doi=10.1192/bjp.185.6.447|pmid=15572732|doi-access=free}}</ref>
== علائم و نشانه ها ==
پرخوری عصبی معمولاً شامل غذا خوردن سریع و خارج از کنترل است که ممکن است توسط فرد دیگر یا با ایجاد درد معده در اثر افزایش بیش از حدحجم معده ، و به دنبال آن ایجاد استفراغ توسط خود یا سایر اشکال تصفیه ، متوقف شود. این چرخه ممکن است چندین بار در هفته یا در موارد جدی تر ، چندین بار در روز تکرار شود <ref>{{Cite journal|year=2005|title=Bulimia Nervosa|url=http://www.psychiatry.org/File%20Library/Mental%20IIlness/Lets%20Talk%20Facts/Eating-Disorders-B1.pdf|journal=Let's Talk Facts|pages=1|access-date=September 13, 2013}}</ref> و مستقیماً باعث شود:
== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
پرخوری عصبی معمولاً شامل غذا خوردن سریع و خارج از کنترل است که ممکن است توسط فرد دیگر یا با ایجاد درد معده در اثر افزایش بیش از حدحجم معده ، و به دنبال آن ایجاد استفراغ توسط خود یا سایر اشکال تصفیه ، متوقف شود. این چرخه ممکن است چندین بار در هفته یا در موارد جدی تر ، چندین بار در روز تکرار شود <ref>{{Cite journal|year=2005|title=Bulimia Nervosa|url=http://www.psychiatry.org/File%20Library/Mental%20IIlness/Lets%20Talk%20Facts/Eating-Disorders-B1.pdf|journal=Let's Talk Facts|pages=1|access-date=September 13, 2013}}</ref> و مستقیماً باعث شود:
رفلاکس مزمن معده بعد از غذا خوردن ، ثانویه به استفراغ
کم آبی و هیپوکالمی به دلیل از دست دادن پتاسیم کلیه در حضور آلکالوز و استفراغ مکرر
عدم تعادل الکترولیت ها ، که می تواند منجر به ریتم غیر طبیعی قلب ، ایست قلبی و حتی مرگ شود
ازوفاژیت ، یا التهاب مری
پارگی مالوری-ویس
سندرم بورهاو ، پارگی دیواره مری به دلیل استفراغ
اسیب به دهان ، که در آن قرار دادن مکرر انگشتان یا اشیا دیگر باعث پارگی مخاط دهان یا گلو می شود.
علامت راسل : پینه در مچ و پشت دست به دلیل ضربه مکرر به دندان های ثنا
پیرولیز یا فرسایش شدید مینای دندان
غدد بزاقی متورم (به عنوان مثال ، در گردن ، زیر خط فک)
گاستروپارزی یا تاخیر در تخلیه معده
یبوست یا اسهال
تاکی کاردی یا تپش قلب
افت فشار خون
زخم معده
ناباروری
نوسانات ثابت وزن معمول است
ممکن است افزایش سطح قند خون ، کلسترول و آمیلاز وجود داشته باشد
ممکن است بعد از استفراغ کاهش قند خون رخ دهد
اینها برخی از علائمی است که نشان می دهد کسی دچار پرخوری عصبی است: <ref>{{Cite news|work=[[Illawarra Mercury]]|title=Symptoms Of Bulimia Nervosa|url=http://torontostar.info/bulimia-nervosa-symptoms.php|archiveurl=https://web.archive.org/web/20160221214651/http://torontostar.info/bulimia-nervosa-symptoms.php|archivedate=February 21, 2016|date=February 23, 2001}}{{تأیید اعتبار}}</ref>
* تثبیت تعداد کالری مصرف شده
* تثبیت و آگاهی شدید از وزن فرد
* عزت نفس پایین و / یا [[خودزنی|آسیب رساندن به خود]]
* تمایل به [[خودکشی]]
* چرخه قاعدگی نامنظم در زنان
* مراجعه منظم به دستشویی ، به خصوص کمی بعد از غذا خوردن
* [[افسردگی (حالت)|افسردگی]] ، [[اختلال اضطراب|اختلالات اضطرابی]] و [[اختلال خواب|اختلالات خواب]]
* وقایع مکرر مصرف مقدار غیر طبیعی زیاد غذا <ref>{{Cite web|title=Bulimia Nervosa|url=https://www.nationaleatingdisorders.org/bulimia-nervosa|website=Proud2BME|publisher=The National Eating Disorders Association|accessdate=December 5, 2014|archiveurl=https://web.archive.org/web/20141210162622/https://www.nationaleatingdisorders.org/bulimia-nervosa|archivedate=December 10, 2014}}</ref>
* استفاده از [[ملین]] ، [[ادرارآور|داروهای ادرار آور]] و [[داروی لاغری|قرص های رژیم غذایی]]
* ورزش اجباری یا بیش از حد
* پوست ، مو ، ناخن و لب های ناسالم / خشک
* [[خستگی]] یا فرسودگی
مانند بسیاری از بیماری های روانپزشکی ، ممکن است هذیان رخ دهد ، همراه با سایر علائم و نشانه ها ، فرد را دچار یک باور غلط می کند که به طور معمول توسط دیگران پذیرفته نیست. <ref name="Barker03">{{Cite book}}{{بدون صفحه}}</ref>
افراد مبتلا به پرخوری عصبی نیز ممکن است تا حدی ورزش کنند که آنها را از سایر فعالیت ها بازدارد. <ref name="Barker03">{{Cite book}}{{بدون صفحه}}</ref>
== اختلالات مرتبط ==
افراد مبتلا به پرخوری عصبی بیشتر از افراد فاقد پرخوری عصبی دچار [[طیف عاطفی|اختلال عاطفی]] مانند [[اختلال افسردگی عمده|افسردگی]] یا [[اختلال اضطراب منتشر|اختلال اضطراب عمومی هستند]] . یک مطالعه نشان داد که 70٪ افراد در برخی از دوره های زندگی خود دچار افسردگی بوده اند (در مقایسه با زنان بالغ در جمعیت عمومی 26٪) ، در کل اختلالات عاطفی به 88٪ رسیده است. <ref>{{Cite journal|vauthors=Walsh BT, Roose SP, Glassman AH, Gladis M, Sadik C|year=1985|title=Bulimia and depression|url=http://www.psychosomaticmedicine.org/cgi/pmidlookup?view=long&pmid=3863157|journal=Psychosomatic Medicine|volume=47|issue=2|pages=123–31|doi=10.1097/00006842-198503000-00003|pmid=3863157}}</ref> مطالعه دیگری توسط [[بیمارستان کودکان رویال|بیمارستان رویال كودكان]] در [[ملبورن]] بر روی [[گروه (آمار)|گروهی]] از 2000 نوجوان به طور مشابه نشان داد كه افرادی كه حداقل دو [[راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی|معیار DSM-IV]] را برای پرخوری عصبی یا [[بی‌اشتهایی عصبی|بی اشتهایی عصبی دارند]] ، شش برابر افزایش خطر اضطراب و دو برابر خطر وابستگی به مواد دارند. <ref name="patton">{{Cite journal|vauthors=Patton GC, Coffey C, Carlin JB, Sanci L, Sawyer S|date=April 2008|title=Prognosis of adolescent partial syndromes of eating disorder|journal=The British Journal of Psychiatry|volume=192|issue=4|pages=294–9|doi=10.1192/bjp.bp.106.031112|pmid=18378993|doi-access=free}}</ref> برخی از افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی از طریق پاکسازی ( از طریق ایجاد استفراغ یا مصرف ملین) به عنوان راهی برای حذف سریع مواد غذایی در سیستم خود ، دوره هایی از تمایلات پرخوری را از خود نشان می دهند. <ref>Carlson, N.R., et al. (2007). Psychology: The Science of Behaviour – 4th Canadian ed. Toronto, ON: Pearson Education Canada.{{بدون صفحه}}</ref> ممکن است خطر ابتلا به [[دیابت نوع ۲|دیابت نوع 2]] افزایش یابد. <ref>{{Cite journal|vauthors=Nieto-Martínez R, González-Rivas JP, Medina-Inojosa JR, Florez H|date=November 2017|title=Are Eating Disorders Risk Factors for Type 2 Diabetes? A Systematic Review and Meta-analysis|journal=Current Diabetes Reports|volume=17|issue=12|pages=138|doi=10.1007/s11892-017-0949-1|pmid=29168047}}</ref> پرخوری همچنین به دلیل اسیدی که از طریق استفراغ مکرر ایجاد می شود باعث فرسایش دندان ها، عمدتا در سطح خلفی دندان می شود ، تأثیرات منفی دارد.
== علل ==
=== بیولوژیکی ===
همانند [[بی‌اشتهایی عصبی|بی اشتهایی عصبی]] ، شواهدی از استعدادهای ژنتیکی در بروز این اختلال خوردن وجود دارد. <ref>{{Cite web|title=Biological Causes of Anorexia Nervosa and Bulimia Nervosa|url=http://serendip.brynmawr.edu/bb/neuro/neuro98/202s98-paper3/Hirst3.html|accessdate=July 4, 2016|archiveurl=https://web.archive.org/web/20160502145058/http://serendip.brynmawr.edu/bb/neuro/neuro98/202s98-paper3/Hirst3.html|archivedate=May 2, 2016}}</ref> نشان داده شده است که سطح غیر طبیعی بسیاری از هورمونها ، به ویژه [[سروتونین]] ، مسئول برخی از رفتارهای نامنظم غذا خوردن است. [[فاکتور نورون‌زایی مشتق‌شده از مغز|فاکتور نوروتروفیک مشتق شده از مغز]] (BDNF) به عنوان مکانیسم احتمالی مورد تحقیق است. <ref>{{Cite journal|displayauthors=6|vauthors=Ribasés M, Gratacòs M, Fernández-Aranda F, Bellodi L, Boni C, Anderluh M, Cavallini MC, Cellini E, Di Bella D, Erzegovesi S, Foulon C, Gabrovsek M, Gorwood P, Hebebrand J, Hinney A, Holliday J, Hu X, Karwautz A, Kipman A, Komel R, Nacmias B, Remschmidt H, Ricca V, Sorbi S, Wagner G, Treasure J, Collier DA, Estivill X|date=June 2004|title=Association of BDNF with anorexia, bulimia and age of onset of weight loss in six European populations|journal=Human Molecular Genetics|volume=13|issue=12|pages=1205–12|doi=10.1093/hmg/ddh137|pmid=15115760|doi-access=free}}</ref> <ref>{{Cite book}}</ref>
شواهدی وجود دارد که هورمون های جنسی ممکن است بر اشتها و غذا خوردن در زنان و شروع پرخوری عصبی تأثیر بگذارد. مطالعات نشان داده است كه زنان مبتلا به [[هیپرآندروژنیسم|هيپرآندروژنيسم]] و [[سندرم تخمدان پلی‌کیستیک|سندرم تخمدان پلي كيستيك]] ، بي نظمي در اشتها دارند. این بی نظمی اشتها در زنان مبتلا به پرخوری عصبی نیز دیده می شود. علاوه بر این ، مطالعات حذفی ژن بر روی موش ها نشان داده است که موش هایی که ژن رمز کننده [[استروژن|گیرنده های استروژن]] دارند ، به دلیل اختلال در عملکرد تخمدان و تنظیم نامناسب گیرنده های [[آندروژن|آندروژن ، باروری کاهش یافته است.]] در انسان ، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد ارتباطی بین چندشکلی بودن ERβ ( [[گیرنده استروژن]] β) و پرخوری وجود دارد ، که نشان می دهد بین هورمون های جنسی و پرخوری عصبی رابطه وجود دارد. <ref>{{Cite journal|vauthors=Hirschberg AL|date=March 2012|title=Sex hormones, appetite and eating behaviour in women|journal=Maturitas|volume=71|issue=3|pages=248–56|doi=10.1016/j.maturitas.2011.12.016|pmid=22281161}}</ref>
رژیم غذایی ، یک رفتار متداول در پرخوری ، با سطح پایینتر تریپتوفان پلاسما همراه است. <ref>{{Cite journal|vauthors=Strasser B, Fuchs D|year=2016|title=Diet Versus Exercise in Weight Loss and Maintenance: Focus on Tryptophan|journal=International Journal of Tryptophan Research|volume=9|pages=9–16|doi=10.4137/IJTR.S33385|pmc=4864009|pmid=27199566}}</ref> کاهش سطح تریپتوفان در مغز ، و در نتیجه سنتز سروتونین ، مانند [[کاهش حاد تریپتوفان|تخلیه حاد تریپتوفان]] ، باعث افزایش تمایلات پرخوری در افراد در همان لحظات و در طی چند ساعت بعد می شود. <ref>{{Cite journal|vauthors=Smith KA, Fairburn CG, Cowen PJ|date=February 1999|title=Symptomatic relapse in bulimia nervosa following acute tryptophan depletion|journal=Archives of General Psychiatry|volume=56|issue=2|pages=171–6|doi=10.1001/archpsyc.56.2.171|pmid=10025442|doi-access=free}}</ref> <ref>{{Cite journal|vauthors=Weltzin TE, Fernstrom MH, Fernstrom JD, Neuberger SK, Kaye WH|date=November 1995|title=Acute tryptophan depletion and increased food intake and irritability in bulimia nervosa|journal=The American Journal of Psychiatry|volume=152|issue=11|pages=1668–71|doi=10.1176/ajp.152.11.1668|pmid=7485633}}</ref>
=== اجتماعی ===
تصاویر رسانه ای از شکل بدن "ایده آل" به طور گسترده ای عامل موثر در پرخوری قلمداد می شود. <ref name="Barker03">{{Cite book}}{{بدون صفحه}}</ref> در مطالعه ای که توسط Weltzin ، Hsu ، Pollicle و Kaye در سال 1991 انجام شد ، بیان شد که 19٪ از پرخور ها از رژیم غذایی کم استفاده می کنند ، 37٪ از پرخور ها به طور متوسط یا مقدار طبیعی غذا می خورند و 44٪ از افراد پرخوریپرخوری می کنند. <ref>{{Cite book}}</ref> در یک نظرسنجی از دختران دبیرستانی 15 تا 18 ساله در [[استان نادروگا-ناووسا|نادروگا]] ، [[فیجی]] ، میزان پاکسازی توسط فرد گزارش شده از 0٪ در سال 1995 (چند هفته پس از معرفی تلویزیون در استان) به 11.3٪ در 1998. رسیده بود <ref>{{Cite journal|vauthors=Becker AE, Burwell RA, Gilman SE, Herzog DB, Hamburg P|date=June 2002|title=Eating behaviours and attitudes following prolonged exposure to television among ethnic Fijian adolescent girls|journal=The British Journal of Psychiatry|volume=180|issue=6|pages=509–14|doi=10.1192/bjp.180.6.509|pmid=12042229|doi-access=free}}</ref> بعلاوه ، میزان خودکشی در افراد مبتلا به پرخوری عصبی 7.5 برابر بیشتر از جمعیت عمومی است. <ref>Nolen-Hoeksema, Susan (2014). [http://connect.mheducation.com/connect/hmEBook.do?setTab=sectionTabs "Bulimia Nervosa"] ''Abnormal Psychology''. 6e. pg 344.</ref>
مقادیر قابل توجهی از مقالات ارتباطی را بین سو استفاده جنسی و ایجاد پرخوری عصبی شناسایی کرده است. میزان حادثه گزارش شده از تماس جنسی ناخواسته در بین مبتلایان به پرخوری عصبی بیشتر از بی اشتهایی عصبی است. <ref>{{Cite journal|vauthors=Waller G|date=July 1992|title=Sexual abuse and the severity of bulimic symptoms|journal=The British Journal of Psychiatry|volume=161|pages=90–3|doi=10.1192/bjp.161.1.90|pmid=1638336}}</ref>
هنگام کاوش در علت شناسی پرخوری عصبی از طریق یک دیدگاه فرهنگی اجتماعی ، "درونی سازی هیکل لاغر ایده ال" به طور قابل توجهی مسئول است. درونی سازی هیکل لاغر ایده ال ،میزان انطباق افراد با ایده آل های جذابیت اجتماعی است. مطالعات نشان داده است كه علائم پرخاشگری زنان جوانی كه مجلات مد را می خوانند بیشتر از زنانی است كه این كار را نمی كنند. این بیشتر تأثیر رسانه بر احتمال ابتلا به این اختلال را نشان می دهد. <ref name="Abnormal">{{Cite book}}</ref> افراد ابتدا آرمان ها را می پذیرند و "خریداری می کنند" و سپس سعی می کنند خود را متحول کنند تا آرمان های جذابیت اجتماعی را منعکس کنند. جی کوین تامپسون و اریک استیس ادعا می کنند که خانواده ، همسالان و به وضوح رسانه ها ایده آل لاغر را تقویت می کنند ، که ممکن است منجر به پذیرش و "خرید ایده آل لاغر" توسط یک فرد شود. به نوبه خود ، تامپسون و استیس ادعا می كنند كه اگر ایده آل لاغر پذیرفته شود ، فرد می تواند از نظر فرم یا اندازه بدن احساس ناخوشایندی كند ، زیرا ممكن است لزوماً نشان دهنده ایده آل لاغر جامعه نباشد. بنابراین ، افرادی که از بدن خود احساس ناخوشایندی می کنند ممکن است از نارضایتی بدن رنج ببرند و یک انگیزه خاص برای لاغری ایجاد کنند. در نتیجه ، تصور می شود که نارضایتی بدن همراه با انگیزه لاغری باعث ایجاد رژیم غذایی و اثرات منفی می شود که در نهایت می تواند منجر به علائم پرخوری مانند پاکسازی یا پرخوری شود. پرخوری منجر به انزجار از خود می شود که باعث پاکسازی برای جلوگیری از افزایش وزن می شود. <ref>{{Cite web|last=Zieve|first=David|title=Bulimia|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmedhealth/PMH0001381/|publisher=PubMed Health|accessdate=April 18, 2011|archiveurl=https://web.archive.org/web/20110211185310/http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmedhealth/PMH0001381|archivedate=February 11, 2011}}</ref>
== تشخیص ==

* [[بی‌اشتهایی عصبی]]
* [[بی‌اشتهایی عصبی]]
* [[اشتها]]
* [[اشتها]]

نسخهٔ ‏۴ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۲۰:۵۳

پرخوری عصبی
تخصصروان‌پزشکی ویرایش این در ویکی‌داده
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
آی‌سی‌دی-۱۰F50.2
آی‌سی‌دی-۹-سی‌ام307.51
دادگان بیماری‌ها1770
مدلاین پلاس000341
ئی‌مدیسینemerg/۸۱۰ med/255
پیشنت پلاسپرخوری عصبی
سمپD052018

بولیمیا (Bulimia nervosa) نوعی پرخوری عصبی است. در این بیماری فرد ابتدا مقدار زیادی غذا می‌خورد و سپس با ایجاد استفراغ عمدی یا مصرف ملین یا مدر می‌کوشد از افزایش وزن خود جلوگیری کند. شیوع این بیماری در زنان جوان بیشتر است. پرخوری عصبی که به آن پرخوری نیز می گویند ، نوعی اختلال در خوردن است که با پرخوری و به دنبال آن پاکسازی مشخص می شود. [۱] پرخوری به خوردن مقدار زیادی غذا در مدت زمان کوتاه گفته می شود. [۱] پاکسازی به تلاش برای از بین بردن غذای مصرفی اشاره دارد. [۱] این کار ممکن است با استفراغ یا مصرف ملین انجام شود . [۱] سایر تلاش ها برای کاهش وزن ممکن است شامل استفاده از داروهای ادرار آور ، محرک ها ، روزه آب یا ورزش بیش از حد باشد. [۱] [۲] وزن بیشتر افراد مبتلا به پرخوری عصبی در محدوده طبیعی است. [۳] واداشتن به استفراغ ممکن است منجر به ضخیم شدن پوست در انگشتان و شکسته شدن دندان شود. [۱] پرخوری عصبی غالباً با سایر اختلالات روانی مانند افسردگی ، اضطراب و مشکلات مربوط به مواد مخدر یا الکل همراه است. [۱] همچنین خطر خودکشی و خودزنی در این افراد بیشتر است . [۴] پرخوری عصبی بیشتر در بین کسانی که خویشاوند نزدیک با این بیماری دارند شایع است. [۱] درصدی از خطر که به علت ژنتیک تخمین زده می شود بین 30 تا 80 درصد است. [۲] از دیگر عوامل خطر این بیماری می توان به استرس روانی ، فشار فرهنگی برای دستیابی به نوع بدنی خاص ، عزت نفس ضعیف و چاقی اشاره کرد . [۱] [۲] زندگی در فرهنگی که باعث رژیم گرفتن می شود و داشتن والدینی که نگران وزن هستند نیز از خطرات آن است. [۲] تشخیص براساس سابقه پزشکی فرد است. [۵] با این حال ، تشخیص گذاری دشوار است ، زیرا افراد معمولاً در مورد عادت های پرخوری و پاکسازی پنهانی عمل می کنند. [۲] بعلاوه ، تشخیص بی اشتهایی عصبی نسبت به پرخوری عصبی برتری دارد. [۲] سایر اختلالات مشابه شامل اختلال پرخوری ، سندرم کلاین-لوین و اختلال شخصیت مرزی است . [۵] درمان شناختی رفتاری ، درمان اصلی بیماری پرخوری است. [۱] [۶] داروهای ضد افسردگی مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) یا کلاس های ضد افسردگی سه حلقه ای ممکن است یک مزیت نسبی داشته باشد. [۲] [۷] در حالی که نتایج درمانی افراد مبتلا به پرخوری عصبی به طور معمول بهتر از افراد مبتلا به بی اشتهایی است ، خطر مرگ در بین افراد مبتلا به پرخوری عصبی بیشتر از جمعیت عمومی است. [۴] در 10 سال پس از دریافت درمان ، حدود 50٪ از افراد کاملا بهبود می یابند. [۲] بولیمیا در زنان حدود 9 برابر بیشتر از مردان اتفاق می افتد. [۵] در میان زنان ، بالاترین میزان در بزرگسالان جوان است. [۵] بولیمیا توسط جرالد راسل روانپزشک انگلیسی در سال 1979 نامگذاری و توصیف شد [۸] [۹]

علائم و نشانه ها

پرخوری عصبی معمولاً شامل غذا خوردن سریع و خارج از کنترل است که ممکن است توسط فرد دیگر یا با ایجاد درد معده در اثر افزایش بیش از حدحجم معده ، و به دنبال آن ایجاد استفراغ توسط خود یا سایر اشکال تصفیه ، متوقف شود. این چرخه ممکن است چندین بار در هفته یا در موارد جدی تر ، چندین بار در روز تکرار شود [۱۰] و مستقیماً باعث شود:

جستارهای وابسته

پرخوری عصبی معمولاً شامل غذا خوردن سریع و خارج از کنترل است که ممکن است توسط فرد دیگر یا با ایجاد درد معده در اثر افزایش بیش از حدحجم معده ، و به دنبال آن ایجاد استفراغ توسط خود یا سایر اشکال تصفیه ، متوقف شود. این چرخه ممکن است چندین بار در هفته یا در موارد جدی تر ، چندین بار در روز تکرار شود [۱۱] و مستقیماً باعث شود: رفلاکس مزمن معده بعد از غذا خوردن ، ثانویه به استفراغ کم آبی و هیپوکالمی به دلیل از دست دادن پتاسیم کلیه در حضور آلکالوز و استفراغ مکرر عدم تعادل الکترولیت ها ، که می تواند منجر به ریتم غیر طبیعی قلب ، ایست قلبی و حتی مرگ شود ازوفاژیت ، یا التهاب مری پارگی مالوری-ویس سندرم بورهاو ، پارگی دیواره مری به دلیل استفراغ اسیب به دهان ، که در آن قرار دادن مکرر انگشتان یا اشیا دیگر باعث پارگی مخاط دهان یا گلو می شود. علامت راسل : پینه در مچ و پشت دست به دلیل ضربه مکرر به دندان های ثنا پیرولیز یا فرسایش شدید مینای دندان غدد بزاقی متورم (به عنوان مثال ، در گردن ، زیر خط فک) گاستروپارزی یا تاخیر در تخلیه معده یبوست یا اسهال تاکی کاردی یا تپش قلب افت فشار خون زخم معده ناباروری نوسانات ثابت وزن معمول است ممکن است افزایش سطح قند خون ، کلسترول و آمیلاز وجود داشته باشد ممکن است بعد از استفراغ کاهش قند خون رخ دهد اینها برخی از علائمی است که نشان می دهد کسی دچار پرخوری عصبی است: [۱۲]

مانند بسیاری از بیماری های روانپزشکی ، ممکن است هذیان رخ دهد ، همراه با سایر علائم و نشانه ها ، فرد را دچار یک باور غلط می کند که به طور معمول توسط دیگران پذیرفته نیست. [۱۴] افراد مبتلا به پرخوری عصبی نیز ممکن است تا حدی ورزش کنند که آنها را از سایر فعالیت ها بازدارد. [۱۴]

اختلالات مرتبط

افراد مبتلا به پرخوری عصبی بیشتر از افراد فاقد پرخوری عصبی دچار اختلال عاطفی مانند افسردگی یا اختلال اضطراب عمومی هستند . یک مطالعه نشان داد که 70٪ افراد در برخی از دوره های زندگی خود دچار افسردگی بوده اند (در مقایسه با زنان بالغ در جمعیت عمومی 26٪) ، در کل اختلالات عاطفی به 88٪ رسیده است. [۱۵] مطالعه دیگری توسط بیمارستان رویال كودكان در ملبورن بر روی گروهی از 2000 نوجوان به طور مشابه نشان داد كه افرادی كه حداقل دو معیار DSM-IV را برای پرخوری عصبی یا بی اشتهایی عصبی دارند ، شش برابر افزایش خطر اضطراب و دو برابر خطر وابستگی به مواد دارند. [۱۶] برخی از افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی از طریق پاکسازی ( از طریق ایجاد استفراغ یا مصرف ملین) به عنوان راهی برای حذف سریع مواد غذایی در سیستم خود ، دوره هایی از تمایلات پرخوری را از خود نشان می دهند. [۱۷] ممکن است خطر ابتلا به دیابت نوع 2 افزایش یابد. [۱۸] پرخوری همچنین به دلیل اسیدی که از طریق استفراغ مکرر ایجاد می شود باعث فرسایش دندان ها، عمدتا در سطح خلفی دندان می شود ، تأثیرات منفی دارد.

علل

بیولوژیکی

همانند بی اشتهایی عصبی ، شواهدی از استعدادهای ژنتیکی در بروز این اختلال خوردن وجود دارد. [۱۹] نشان داده شده است که سطح غیر طبیعی بسیاری از هورمونها ، به ویژه سروتونین ، مسئول برخی از رفتارهای نامنظم غذا خوردن است. فاکتور نوروتروفیک مشتق شده از مغز (BDNF) به عنوان مکانیسم احتمالی مورد تحقیق است. [۲۰] [۲۱] شواهدی وجود دارد که هورمون های جنسی ممکن است بر اشتها و غذا خوردن در زنان و شروع پرخوری عصبی تأثیر بگذارد. مطالعات نشان داده است كه زنان مبتلا به هيپرآندروژنيسم و سندرم تخمدان پلي كيستيك ، بي نظمي در اشتها دارند. این بی نظمی اشتها در زنان مبتلا به پرخوری عصبی نیز دیده می شود. علاوه بر این ، مطالعات حذفی ژن بر روی موش ها نشان داده است که موش هایی که ژن رمز کننده گیرنده های استروژن دارند ، به دلیل اختلال در عملکرد تخمدان و تنظیم نامناسب گیرنده های آندروژن ، باروری کاهش یافته است. در انسان ، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد ارتباطی بین چندشکلی بودن ERβ ( گیرنده استروژن β) و پرخوری وجود دارد ، که نشان می دهد بین هورمون های جنسی و پرخوری عصبی رابطه وجود دارد. [۲۲] رژیم غذایی ، یک رفتار متداول در پرخوری ، با سطح پایینتر تریپتوفان پلاسما همراه است. [۲۳] کاهش سطح تریپتوفان در مغز ، و در نتیجه سنتز سروتونین ، مانند تخلیه حاد تریپتوفان ، باعث افزایش تمایلات پرخوری در افراد در همان لحظات و در طی چند ساعت بعد می شود. [۲۴] [۲۵]

اجتماعی

تصاویر رسانه ای از شکل بدن "ایده آل" به طور گسترده ای عامل موثر در پرخوری قلمداد می شود. [۱۴] در مطالعه ای که توسط Weltzin ، Hsu ، Pollicle و Kaye در سال 1991 انجام شد ، بیان شد که 19٪ از پرخور ها از رژیم غذایی کم استفاده می کنند ، 37٪ از پرخور ها به طور متوسط یا مقدار طبیعی غذا می خورند و 44٪ از افراد پرخوریپرخوری می کنند. [۲۶] در یک نظرسنجی از دختران دبیرستانی 15 تا 18 ساله در نادروگا ، فیجی ، میزان پاکسازی توسط فرد گزارش شده از 0٪ در سال 1995 (چند هفته پس از معرفی تلویزیون در استان) به 11.3٪ در 1998. رسیده بود [۲۷] بعلاوه ، میزان خودکشی در افراد مبتلا به پرخوری عصبی 7.5 برابر بیشتر از جمعیت عمومی است. [۲۸] مقادیر قابل توجهی از مقالات ارتباطی را بین سو استفاده جنسی و ایجاد پرخوری عصبی شناسایی کرده است. میزان حادثه گزارش شده از تماس جنسی ناخواسته در بین مبتلایان به پرخوری عصبی بیشتر از بی اشتهایی عصبی است. [۲۹] هنگام کاوش در علت شناسی پرخوری عصبی از طریق یک دیدگاه فرهنگی اجتماعی ، "درونی سازی هیکل لاغر ایده ال" به طور قابل توجهی مسئول است. درونی سازی هیکل لاغر ایده ال ،میزان انطباق افراد با ایده آل های جذابیت اجتماعی است. مطالعات نشان داده است كه علائم پرخاشگری زنان جوانی كه مجلات مد را می خوانند بیشتر از زنانی است كه این كار را نمی كنند. این بیشتر تأثیر رسانه بر احتمال ابتلا به این اختلال را نشان می دهد. [۳۰] افراد ابتدا آرمان ها را می پذیرند و "خریداری می کنند" و سپس سعی می کنند خود را متحول کنند تا آرمان های جذابیت اجتماعی را منعکس کنند. جی کوین تامپسون و اریک استیس ادعا می کنند که خانواده ، همسالان و به وضوح رسانه ها ایده آل لاغر را تقویت می کنند ، که ممکن است منجر به پذیرش و "خرید ایده آل لاغر" توسط یک فرد شود. به نوبه خود ، تامپسون و استیس ادعا می كنند كه اگر ایده آل لاغر پذیرفته شود ، فرد می تواند از نظر فرم یا اندازه بدن احساس ناخوشایندی كند ، زیرا ممكن است لزوماً نشان دهنده ایده آل لاغر جامعه نباشد. بنابراین ، افرادی که از بدن خود احساس ناخوشایندی می کنند ممکن است از نارضایتی بدن رنج ببرند و یک انگیزه خاص برای لاغری ایجاد کنند. در نتیجه ، تصور می شود که نارضایتی بدن همراه با انگیزه لاغری باعث ایجاد رژیم غذایی و اثرات منفی می شود که در نهایت می تواند منجر به علائم پرخوری مانند پاکسازی یا پرخوری شود. پرخوری منجر به انزجار از خود می شود که باعث پاکسازی برای جلوگیری از افزایش وزن می شود. [۳۱]

تشخیص

منابع

  1. ↑ ۱٫۰۰ ۱٫۰۱ ۱٫۰۲ ۱٫۰۳ ۱٫۰۴ ۱٫۰۵ ۱٫۰۶ ۱٫۰۷ ۱٫۰۸ ۱٫۰۹ "Bulimia nervosa fact sheet". Office on Women's Health. July 16, 2012. Archived from the original on June 19, 2015. Retrieved June 27, 2015.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ ۲٫۵ ۲٫۶ ۲٫۷ Hay PJ, Claudino AM (July 2010). "Bulimia nervosa". BMJ Clinical Evidence. 2010: 1009. PMC 3275326. PMID 21418667.
  3. ↑ Bulik CM, Marcus MD, Zerwas S, Levine MD, La Via M (October 2012). "The changing "weightscape" of bulimia nervosa". The American Journal of Psychiatry. 169 (10): 1031–6. doi:10.1176/appi.ajp.2012.12010147. PMC 4038540. PMID 23032383.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Smink FR, van Hoeken D, Hoek HW (August 2012). "Epidemiology of eating disorders: incidence, prevalence and mortality rates". Current Psychiatry Reports. 14 (4): 406–14. doi:10.1007/s11920-012-0282-y. PMC 3409365. PMID 22644309.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ {{cite book}}: Empty citation (help)
  6. ↑ Hay P (July 2013). "A systematic review of evidence for psychological treatments in eating disorders: 2005-2012". The International Journal of Eating Disorders. 46 (5): 462–9. doi:10.1002/eat.22103. PMID 23658093.
  7. ↑ McElroy SL, Guerdjikova AI, Mori N, O'Melia AM (October 2012). "Current pharmacotherapy options for bulimia nervosa and binge eating disorder". Expert Opinion on Pharmacotherapy. 13 (14): 2015–26. doi:10.1517/14656566.2012.721781. PMID 22946772.
  8. ↑ Russell G (August 1979). "Bulimia nervosa: an ominous variant of anorexia nervosa". Psychological Medicine. 9 (3): 429–48. doi:10.1017/S0033291700031974. PMID 482466.
  9. ↑ Palmer R (December 2004). "Bulimia nervosa: 25 years on". The British Journal of Psychiatry. 185 (6): 447–8. doi:10.1192/bjp.185.6.447. PMID 15572732.
  10. ↑ "Bulimia Nervosa" (PDF). Let's Talk Facts: 1. 2005. Retrieved September 13, 2013.
  11. ↑ "Bulimia Nervosa" (PDF). Let's Talk Facts: 1. 2005. Retrieved September 13, 2013.
  12. ↑ "Symptoms Of Bulimia Nervosa". Illawarra Mercury. February 23, 2001. Archived from the original on February 21, 2016.[منبع نامعتبر؟]
  13. ↑ "Bulimia Nervosa". Proud2BME. The National Eating Disorders Association. Archived from the original on December 10, 2014. Retrieved December 5, 2014.
  14. ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ ۱۴٫۲ {{cite book}}: Empty citation (help)[کدام صفحه؟]
  15. ↑ Walsh BT, Roose SP, Glassman AH, Gladis M, Sadik C (1985). "Bulimia and depression". Psychosomatic Medicine. 47 (2): 123–31. doi:10.1097/00006842-198503000-00003. PMID 3863157.
  16. ↑ Patton GC, Coffey C, Carlin JB, Sanci L, Sawyer S (April 2008). "Prognosis of adolescent partial syndromes of eating disorder". The British Journal of Psychiatry. 192 (4): 294–9. doi:10.1192/bjp.bp.106.031112. PMID 18378993.
  17. ↑ Carlson, N.R., et al. (2007). Psychology: The Science of Behaviour – 4th Canadian ed. Toronto, ON: Pearson Education Canada.[کدام صفحه؟]
  18. ↑ Nieto-Martínez R, González-Rivas JP, Medina-Inojosa JR, Florez H (November 2017). "Are Eating Disorders Risk Factors for Type 2 Diabetes? A Systematic Review and Meta-analysis". Current Diabetes Reports. 17 (12): 138. doi:10.1007/s11892-017-0949-1. PMID 29168047.
  19. ↑ "Biological Causes of Anorexia Nervosa and Bulimia Nervosa". Archived from the original on May 2, 2016. Retrieved July 4, 2016.
  20. ↑ Ribasés M, Gratacòs M, Fernández-Aranda F, Bellodi L, Boni C, Anderluh M, Cavallini MC, Cellini E, Di Bella D, Erzegovesi S, Foulon C, Gabrovsek M, Gorwood P, Hebebrand J, Hinney A, Holliday J, Hu X, Karwautz A, Kipman A, Komel R, Nacmias B, Remschmidt H, Ricca V, Sorbi S, Wagner G, Treasure J, Collier DA, Estivill X (June 2004). "Association of BDNF with anorexia, bulimia and age of onset of weight loss in six European populations". Human Molecular Genetics. 13 (12): 1205–12. doi:10.1093/hmg/ddh137. PMID 15115760. {{cite journal}}: Unknown parameter |displayauthors= ignored (|display-authors= suggested) (help)
  21. ↑ {{cite book}}: Empty citation (help)
  22. ↑ Hirschberg AL (March 2012). "Sex hormones, appetite and eating behaviour in women". Maturitas. 71 (3): 248–56. doi:10.1016/j.maturitas.2011.12.016. PMID 22281161.
  23. ↑ Strasser B, Fuchs D (2016). "Diet Versus Exercise in Weight Loss and Maintenance: Focus on Tryptophan". International Journal of Tryptophan Research. 9: 9–16. doi:10.4137/IJTR.S33385. PMC 4864009. PMID 27199566.
  24. ↑ Smith KA, Fairburn CG, Cowen PJ (February 1999). "Symptomatic relapse in bulimia nervosa following acute tryptophan depletion". Archives of General Psychiatry. 56 (2): 171–6. doi:10.1001/archpsyc.56.2.171. PMID 10025442.
  25. ↑ Weltzin TE, Fernstrom MH, Fernstrom JD, Neuberger SK, Kaye WH (November 1995). "Acute tryptophan depletion and increased food intake and irritability in bulimia nervosa". The American Journal of Psychiatry. 152 (11): 1668–71. doi:10.1176/ajp.152.11.1668. PMID 7485633.
  26. ↑ {{cite book}}: Empty citation (help)
  27. ↑ Becker AE, Burwell RA, Gilman SE, Herzog DB, Hamburg P (June 2002). "Eating behaviours and attitudes following prolonged exposure to television among ethnic Fijian adolescent girls". The British Journal of Psychiatry. 180 (6): 509–14. doi:10.1192/bjp.180.6.509. PMID 12042229.
  28. ↑ Nolen-Hoeksema, Susan (2014). "Bulimia Nervosa" Abnormal Psychology. 6e. pg 344.
  29. ↑ Waller G (July 1992). "Sexual abuse and the severity of bulimic symptoms". The British Journal of Psychiatry. 161: 90–3. doi:10.1192/bjp.161.1.90. PMID 1638336.
  30. ↑ {{cite book}}: Empty citation (help)
  31. ↑ Zieve, David. "Bulimia". PubMed Health. Archived from the original on February 11, 2011. Retrieved April 18, 2011.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=پرخوری_عصبی&oldid=31350713»