هوندا سیویک: تفاوت میان نسخهها
خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
[[پرونده:1991 Honda Civic (ED) GL sedan (2015-06-25) 02.jpg|انگشتی|چپ|نسل چهارم هوندا سیویک سدان]] |
[[پرونده:1991 Honda Civic (ED) GL sedan (2015-06-25) 02.jpg|انگشتی|چپ|نسل چهارم هوندا سیویک سدان]] |
||
در سپتامبر ۱۹۸۷، یک مدل بازطراحی شده از سیویک با ابعاد بزرگتر و ارتفاع کمتر دماغه معرفی شد. برای بازارهای مختلف سراسر جهان تیپها و مدلهای بسیار متنوعی عرضه شد. مهمترین مدل قابل اشاره از میان این مدلها، سیویک اسآیآر مخصوص بازار ژاپن بود که از موتور ''B16A'' دیاواچسی ویتک بهرهمند بود. تمام مدلهای اختصاصی بازار ایالات متحده به سیستم [[سوخترسانی انژکتوری#الکترونیک|تزریق سوخت الکترونیکی]] مجهز شدند. با این حال مدلهای [[کاربراتور]]ی همچنان در بازارهای دیگر در دسترس بودند. هوندا سیویک در نسل چهارم شاهد معرفی یک سیستم تعلیق عقب کاملاً مستقل بود که در تمامی مدلهای این خودرو به کار گرفتهشد.<ref>{{cite web|url=http://www.edmunds.com/insideline/do/Features/articleId=68272 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20090301022821/http://www.edmunds.com/insideline/do/Features/articleId%3D68272 |title=Inside Line: Honda Civic |publisher=Edmunds.com |archivedate=1 March 2009 |accessdate=7 May 2019 |deadurl=yes |df=dmy-all }}</ref> علاوه بر این، هوندا سیآرایکس نیز به عنوان عضوی از خانوادهٔ سیویک با تیپهای اچاف، دیایکس و اسآی در ایالات متحده باقی ماند و در پی توافقی با شرکت مرسدس-بنز آفریقای جنوبی، یک مدل چهاردر سدان با نام بالاد در مدلهای ۱۵۰۰ ۱۶-سوپاپ، ۱۶۰۰آی ۱۶-سوپاپ و ۱۶۰۰آی ۱۶-سوپاپ دیاواچسی ساخته شد. ۸۰۰ دستگاه اولیهٔ تولیدشده از نسل چهارم سیویک در کارخانهٔ جدید هوندا در [[الیستون، انتاریو]] کشور [[کانادا]]، در تیپ اسئی تولید شدند. این خودروهای نسخهٔ ویژه، دارای زههای جانبی سفید رنگ هماهنگ با رنگ سفید بدنه، و آینههای جانبی همرنگ بدنه بودند. در زههای جانبی این مدلها یک خط آبی نیز به چشم میخورد. |
در سپتامبر ۱۹۸۷، یک مدل بازطراحی شده از سیویک با ابعاد بزرگتر و ارتفاع کمتر دماغه معرفی شد. برای بازارهای مختلف سراسر جهان تیپها و مدلهای بسیار متنوعی عرضه شد. مهمترین مدل قابل اشاره از میان این مدلها، سیویک اسآیآر مخصوص بازار ژاپن بود که از موتور ''B16A'' دیاواچسی ویتک بهرهمند بود. تمام مدلهای اختصاصی بازار ایالات متحده به سیستم [[سوخترسانی انژکتوری#الکترونیک|تزریق سوخت الکترونیکی]] مجهز شدند. با این حال مدلهای [[کاربراتور]]ی همچنان در بازارهای دیگر در دسترس بودند. هوندا سیویک در نسل چهارم شاهد معرفی یک سیستم تعلیق عقب کاملاً مستقل بود که در تمامی مدلهای این خودرو به کار گرفتهشد.<ref>{{cite web|url=http://www.edmunds.com/insideline/do/Features/articleId=68272 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20090301022821/http://www.edmunds.com/insideline/do/Features/articleId%3D68272 |title=Inside Line: Honda Civic |publisher=Edmunds.com |archivedate=1 March 2009 |accessdate=7 May 2019 |deadurl=yes |df=dmy-all }}</ref> علاوه بر این، هوندا سیآرایکس نیز به عنوان عضوی از خانوادهٔ سیویک با تیپهای اچاف، دیایکس و اسآی در ایالات متحده باقی ماند و در پی توافقی با شرکت مرسدس-بنز آفریقای جنوبی، یک مدل چهاردر سدان با نام بالاد در مدلهای ۱۵۰۰ ۱۶-سوپاپ، ۱۶۰۰آی ۱۶-سوپاپ و ۱۶۰۰آی ۱۶-سوپاپ دیاواچسی ساخته شد. ۸۰۰ دستگاه اولیهٔ تولیدشده از نسل چهارم سیویک در کارخانهٔ جدید هوندا در [[الیستون، انتاریو]] کشور [[کانادا]]، در تیپ اسئی تولید شدند. این خودروهای نسخهٔ ویژه، دارای زههای جانبی سفید رنگ هماهنگ با رنگ سفید بدنه، و آینههای جانبی همرنگ بدنه بودند. در زههای جانبی این مدلها یک خط آبی نیز به چشم میخورد. |
||
{{-}} |
|||
{{لنگر|نسل پنجم|۱۹۹۲}} |
|||
== نسل پنجم (۱۹۹۲–۱۹۹۵) == |
|||
[[پرونده:1991-1993 Honda Civic (EG) GL sedan 01.jpg|انگشتی|راست|نسل پنجم هوندا سیویک سدان]] |
|||
[[پرونده:1994 Honda Civic (EG) GLi sedan (2015-08-07) 02.jpg|انگشتی|چپ|نسل پنجم هوندا سیویک سدان]] |
|||
نسل پنجم هوندا سیویک، که در در سپتامبر ۱۹۹۱ برای مدل سال ۱۹۹۲ معرفی شد، دارای ابعاد بزرگتر و طراحی آئرودینامیکی بود. از زمان معرفی نسل پنجم و تا سال ۱۹۹۵، مدل استیشن واگن نسل پیشین (چهارم) سیویک تنها در بازار ژاپن عرضه شد. مدل اچاف پیشین، که پربازدهترین مدل سیویک از نظر مصرف سوخت بود، جای خود را به مدل جدیدی با نام ویایکس هاچبک داد که با [[مصرف سوخت در خودرو|مصرف سوخت]] {{convert|48–55|mpgus|L/100 km|1}} اقتصادیترین خودروی ساخت هوندا در آن زمان بود. در آمریکای شمالی، مدل اسآی به سیستم سوپاپ [[میلسوپاپ بالاسری|اساواچسی]] [[ویتک]] مجهز شد؛ در حالی که مدل ویایکس از سیستم [[ویتک#ویتک-ئی|ویتک-ئی]] بهرهمند بود. مدل اسآی در بازار ژاپن به یک موتور [[موتور دی هوندا|''دی۱۶ای۹'']] با سیستم سوپاپ [[میلسوپاپ بالاسری|دیاواچسی]] غیر ویتک مجهز بود. پیرو سنت اسپورت بودن مدل سیویک اسآیآر ابتدایی، هوندا مدلهایی از نسل پنجم را با تجهیزات مشابه این مدل به فروش میرساند که در ژاپن، آسیا و اروپا همچنان با همان نام سیویک اسآیآر شناخته میشد. در آفریقای جنوبی، شرکت امبیاسای (مرسدس بنز آفریقای جنوبی) هوندا سیویک را با نام بالاد و تنها در نوع چهار در تولید میکرد. نوع دیگری از سیویک با نام سیویک کوپه در این نسل معرفی شد که بر اساس مدل سدان سیویک فریو ساخته شدهبود و در اروپا، ژاپن و آمریکای شمالی به فروش رسید. نسل پنجم سیویک همچنان در میان تیونرها و افراد علاقهمند به خودروهای تقویتشده دارای محبوبیت است. |
|||
{{-}} |
{{-}} |
نسخهٔ ۸ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۸:۵۸
این مقاله هماکنون برای مدتی کوتاه تحت ویرایش عمده است. این برچسب بهمنظور جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شدهاست. لطفاً تا زمانی که این پیام در اینجا نمایش داده میشود، ویرایشی در این صفحه انجام ندهید. این صفحه آخرین بار در ۸ مه ۲۰۱۹، ساعت ۱۸:۵۸ (ساعت هماهنگ جهانی) (۵ سال پیش) ویرایش شده است – این زمان تخمینی موجود در میانگر است؛ . اگر این صفحه در چند ساعت اخیر ویرایش نشده است، لطفاً این الگو را حذف کنید. اگر خودتان این الگو را به صفحه اضافه کردهاید، لطفاً در میانهٔ بازههای مختلف ویرایشی آن را حذف کنید یا با {{در دست ساخت}} جایگزین کنید. |
هوندا سیویک | |
---|---|
دید کلی | |
شرکت | هوندا |
تولید | ۱۹۷۲–اکنون |
بدنه و شاسی | |
کلاس | کامپکت کوچک (۱۹۷۲–۲۰۰۰) کامپکت (۲۰۰۰–اکنون) |
شکل بدنه | ۳ یا ۵ در هاچبک ۴ در سدان/سالن |
خودروهای وابسته | |
گاهشمار | |
پیشین | هوندا ان۶۰۰ هوندا زد۶۰۰ |
هوندا سیویک (به انگلیسی: Honda Civic) (به ژاپنی: ホンダ・シビック) یک سری خودرو است که توسط شرکت خودروسازی هوندا تولید میشود. این خودرو که در ابتدا در دستهٔ خودروهای کامپکت کوچک قرار میگرفت، در طی تغییراتی که با عرضهٔ نسلهای مختلف تجربه کردهاست و از نظر اندازه بزرگتر شدهاست، اکنون در دسته خودروهای کامپکت قرار میگیرد. رهنمودهای سازمان ئیپیای برای کلاس اندازه وسایل نقلیه مبنی بر این است که خودروهایی که دارای مجموع گنجایش فضای داخلی کابین و محفظهٔ بار معادل ۳٬۱۱۵–۳٬۳۹۵ لیتر (۱۱۰–۱۱۹٫۹ فوت مکعب) باشند، در دستهٔ خودروهای اندازه متوسط قرار میگیرند. با توجه به این رهنمودها نوع سدان سیویک از بعد فنی یک خودروی اندازه متوسط است. اگرچه همچنان در مقابل رقیبانی از گروه خودروهای کامپکت نیز قرار میگیرد.[۱] با این حال مدل کوپهٔ سیویک همچنان به عنوان یک خودروی کامپکت شناخته میشود. در فهرست محصولات شرکت هوندا، سیویک در میان مدلهای فیت و آکورد قرار دارد.
اولین نسل سیویک ابتدا در سال ۱۹۷۲ و در قالب یک خودروی ۲ در معرفی شد[۲] و پس از آن مدل ۳ در هاچبک آن نیز در ماه سپتامبر همان سال عرضه شد. همانند خودروی بریتانیایی مینی، این خودرو به یک موتور ۱٬۱۶۹ سیسی نصب شده به صورت عرضی مجهز بود که نیروی آن به چرخهای جلو منتقل میشد. این نوع آرایش موتور و انتقال قدرت، با وجود ابعاد کلی کوچک، سیویک را به خودرویی با فضای داخلی بزرگ تبدیل کردهبود.[۳] هرچند که سیویک در ابتدا به دلیل دارا بودن خصوصیاتی نظیر مصرف سوخت به صرفه، قابل اعتماد بودن و سازگاری با محیط زیست محبوبیت زیادی کسب کرده بود، اما در نسلهای بعدی، به ویژه در مدلهای سیویک تیپ آر، سیویک ویتیآی، سیویک جیتیآی و سیویک اسآیآر/اسآی، به عنوان یک خودرو با عملکرد بالا و خصوصیات اسپورت شناخته میشد.[۴][۵]
هوندا سیویک، جهت عرضه در بازارهای مختلف، در طی سالهای تولید بارها بازنشانی شد. خودروهای که بر پایه این مدل ساخته شدند عبارتند از: هوندا سیآر-ایکس، هوندا سیآر-ایکس دل سول، هوندا کنسرتو، نسل اول هوندا پرلود، هوندا سیویک شاتل (که بعدها نام آن به اورثیا تغییر یافت)، و هوندا سیآر-وی.
از آنجا که در کشور ژاپن مشتریان به سوی بازار خودروهای مینیون و خودروهای کامپکتی همچون هوندا فیت گرایش پیدا کردهبودند، و با توجه به عدم تطابق با محدودیتهای اندازه وضع شده از سوی دولت ژاپن در ردهٔ عرض خودرو، تولید مدل غیر هیبرید سیویک در ژاپن در ۱۰ اوت ۲۰۱۰ متوقف شد.[۶] با این حال، مدل سیویک در سال ۲۰۱۷، و با معرفی نسل دهم این خودرو، دوباره وارد بازار ژاپن شد.[۷]
پیشینه
پس از یک دوره تولید خودروهای منحصر بفردی همچون خودروی داخلی هوندا ۱۳۰۰ در ژاپن، در اوایل دهه ۱۹۷۰ شرکت هوندا تصمیم گرفت که به طور کلی از عرصهٔ تولید خودرو خارج شود. با این حال در سال ۱۹۷۲، با عرضهٔ مدل سیویک، که از خصوصیات مرسوم در آن زمان برخوردار بود، و همچنین به صرفه، قابل اعتماد و در زمان رشد قیمت سوخت، دارای مصرف سوخت کمی بود، همهچیز تغییر کرد. تکنولوژی سیویسیسی هوندا، خودروی سیویک را قادر ساختهبود تا بدون صرف هزینههای زیاد و استفاده از مبدلهای کاتالیتیک گرانقیمت، با استانداردهای مربوط به آلایندهها در دههٔ ۱۹۷۰ و اوایل ۱۹۸۰ تطبیق پیدا کند.
نسل نخست (۱۹۷۲–۱۹۷۹)
نخستین نسل هوندا سیویک در ژوئیه۱۹۷۲ معرفی شد و فروش آن با عنوان مدل سال ۱۹۷۳ در ژاپن آغاز شد.[۸] این خودرو به یک موتور ۱٬۱۶۹ سیسی چهار سیلندر آب-خنک،[۹] و امکاناتی نظیر ترمزهای دیسکی در جلو، صندلیهای وینیل تکنفره و تزئینات چوب مصنوعی روی داشبورد مجهز بود. امکاناتی نظیر تهویهٔ مطبوع و رادیو ایام/افام نیز به طور انتخابی بر روی این خودرو قابل نصب بودند.[۱۰] این خودرو در انواع ۲ در کوپه، ۳ در هاچبک، ۵ در هاچبک و ۵ در واگن عرضه شد. با وقوع بحران نفتی سال ۱۹۷۳ و افزایش تقاضا برای خودروهای کممصرف، خودروی سیویک با استفاده از موتوری که توانایی استفاده از هر دو نوع بنزین سربدار و یا بدون سرب را دارا بود، اجازهٔ انتخاب نوع سوخت را برای رانندگان فراهم میکرد. با معرفی فناوری سیویسیسی با طراحی جهت احتراق به صرفهتر موتور در سال ۱۹۷۵، و تجهیز سیویک به این فناوری، این خودرو برای انطباق با استانداردهای آلایندگی سازمان حفاظت از محیط زیست آمریکا در سال ۱۹۷۵ مبنی بر کاهش گازهای هیدروکربن و مونوکسید کربن خروجی موتور، از مواردی همچون مبدل کاتالیتیک و سوخت بدون سرب بینیاز بود. با گسترش پلتفرم مدل ۳ در هاچبک سیویک، خودروی جدیدی در سال ۱۹۷۶ متولد شد که شرکت هوندا نام آکورد را برای آن برگزید.[۱۰]
نسل دوم (۱۹۷۹–۱۹۸۳)
نسل دوم سیویک در ژوئن ۱۹۷۹ برای مدل سال ۱۹۸۰ معرفی شد. خودروی سیویک در این نسل از اندازه بزرگتر و زوایای تیزتری نسبت به نسل پیشین بهرهمند بود و نیروی خروجی موتور آن نیز افزایش یافتهبود. تمام پیشرانههای بکار رفته در سیویک اکنون از فناوری سیویسیسی بهرهمند بودند و برای هر سیلندر آنها ۳ سوپاپ در نظر گرفته شدهبود؛ این موضوع منجر به پیدایش فناوری رقیق سوزی در پیشرانهٔ خودروها شد. موتور پایهٔ سیویک با حجم ۱٬۳۳۵ سانتیمتر مکعب (۱٫۳ لیتر) توانایی تولید ۵۵ اسب بخار (۴۱ کیلووات) نیرو را دارا بود. همچنین یک موتور دیگر با حجم ۱٬۴۸۸ سانتیمتر مکعب (۱٫۵ لیتر) نیز با توان خروجی ۶۷ اسب بخار (۵۰ کیلووات) به عنوان گزینهٔ انتخابی در دسترس خریداران بود. در کنار این دو نوع پیشرانه، سه جعبهدندهٔ مختلف در ارائه شدهبود که عبارتند از: ۴ دندهٔ دستی (در مدلهای پایه)، ۵ دندهٔ دستی، و یک نمونهٔ ۲ دندهٔ نیمه-خودکار که شرکت هوندا آن را هونداماتیک نامیده بود. نسل دوم هوندا سیویک در انواع هاچبک ۳ در و ۵ در، ۴ در سدان و ۵ در استیشن واگن عرضه شد.[۱۰]
نسل سوم (۱۹۸۳–۱۹۸۷)
نسل سوم سیویک در سپتامبر ۱۹۸۳ برای مدل سال ۱۹۸۴ معرفی شد. ترکیب مدلهای مجزای پنجدر هاچبک و استیشن واگن در این نسل به پیدایش یک مدل «شاتل واگن» یا «واگووَن» انجامید. این مدل، که در بعضی مواقع با توجه به ظاهرش به طور محاورهای با نام «صندوق پستی» نیز شناخته میشد. هوندا سیویک شاتل نام گرفت. مدل دیگری با نام سیآر-ایکس نیز در قالب یک خودروی دونفرهٔ کوپه معرفی شد که ابعاد کوچک و وزن کم آن مورد توجه قرار گرفتهبود. نسل سوم سیویک همچنین شاهد معرفی موتورهای سری دی بود که موتور جدید ۱٫۵ لیتری سیویسیسی با توان ۷۶ اسب بخار (۵۷ کیلووات) را نیز شامل میشد. در سال ۱۹۸۴ نوع دیگری از سیویک با عملکرد بالا با نام سیویک اسآی به بازار ژاپن معرفی شد که دربرگیرندهٔ سیستم تعلیق بهبود یافته و موتور ۱٫۶ لیتری دیاواچسی زدسی با نیروی خروجی ۱۲۸ اسب بخار (۹۵ کیلووات) بود. مدلهای اسآی در بازار ایالات متحده در دو نوع سیویک اسآی سهدر هاچبک و سیآرایکس اسآی با موتور انژکتوری اساواچسی ۱۲ سوپاپ با توان ۹۱ اسب بخار (۶۸ کیلووات) عرضه شدند. در سال ۱۹۸۴ برای اولین بار یک مدل چهارچرخ محرک با جعبهدندهٔ نصب شده به طور متفاوت نیز معرفی شد و پس از آن در سال ۱۹۸۷ مورد بروزرسانی قرار گرفت. این مدل دارای مصرف سوخت ۸٫۴ لیتر بر ۱۰۰ کیلومتر (۲۸ مایل بر گالون آمریکایی) در بزرگراه بود. سیستم چهار چرخ محرک این خودرو در ابتدا با فشردن یک دکمه فعال میشد. با این حال پس از بهبود یافتن این سیستم در سال ۱۹۸۷، محور عقب بهطور خودکار و در صورت از دست رفتن چسبندگی چرخهای جلو فعال میشد. از این سیستم جدید با نام «بلادرنگ» یاد میشد و از یک «ارتعاشدندهٔ چسبنده» برای اتصال دو میللنگ میان چرخهای جلو و چرخهای عقب تشکیل شدهبود. جعبهدندهٔ دستی این خودرو نیز به یک دندهٔ ششم موازی با نام اسال یا «بسیار پایین» (Super-Low) جهت تأمین گشتاور زیاد در سرعتهای بسیار کم مجهز شد. ایدهٔ «بلادرنگ» امروزه نیز همچنان مورد استفاده قرار میگیرد. با این تفاوت که نسبت به سیستم اولیه از نظر فناوری بهبود یافته است.
نسل چهارم (۱۹۸۷–۱۹۹۱)
در سپتامبر ۱۹۸۷، یک مدل بازطراحی شده از سیویک با ابعاد بزرگتر و ارتفاع کمتر دماغه معرفی شد. برای بازارهای مختلف سراسر جهان تیپها و مدلهای بسیار متنوعی عرضه شد. مهمترین مدل قابل اشاره از میان این مدلها، سیویک اسآیآر مخصوص بازار ژاپن بود که از موتور B16A دیاواچسی ویتک بهرهمند بود. تمام مدلهای اختصاصی بازار ایالات متحده به سیستم تزریق سوخت الکترونیکی مجهز شدند. با این حال مدلهای کاربراتوری همچنان در بازارهای دیگر در دسترس بودند. هوندا سیویک در نسل چهارم شاهد معرفی یک سیستم تعلیق عقب کاملاً مستقل بود که در تمامی مدلهای این خودرو به کار گرفتهشد.[۱۱] علاوه بر این، هوندا سیآرایکس نیز به عنوان عضوی از خانوادهٔ سیویک با تیپهای اچاف، دیایکس و اسآی در ایالات متحده باقی ماند و در پی توافقی با شرکت مرسدس-بنز آفریقای جنوبی، یک مدل چهاردر سدان با نام بالاد در مدلهای ۱۵۰۰ ۱۶-سوپاپ، ۱۶۰۰آی ۱۶-سوپاپ و ۱۶۰۰آی ۱۶-سوپاپ دیاواچسی ساخته شد. ۸۰۰ دستگاه اولیهٔ تولیدشده از نسل چهارم سیویک در کارخانهٔ جدید هوندا در الیستون، انتاریو کشور کانادا، در تیپ اسئی تولید شدند. این خودروهای نسخهٔ ویژه، دارای زههای جانبی سفید رنگ هماهنگ با رنگ سفید بدنه، و آینههای جانبی همرنگ بدنه بودند. در زههای جانبی این مدلها یک خط آبی نیز به چشم میخورد.
نسل پنجم (۱۹۹۲–۱۹۹۵)
نسل پنجم هوندا سیویک، که در در سپتامبر ۱۹۹۱ برای مدل سال ۱۹۹۲ معرفی شد، دارای ابعاد بزرگتر و طراحی آئرودینامیکی بود. از زمان معرفی نسل پنجم و تا سال ۱۹۹۵، مدل استیشن واگن نسل پیشین (چهارم) سیویک تنها در بازار ژاپن عرضه شد. مدل اچاف پیشین، که پربازدهترین مدل سیویک از نظر مصرف سوخت بود، جای خود را به مدل جدیدی با نام ویایکس هاچبک داد که با مصرف سوخت ۴۸–۵۵ مایل بر گالون آمریکایی (۴٫۹–۴٫۳ لیتر بر ۱۰۰ کیلومتر) اقتصادیترین خودروی ساخت هوندا در آن زمان بود. در آمریکای شمالی، مدل اسآی به سیستم سوپاپ اساواچسی ویتک مجهز شد؛ در حالی که مدل ویایکس از سیستم ویتک-ئی بهرهمند بود. مدل اسآی در بازار ژاپن به یک موتور دی۱۶ای۹ با سیستم سوپاپ دیاواچسی غیر ویتک مجهز بود. پیرو سنت اسپورت بودن مدل سیویک اسآیآر ابتدایی، هوندا مدلهایی از نسل پنجم را با تجهیزات مشابه این مدل به فروش میرساند که در ژاپن، آسیا و اروپا همچنان با همان نام سیویک اسآیآر شناخته میشد. در آفریقای جنوبی، شرکت امبیاسای (مرسدس بنز آفریقای جنوبی) هوندا سیویک را با نام بالاد و تنها در نوع چهار در تولید میکرد. نوع دیگری از سیویک با نام سیویک کوپه در این نسل معرفی شد که بر اساس مدل سدان سیویک فریو ساخته شدهبود و در اروپا، ژاپن و آمریکای شمالی به فروش رسید. نسل پنجم سیویک همچنان در میان تیونرها و افراد علاقهمند به خودروهای تقویتشده دارای محبوبیت است.
ایمنی
سازمان ملی مدیریت ایمنی ترافیک بزرگراههای ایالات متحده (NHTSA) مدلهای سال و نسلهای مختلف سیویک را مورد آزمون ایمنی در برخورد از جلو قرار دادهاست.[۱۲][۱۳]
مدل سال | شرکت | مدل | نوع | وزن خالص (کیلوگرم) | راننده | سرنشین جلو | راننده (برخورد جانبی) |
سرنشین عقب (برخورد جانبی) |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
۱۹۷۹ | هوندا | سیویک | دو در | ۹۸۲ | ||||
۱۹۸۰ | هوندا | سیویک | دو در هاچبک | ۱٬۰۴۱ | ||||
۱۹۸۱ | هوندا | سیویک | دو در هاچبک | ۹۸۰ | ||||
۱۹۸۱ | هوندا | سیویک | چهار در هاچبک | ۱٬۱۱۴ | ||||
۱۹۸۴–۱۹۸۷ | هوندا | سیویک | دو در | ۱٬۰۴۸ | ||||
۱۹۸۴–۱۹۸۷ | هوندا | سیویک | چهار در واگن | ۱٬۱۳۹ | ||||
۱۹۸۸–۱۹۸۹ | هوندا | سیویک | دو در | ۱٬۱۵۳ | ||||
۱۹۹۰–۱۹۹۱ | هوندا | سیویک | چهار در | ۱٬۰۲۱ | ||||
۱۹۹۲–۱۹۹۳ | هوندا | سیویک | دو در/چهار در | ۱٬۰۶۵ | ||||
۱۹۹۴–۱۹۹۵ | هوندا | سیویک | دو در | ۱٬۱۳۳ | ||||
۱۹۹۴–۱۹۹۵ | هوندا | سیویک | چهار در | ۱٬۰۵۱ | ||||
۱۹۹۶–۱۹۹۷ | هوندا | سیویک | دو در | ۱٬۰۶۰ | ||||
۱۹۹۶–۱۹۹۷ | هوندا | سیویک | چهار در | ۱٬۰۴۹ | ||||
۱۹۹۸–۲۰۰۰ | هوندا | سیویک | دو در | ۱٬۰۴۹ | ||||
۱۹۹۸–۲۰۰۰ | هوندا | سیویک | چهار در | ۱٬۰۷۹ | ||||
۲۰۰۱–۲۰۰۵ | هوندا | سیویک | چهار در با/بدون ک.ه.ج* | ۱٬۱۴۴ | ||||
۲۰۱۱–۲۰۰۵ | هوندا | سیویک | دو در بدون ک.ه.ج | ۱٬۱۳۵ | ||||
۲۰۱۱–۲۰۰۵ | هوندا | سیویک | دو در با ک.ه.ج | ۱٬۱۳۵ | ||||
۲۰۰۲–۲۰۰۵ | هوندا | سیویک | دو در هاچبک بدون ک.ه.ج | ۱٬۱۳۵ | ||||
۲۰۰۶–۲۰۱۱ | هوندا | سیویک | دو در با ک.ه.ج | ۱٬۱۹۷ | ||||
۲۰۰۶–۲۰۱۱ | هوندا | سیویک | چهار در با ک.ه.ج | ۱٬۲۴۷ | ||||
۲۰۱۲ | هوندا | سیویک | چهار در با ک.ه.ج | ۱٬۲۱۲ | ||||
۲۰۱۳ | هوندا | سیویک | چهار در با ک.ه.ج | ۱٬۲۷۷ |
- * کیسه هوای جانبی
نسل هشتم سیویک در آزمایشهای تصادف از سوی سازمان نیتسا (NHTSA)[۱۴] و مؤسسه بیمه ایمنی بزرگراهها رتبهٔ بالایی را دریافت کرد. مؤسسه بیمه ایمنی بزرگراهها در هر دو بخش برخورد از جلو و برخورد جانبی، رتبهٔ «خوب» را برای سیویک سدان در نظر گرفت[۱۵] و این خودرو را در زمینهٔ حفاظت از سرنشینان در تصادف، به عنوان دومین خودروی کوچک برتر سال ۲۰۰۷ برگزید.[۱۶] مدل کوپهٔ سیویک در آزمون برخورد جانبی، رتبهٔ «قابل قبول» را کسب کرد.[۱۷]
نتایج آزمون تصادف توسط سازمان ملی مدیریت ایمنی ترافیک بزرگراههای ایالات متحده در سال ۲۰۰۸[۱۴]:
فروش
آمار فروش هوندا سیویک در ایالات متحده، ۱۹۷۳–اکنون | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
منبع: "Honda Digital Factbook". |
سال تقویمی | اروپا[۱۸] | کانادا[۱۹] | چین[۲۰] | تایلند |
---|---|---|---|---|
۱۹۹۷ | ۱۴۵٬۵۴۰ | – | – | – |
۱۹۹۸ | ۱۳۲٬۹۲۷ | – | – | – |
۱۹۹۹ | ۸۹٬۰۶۹ | – | – | – |
۲۰۰۰ | ۶۹٬۴۷۵ | – | – | – |
۲۰۰۱ | ۷۸٬۹۳۴ | – | – | – |
۲۰۰۲ | ۷۳٬۸۴۵ | – | – | – |
۲۰۰۳ | ۷۰٬۷۱۷ | – | – | – |
۲۰۰۴ | ۹۲٬۱۹۲ | ۶۲٬۱۲۵ | – | – |
۲۰۰۵ | ۸۴٬۲۰۴ | ۶۸٬۵۰۶ | – | – |
۲۰۰۶ | ۹۹٬۸۵۲ | ۷۰٬۰۲۸ | ۳۶٬۸۲۵ | – |
۲۰۰۷ | ۱۲۰٬۷۹۹ | ۷۰٬۸۳۸ | ۸۱٬۳۲۳ | – |
۲۰۰۸ | ۱۱۱٬۲۰۶ | ۷۲٬۴۶۳ | ۸۳٬۳۱۷ | – |
۲۰۰۹ | ۹۰٬۰۶۶ | ۶۲٬۶۵۴ | ۹۵٬۳۴۵ | ۲۹٬۱۴۹[۲۱] |
۲۰۱۰ | ۶۶٬۹۴۱ | ۵۷٬۵۰۱ | ۱۰۱٬۰۰۰ | ۲۸٬۹۷۸[۲۲] |
۲۰۱۱ | ۴۷٬۲۴۳ | ۵۵٬۰۹۰ | ۷۸٬۰۸۷ | – |
۲۰۱۲ | ۴۰٬۹۹۹ | ۶۴٬۹۶۲ | ۷۹٬۷۶۳ | – |
۲۰۱۳ | ۴۳٬۰۰۹ | ۶۴٬۰۶۳ | ۶۴٬۳۹۹ | ۲۸٬۲۵۲[۲۳] |
۲۰۱۴ | ۴۲٬۰۳۵ | ۶۶٬۰۵۷ | ۵۱٬۸۷۱ | ۱۱٬۳۸۵[۲۴] |
۲۰۱۵ | ۴۳٬۶۵۲ | ۶۴٬۹۵۰ | ۳۲٬۶۸۶ | ۶٬۷۱۸[۲۵] |
۲۰۱۶ | ۴۵٬۲۹۹ | ۶۴٬۵۵۲ | ۹۰٬۰۱۴ | ۲۲٬۳۸۵[۲۶] |
۲۰۱۷ | ۴۱٬۲۸۵ | ۶۹٬۰۳۰ | ۱۷۳٬۸۶۵ | ۲۷٬۴۴۸[۲۷] |
۲۰۱۸ | ۴۳٬۲۵۶ | ۵۶٬۰۹۱ | ۲۱۸٬۱۳۲ | ن/م |
منابع
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Honda Civic». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۵ مهٔ ۲۰۱۹.
- ↑ "2016 Honda Civic Sedan Press Kit – Interior" (Press release). American Honda Motor Company. 18 October 2015. Retrieved 5 May 2019.
{{cite press release}}
: Italic or bold markup not allowed in:|publisher=
(help) - ↑ "History of Civic First Generation". Honda. Retrieved 2019-05-06.
- ↑ "The Honda Civic – A legend, a time capsule on wheels". Gaadi. Retrieved 6 May 2019.
- ↑ "2006 Honda Civic Expert Review". Cars.com. Retrieved 2019-05-06.
- ↑ "2006 Honda Civic Review". JB car pages. Retrieved 6 May 2019.
- ↑ Takahashi, Yoshio (16 November 2010). "Honda to End Civic Sales in Japan". The Wall Street Journal. Retrieved 5 May 2019.
- ↑ Radu, Mihnea (5 May 2019). "2017 Honda Civic Hatch and Sedan Launched in Japan". autoevolution (به انگلیسی).
- ↑ The Bulletin. J. Haynes and J.F. Archibald. 2002. p. 5. Retrieved 2019-05-06.
- ↑ "1972 Honda Civic 2-Door (SB1)". Automobile Catalog. Retrieved 6 May 2019.
{{cite web}}
: Italic or bold markup not allowed in:|publisher=
(help) - ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ ۱۰٫۲ Caesar Alvarez (30 Oct 2006). "1973-2006 Honda Civic History". Top Speed. Retrieved 6 May 2019.
{{cite web}}
: Italic or bold markup not allowed in:|publisher=
(help) - ↑ "Inside Line: Honda Civic". Edmunds.com. Archived from the original on 1 March 2009. Retrieved 7 May 2019.
- ↑ "Archived NHTSA crash test results from Crashtest.com". Archived from the original on 16 August 2000. Retrieved 5 May 2019.
- ↑ "5-star Safety Ratings 1990–2010". SafeCarGuide.com, Inc. Retrieved 5 May 2019.
- ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ "2009 Honda Civic DX (M5) Sedan Ratings, Prices, Trims, Summary". J.D. Power. Archived from the original on 4 December 2014. Retrieved 7 May 2019.
- ↑ "IIHSHLDI: Honda Civic". IIHS. Archived from the original on 1 April 2007. Retrieved 7 May 2019.
- ↑ "IIHSHLDI: Small cars – Current". IIHS. Retrieved 2019-05-07.
- ↑ "IIHSHLDI: Honda Civic 2-door". Iihs.org. 21 July 2009. Retrieved 07 May 2019.
{{cite web}}
: Check date values in:|accessdate=
(help) - ↑ "Monthly and annual sales figures for the Honda Civic in Europe". Car Sales Base. Retrieved 6 May 2019.
{{cite web}}
: Italic or bold markup not allowed in:|publisher=
(help) - ↑ Timothy Cain (1 Jan 2011). "Honda Civic Sales Figures". Good Car Bad Car. Retrieved 2019-05-06.
{{cite web}}
: Italic or bold markup not allowed in:|publisher=
(help) - ↑ "Monthly and annual sales figures for the Honda Civic in China". Car Sales Base. Retrieved 6 May 2019.
{{cite web}}
: Italic or bold markup not allowed in:|publisher=
(help) - ↑ http://www.headlightmag.com/Honda-%E0%B9%81%E0%B8%88%E0%B9%89%E0%B8%87%E0%B8%A2%E0%B8%AD%E0%B8%94%E0%B8%82%E0%B8%B2966/
- ↑ https://www.honda.co.th/th/newsrelease2/post/182
- ↑ https://pantip.com/topic/31833320
- ↑ http://www.headlightmag.com/salesreport_total2014/
- ↑ http://www.headlightmag.com/salesreport_total2015/
- ↑ http://www.headlightmag.com/sales-report-december-2016/
- ↑ http://www.headlightmag.com/sales-report-december-2017/