ایل قلاوند

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از قلاوند)

قلاوند به معنای دژبان قلعه یکی از طوایف لر و جزئی از ایل دیرکوند است.[۱] سکونت‌گاه اصلی قلاوندها شهرستان اندیمشک و بخش الوار گرمسیری می‌باشد.[۲]

زبان[ویرایش]

قلاوندها جزئی از لرهای بالاگریوه هستند و به لری بالاگریوه‌ای صحبت می‌کنند.

جمعیت[ویرایش]

در سال ۱۳۴۰ جمعیت ایل قلاوند بیش از ۱۲۰۰ خانوار بوده‌است.[۳]

طوایف و تیره‌ها[ویرایش]

ایل قلاوند از طوایف و تیره‌های مختلفی تشکیل شده‌است، فهرست زیر تمامی طوایف و تیره‌های ایل قلاوند است:

  • تتر
  • بزرگ
  • باشاقا
  • کیخا
  • شانظر
  • شاطره
  • آدینه‌وند
  • شهاوند
  • سیراوند
  • مهرابوند
  • شیخ حاجی باریکاب
  • برخوردار
  • چار بآووه (کوچک، مرغزار، خنکار، خداوردی)
  • رهداروند

طوایف و تیره‌های مختلف وابسته به ایل قلاوند که جزیی از ایل قلاوند محسوب می‌شوند:

  • گورو
  • دره تنگی
  • هوتاوند
  • شیخ پیر مار
  • کاویانی
  • میرمشرقی
  • تجار

طوایف و تیره‌های مختلف وابسته به ایل قلاوند که جزیی از ایل قلاوند محسوب می‌شوند ولی از ایلات و طوایف دیگر از قلاوند هستند:

  • بخش عمده‌ای از طایفهٔ ماکنالی
  • عده‌ای از طایفه بگری
  • عده‌ای از طایفه مالزیری
  • تیره‌هایی از طایفه ساکی
  • یک خانوار موسوم به خاکی خان (که در گذشته ارمنی بوده و از مناطق ارامنه به این مناطق مهاجرت کرده‌است)

پانویس[ویرایش]

  1. «DĪRAKVAND». دانشنامه ایرانیکا. ۱۵ دسامبر ۱۹۹۵. دریافت‌شده در ۷ مارس ۲۰۱۵.
  2. بالاگریوه، مرادحسین پاپی. تبار هخامنش دیار بالاگریوه. افلاک، اسفند 1390
  3. دیرکوند. دانشنامه جهان اسلام.

منابع[ویرایش]

  • کتاب فرهنگ جغرافیایی ایران جلد۶ نوشته سرتیپ دکتر حسینعلی رزم آرا نخست‌وزیر محمدرضاشاه پهلوی فروردین سال ۱۳۳۰ه‍.ش
  • بالاگریوه، مرادحسین پاپی (۱۳۹۰). تبار هخامنش دیار بالاگریوه. افلاک. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۱۸۶-۰۰۹-۹. از پارامتر ناشناخته |ماه= صرف‌نظر شد (کمک)
  • امان الهی بهاروند، سکندر (۱۳۹۳). پژوهشی دربارهٔ پیوستگی قومی و پراکندگی جغرافیایی لرها در ایران. آگاه. شابک ۹۶۴-۳۲۹-۱۳۵-۹. از پارامتر ناشناخته |ماه= صرف‌نظر شد (کمک)
  • کاظمی، ایرج (۱۳۷۶). مشاهیر لر. افلاک. شابک ۹۶۴-۶۴۳-۱۰۰-۳.