پرش به محتوا

انور خوجه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اَنوَر خوجه
Enver Hoxha
نخستین دبیر اول حزب کار آلبانی
دوره مسئولیت
۸ نوامبر ۱۹۴۳ – ۱۱ آوریل ۱۹۸۵
پیش ازرامیز آلیا
نخست‌وزیر آلبانی
دوره مسئولیت
۲۲ اکتبر ۱۹۴۴ – ۱۹ ژوئیه ۱۹۵۴
اطلاعات شخصی
زاده۱۶ اکتبر ۱۹۰۸
گیروکاستر، امپراتوری عثمانی
درگذشته۱۱ آوریل ۱۹۸۵ (۷۶ سال)
تیرانا
ملیت آلبانی
همسر(ان)نجمیه خوجه
پیشهسیاستمدار

اَنوَر خوجه (زاده ۱۶ اکتبر ۱۹۰۸ – درگذشته ۱۱ آوریل ۱۹۸۵) دبیر اول حزب کارگر و رهبر آلبانی از پایان جنگ جهانی دوم تا زمان مرگش در سال ۱۹۸۵ بود.[۱] گفته شده‌است که او در محله پالورتوی شهر «جیروکاسترا» به‌دنیا آمد، از پدری به اسم «خلیل» و مادری به اسم «گیلو».[۲] او همچنین از سال ۱۹۴۴ تا سال ۱۹۵۴ به عنوان نخست‌وزیر آلبانی، وزیر دفاع، وزیر امور خارجه، رئیس پیش‌آهنگان دموکراسی آلبانی از سال ۱۹۴۵ تا زمان مرگ و همچنین کمیسر عالی نیروهای مسلح آلبانی از سال ۱۹۴۴ تا زمان مرگ بود. خوجه به واسطه اظهارات خود پیرامون مخالفت با بازنگری در اصول مارکسیسم-لنینیسم از اواسط دهه ۱۹۷۰ مورد توجه بود. بعد از این‌که او در سال‌های ۱۹۷۶ تا ۱۹۷۸ از مائوئیسم فاصله گرفت، پس از آن تعدادی از احزاب مائوئیست، طرفداران معتقد به اصول فکری وی را خوجه‌ایست نامیدند. انور خوجه در ۱۱ آوریل ۱۹۸۵ در سن ۷۶ سالگی درگذشت.

در زمان خوجه به منظور دفاع در برابر حملهٔ شیمیایی، ۷۰۰٬۰۰۰ سنگر بتونی تک‌نفره در آلبانی ساخته شد، و این در حالی بود که جمعیت کشور نزدیک به سه میلیون نفر بود. قرار بود از این سنگرها به عنوان محلی برای دیدبانی و تیراندازی با جنگ‌افزار شیمیایی استفاده شود.[۳][۴] این سنگرها بسیار محکم و با توان ترابری ساخته شده بودند با این قصد که به راحتی با جرثقیل یا بالگرد، در حفره از پیش آماده شده، قرار داده شوند. این سنگرها، انواع گوناگونی داشتند که شامل سنگر تیربار، سنگرهای ساحلی، تأسیسات دریایی زیرزمینی و حتی محلی برای استقرار نیروی هوایی در کوهستان و سنگرهای زیرزمینی نیز می‌شد. ساخت سنگرهای آلبانی از ۱۹۶۷ تا ۱۹۸۶ (نزدیک به بیست سال) به طول انجامید.[۵]

آلبانی در زمان او تنها کشوری بود که دین‌داری را ممنوع و همه پرستش‌گاه‌های مذهبی را بست.[۶]

امضای انور خوجه

منابع

[ویرایش]
  1. جیحون، علی (۲۰۱۹-۰۷-۲۰). «اسماعیل کاداره و انور خوجه؛ نویسنده دیکتاتورهای مرده». BBC Farsi. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۷-۲۰.
  2. Enver Hoxha: Red iron fist - Chapter 3 - Page 29 - Writer: Blendi Fevziu.
  3. Tompkins, Matthew V. (2009-03-01). "Albania's Chemical Weapons Con". The Nonproliferation Review. 16 (1): 65–77. doi:10.1080/10736700802645650. ISSN 1073-6700.
  4. Albania's Chemical Cache Raises Fears About OthersThe Washington Post, Monday 10 January 2005, Page A01
  5. Galaty, Michael L.; Stocker, Sharon R.; Watkinson, Charles (2009). "The Snake That Bites: The Albanian Experience of Collective Trauma as Reflected in an Evolving Landscape". In Brown Golden, Kristen; Bergo, Bettina (eds.). The Trauma Controversy: Philosophical and Interdisciplinary Dialogues. SUNY Press. p. 176. ISBN 978-1-4384-2819-2.
  6. Elsie, Robert. 2000. A Dictionary of Albanian Religion, Mythology, and Folk Culture-p.18

جستارهای وابسته

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]