آریستوکراسی (طبقه)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نخبه‌سالاری‌های فرانسوی، ج. ۱۷۷۴
یک قلعه، نماد حکومت اشرافیت در قرون وسطی اروپا (کراسنا هورکا در اسلواکی).

آریستوکراسی (به فرانسوی: Aristocratie): نژاده سالاری، حکومت اشراف و اعیان (در فلسفه سیاسی یونان به معنای حکومت کسانی بود که از لحاظ کمال انسانی از دیگران برترند)[۱]. طبقه‌ای اجتماعی است که یک جامعه خاص بالاترین درجه خود را در نظر می‌گیرد. در بسیاری از ایالات، نژاده سالاری طبقه فرادست مردم (اشراف) را با درجه و عناوین وراثتی در بر می‌گرفت.[۲] در بعضی مانند یونان باستان، روم یا هند، وضعیت اشراف از تعلق به یک قشر نظامی حاصل می‌شد. همچنین، به ویژه در جوامع آفریقایی، وابستگی اشراف به سلسله‌های کشیش معمول بوده‌است. جایگاه اشراف می‌تواند شامل امتیازات فئودالی یا قانونی باشد.[۳] آنها معمولاً فقط در سطح سلطنت اجتماعی کشور یا ملتی در قشربندی قرار ندارند.[۴] در جوامع مدرن اروپا، اشرافیت غالباً با نجیب‌زادگی، یک طبقه خاص که در قرون وسطی به‌وجود آمده‌است، مصادف شده‌است، اما اصطلاح «آریستوکراسی» گاهی در مورد نخبگان دیگر نیز به کار می‌رود و به عنوان یک اصطلاح عمومی برای توصیف جوامع پیشین و غیر اروپایی استفاده می‌شود.[۵]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. فرهنگ معین. انتشارات امیرکبیر.
  2. https://www.merriam-webster.com/dictionary/aristocracy, Definition(2) of Aristocracy
  3. The aristocrats: a portrait of Britain's nobility and their way of life today, by Roy Perrott, (London 1968), page5-10
  4. https://www.lairdofblackwood.com/british-aristocracy/, Native Wood Preservation Ltd, on British Aristocracy and Hierarchy
  5. https://www.britannica.com/topic/aristocracy, Modern European societies and the nobility of aristocracy

پیوند به بیرون[ویرایش]