نیکول پاشینیان
نیکول پاشینیان | |
---|---|
Նիկոլ Փաշինյան | |
۲۰مین نخستوزیر ارمنستان | |
آغاز به کار ۸ مه ۲۰۱۸ | |
رئیسجمهور | آرمن سارگسیان |
پس از | کارن کاراپتیان (کفیل) |
عضو مجلس ملی جمهوری ارمنستان | |
دوره مسئولیت ۶ مه ۲۰۱۲ – ۸ مه ۲۰۱۸ | |
فراکسیون | اتحاد راه خروج (۲۰۱۶-) |
حوزه انتخاباتی | Electoral District #4 |
رهبر اتحاد راه خروج | |
آغاز به کار ۱۸ مه ۲۰۱۷ همکار با آرام سارگسیان، ادمون ماروکیان | |
اطلاعات شخصی | |
زاده | ۱ ژوئن ۱۹۷۵ (۴۸ سال) ایجوان، ارمنستان شوروی، اتحاد شوروی[۱] |
حزب سیاسی | Impeachment Union (۲۰۰۷) کنگره ملی ارمنی (۲۰۰۸–۲۰۱۳) Civil Contract (۲۰۱۳-) |
همسر(ان) | آنا هاکوبیان |
فرزندان | ۳ دختر (ماریام (زاده ۱۹۹۸)، شوشان (زاده ۲۰۰۷)، آرپی (زاده ۲۰۱۵) و ۱ پسر آشوت (زاده ۲۰۰۰) |
محل تحصیل | دانشگاه دولتی ایروان |
پیشه | journalist, former editor of Haykakan Zhamanak |
امضا | |
وبگاه |
نیکول وُوایی پاشینیان (ارمنی: Նիկոլ Վովայի Փաշինյան؛ زادهٔ ۱ ژوئن ۱۹۷۵) روزنامهنگار و ناشر سابق و سیاستمدار اهل ارمنستان است که از ۸ مه ۲۰۱۸ به عنوان نخستوزیر ارمنستان میباشد.
زندگینامه
این مقاله بخشی از این مجموعه است: سیاست و دولت ارمنستان |
کشورهای مستقل مشترکالمنافع, شورای اروپا |
نیکول پاشینیان در ۱ ژوئن ۱۹۷۵ در شهر ایجوان به دنیا آمد. وی نخست به عنوان روزنامهنگار در روزنامه «دوران ارمنی» وارد فعالیت حرفهای و سیاسی شد. پاشینیان سال ۲۰۰۹ به اتهام فعالیت برای براندازی محکوم به زندان شد و به زندگی زیرزمینی روی آورد تا اینکه پس از یک سال داوطلبانه خود را معرفی کرد و به هفت سال زندان محکوم شد، اما در سال ۲۰۱۱ پس از دو سال، در بیستمین سالگرد استقلال ارمنستان مورد عفو عمومی قرار گرفت. وی عضو کنگره ملی ارمنی (حذف مخالف دولت) به رهبری لوون تر-پتروسیان رئیسجمهور سابق ارمنستان بود. وی ویراستار پرفروشترین روزنامه ارمنستان «هایکاکان ژاماناک» بود.
وی در سال ۲۰۱۲ به عنوان نماینده به مجلس ملی جمهوری ارمنستان راه یافت. پاشینیان در سال ۲۰۱۵ حزب «پیمان مدنی» را تأسیس نمود و در سال ۲۰۱۷ هم بنیانگذار ائتلاف «راه کار» شد که رهبری آن را تا به امروز بر عهده دارد. وی در سال ۲۰۱۸ به ابتکار «اقدام من» علیه سومین دوره حکومت سرژ سارگسیان اقدام نمود. در چارچوب این اقدام وی فاصله بین شهرهای گیومری تا ایروان را با پای پیاده طی نمود. در این کنش افراد بسیاری به او پیوستند تا اینکه شمار آنان به دهها هزار نفر رسید. شکلگیری و تداوم اعتراضات گسترده ضددولتی در ایروان و دیگر شهرهای ارمنستان سرژ سارگسیان را وادار به استعفا از پست نخستوزیری نمود و مبارزه مخالفان علیه حزب حاکم جمهوریخواه همچنان ادامه یافت تا این حزب راضی به پذیرش قدرت یافتن رهبر مخالفان شد. در نتیجه این اعتراضات همه احزاب کشور به پاشینیان پیوستند، ائتلاف حاکم فروریخت و چند وزیر از مقام خود استعفا کردند.[۲]
نخستوزیری ارمنستان
پاشینیان در ۸ می ۲۰۱۸ توسط مجلس ارمنستان به عنوان نخستوزیر این کشور انتخاب شد.
مجلس ارمنستان در نشست سهشنبه، هشتم مه ۲۰۱۸ با ۵۹ رأی موافق و ۴۲ رأی مخالف، وی را به عنوان نخستوزیر جدید این کشور انتخاب کرد. شماری از نمایندگان حزب جمهوریخواه ارمنستان به نخستوزیری آقای پاشینیان رأی مثبت دادند.[۳]
نیکول پاشینیان در حاشیه نشست اتحادیه اقتصادی اوراسیا که در سوچی روسیه برگزار شد با ولادیمیر پوتین رئیسجمهور روسیه دیدار کرد. نخستوزیر ارمنستان در این دیدار بر اهمیت استراتژیک روابط دو کشور تأکید کرد و گفت میخواهد که روابط دو کشور نزدیکتر باشد. پوتین هم ارمنستان را متحد نزدیک روسیه خواند.[۴]
سفرهای خارجی
ایران
نیکول پاشینیان ۸ اسفند ۱۳۹۷ در صدر یک هیئت بلندپایه سیاسی و اقتصادی وارد تهران شد و در فرودگاه مهرآباد مورد استقبال رضا اردکانیان وزیر نیرو قرار گرفت و با حسن روحانی در مجموعه تاریخی - فرهنگی سعدآباد و سید علی خامنهای دیدار نمود.[۵][۶]
زندگی شخصی
پاشینیان با آنا هاکوبیان روزنامهنگاری که با او در دانشگاه دولتی ایروان آشناشد ازدواج کرد. آنها سه دختر و یک پسر دارند. وی از ۲۰۱۲ سردبیر ارشد روزنامه صبح ارمنستان در ایروان «هایکاکان ژاماناک» بودهاست.[۷] پاشینیان و هاکوبیان بهطور رسمی ازدواج نکردهاند و در کلیسا مراسم ازدواج نداشتند. پاشینیان اظهار داشت امیدوار است روزی بتوانند در کلیسای ارتدوکس ارمنی ازدواج کنند. آشوت پسر پاشینیان در سال ۲۰۱۸ بهطور داوطلب در (قره باغ) خدمت کرد.[۸]
در ژوئن ۲۰۲۰، پاشینیان اعلام کرد که او و تمام خانوادهاش مبتلا به کووید ۱۹ شدند و درنتیجه خود را در نخستوزیری ایزوله کردهاست.[۹]
نگارخانه
-
نیکول پاشینیان در تهران
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ "Никол Пашинян — РБК: «Я не хочу учитывать украинский опыт»" (به روسی). rbc.ru. 26 April 2018. Retrieved 3 May 2018.
- ↑ «رهبر مخالفان ارمنستان نخستوزیر شد». ایرنا.
- ↑ «نیکول پاشینیان، رهبر مخالفان در ارمنستان به عنوان نخستوزیر جدید انتخاب شد».
- ↑ http://www.bbc.com/persian/live/44107050. دریافتشده در ۱۴ مه ۲۰۱۸. پارامتر
|عنوان= یا |title=
ناموجود یا خالی (کمک) - ↑ «نخستوزیر ارمنستان وارد تهران شد». ایرنا.
- ↑ «رهبر معظم انقلاب: روابط ایران و ارمنستان باید مستحکم، مستمر و دوستانه باشد». روزنامه ایران.
- ↑ "Who is Armenian opposition leader Nikol Pashinyan?". Al Jazeera. 2 May 2018.
- ↑ Jardine, Bradley (29 May 2018). "Armenian leader Pashinyan's son volunteers to serve in Karabakh". EurasiaNet.
- ↑ Hovhannisyan, Nvard; Marrow, Alexander; Evans, Catherine (1 June 2020). "Armenian PM Pashinyan tests positive for coronavirus". Reuters. Retrieved 1 June 2020.
منابع
- Նիկոլ Փաշինյան at Avproduction.am
- «پاشینیان چگونه در ارمنستان به قدرت رسید؟».
- «پارلمان ارمنستان به نخستوزیری رهبر معترضان رای داد».
- «نیکول پاشینیان سرانجام نخستوزیر ارمنستان شد».
- «خبرنگاری که نخست وزیر ارمنستان شد».
- «رهبر مخالفان ارمنستان نخستوزیر شد».
- «اعتراضهای ارمنستان و امید مردم به تغییرات بنیادین».
- «نیکول پاشینیان نخست».
- «حبرنگاری که رهبر شد نخستوزیر جدید ارمنستان را بیشتر بشناسیم».
- «تیم پاشینیان در حال فتح شهرداری ایروان».
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Nikol Pashinyan». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۷ دسامبر ۲۰۱۶.
پیوند به بیرون
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ نیکول پاشینیان موجود است. |
- نیکول پاشینیان
- افراد زنده
- اهالی ایجوان
- دانشآموختگان دانشگاه دولتی ایروان
- روزنامهنگاران اهل ارمنستان
- رهبران ملی کنونی
- زادگان ۱۹۷۵ (میلادی)
- زندانیان و بازداشتشدگان اهل ارمنستان
- سیاستمداران اهل ارمنستان
- سیاستمداران سده ۲۱ (میلادی) اهل ارمنستان
- فعالان اهل ارمنستان
- نجاتیافتگان از ترور
- نخستوزیران ارمنستان
- نمایندگان دوره پنجم مجلس ملی جمهوری ارمنستان
- نمایندگان دوره ششم مجلس ملی جمهوری ارمنستان
- نویسندگان اهل ارمنستان
- نویسندگان مرد اهل ارمنستان