وقت‌شناسی

وقت‌شناسی توانایی تمام‌کردن کار یا انجام وظیفه، در زمان یا پیش از زمان تعیین‌شده برای آن کار است.

وقت‌شناس

«وقت‌شناس» در ادبیات فارسی به معنی وقت شناسنده، موقع شناس، کسی که زمان و موقع هر کاری را می‌شناسد و مقابل وقت‌ناشناس و وقت‌نشناس آمده‌است:

به سمع خواجه‌رسان ای ندیم وقت‌شناس
به خلوتی که در او اجنبی صبا باشد
(حافظ)

به ستاره‌شناس، دانشمند هیئت و کسی که دم را غنیمت داند (ابن الوقت یا بندۀ دم) هم وقت‌شناس گفته‌شده‌است:

بیا که وقت‌شناسان دو کون بفروشند
به یک پیاله می صاف و صحبت صنمی
(حافظ)

جستارهای وابسته

• آداب
• دم‌غنیمت‌شمری

پیوند به بیرون

• Kaushik Basu, Jörgen W. Weibull. "MIT Department of Economics Working Paper No. 02-26: وقت‌شناسی: A Cultural Trait as Equilibrium". بخش اقتصاد ام‌آی‌تی.
• M. Brahimi, D.J. Worthington (September 1991). "Queueing Models for Out-Patient Appointment Systems – A Case Study". The Journal of the Operational Research Society. 42 (9): 733–746. ISSN 0160-5682. JSTOR 2583656.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:تاریخ و سال (link)
• Andrew Chamberlain. "The economics of punctuality". The Idea Shop. Archived from the original on 16 July 2011. Retrieved 10 July 2012.
• Marcelo Pisarro, Nerds All Star, Revista Ñ, Diario Clarín, 9 de junio de 2008. "No perdamos la puntualidad" (اسپانیایی)
• Haddon Field. "وقت‌شناسی در ژاپن". Sound of Waves.