وینفرید شفر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به ناوبری پرش به جستجو
وینفرید شفر
Winfried Schäfer in Esteghlal training.jpg
اطلاعات شخصی
زادروز ۱۰ ژانویهٔ ۱۹۵۰ ‏(۶۹ سال)
زادگاه ماین، آلمان غربی
قد ۱٫۷۵ متر (۵ فوت ۹ اینچ)
پست هافبک
باشگاه‌های حرفه‌ای*
سال‌ها باشگاه‌ها بازی† (گل)†
۱۹۶۸–۱۹۷۰ بروسیا مونشن‌گلادباخ ۴۳ (۴)
۱۹۷۰–۱۹۷۵ کیکرز اوفنباخ ۱۶۰ (۳۷)
۱۹۷۵–۱۹۷۷ کارلسروهه ۶۸ (۱۰)
۱۹۷۷–۱۹۸۵ بروسیا مونشن‌گلادباخ ۱۶۷ (۱۱)
مجموع ۴۳۸ (۶۲)
دوران مربیگری
۱۹۸۲–۱۹۸۵ بروسیا مونشن‌گلادباخ ۲
۱۹۸۵–۱۹۸۶ بروسیا مونشن‌گلادباخ (استعدادیاب)
۱۹۸۶–۱۹۹۸ کارلسروهه
۱۹۹۸ اشتوتگارت
۱۹۹۹–۲۰۰۰ تنیس بروسیا برلین
۲۰۰۱–۲۰۰۴ کامرون
۲۰۰۵–۲۰۰۷ الاهلی امارات
۲۰۰۷–۲۰۰۹ العین
۲۰۱۰–۲۰۱۱ باکو
۲۰۱۱–۲۰۱۳ تایلند
۲۰۱۳–۲۰۱۶ جامائیکا
۲۰۱۷–۲۰۱۹ استقلال تهران
  • تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است.

وینفرید «وینی» شِفِر (به آلمانی: Winfried "Winnie" Schäfer) (زادهٔ ۱۰ ژانویه ۱۹۵۰ در ماین، آلمان غربی) بازیکن سابق و مربی فوتبال است.

دوران بازیکنی

شفر فوتبال حرفه‌ای خود را با تیم شهر خود به نام توس ماین شروع کرد و تا ۱۸ سالگی در این تیم بود. سپس در سال ۱۹۶۸ به تیم مونشن گلادباخ پیوست و به همراه این تیم قهرمانی در بوندس‌لیگا و جام یوفا را به‌دست‌آورد. وی در بوندس‌لیگا ۴۰۳ بازی کرده و ۴۶ گل به ثمر رسانده‌است. او در سال ۱۹۷۰ به تیم کیکرز اوفنباخ پیوست و در این سال توانست به همراه این تیم در جام حذفی آلمان نیز قهرمان شود.

وینفرید شفر پس از حضور در تیم‌های بروسیا مونشن‌گلادباخ و کیکرز اوفنباخ، به تیم کارلسروهه پیوست و تا سال ۱۹۷۷ بازیکن این تیم بود. او در سال ۱۹۷۷ مجدداً به بروسیا مونشن‌گلادباخ پیوست و تا سال ۱۹۸۵ عضو این تیم بود و سپس از فوتبال به عنوان بازیکن خداحافظی کرد.

دوران مربیگری

شفر در آلمان به عنوان یک مربی کاشف استعداد و پرورش‌دهنده آن شناخته شده‌است. او بازیکنانی مانند «اولیور کان»، «ینس نووتنی»، «مهمت شول» و «اولیور کرویتسر» را به فوتبال آلمان معرفی کرد.[۱] شفر در دورهٔ کاری‌اش فراز و نشیب بسیار داشته و تیم‌های تحت هدایت او گاه بسیار موفق و گاه بسیار ضعیف ظاهر شده‌اند.[۲] وی در حالی‌که بازیکن بروسیا مونشن‌گلادباخ بود، سرمربی‌گری را در سال ۱۹۸۲ از تیم دوم بروسیا مونشن‌گلادباخ آغاز کرد.[۳]

او بین سال‌های ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۸ سرمربی کارلسروهه بود. وی در اولین فصل حضور خود در این تیم، آن را از بوندس‌لیگا ۲ به بوندس‌لیگا آورد و این تیم را به اوج خود رساند و محبوبیت زیادی نیز به دست آورد. شفر به همراه این تیم در سال ۱۹۹۶ نایب قهرمان جام حذفی آلمان و جام اینترتوتو شد و در فصل ۹۴–۱۹۹۳ تا نیمه نهایی جام یوفا پیش رفت و تنها به دلیل قانون گل زده در خانهٔ حریف، از رسیدن به فینال این مسابقات بازماند. از نتایج درخشان او در این دوره، برتری ۷–۰ در مقابل والنسیا بود.[۲]

شفر چند سال بعد در مصاحبه با روزنامه بیلد اعلام کرد که در سال ۱۹۹۴ با پیشنهاد سرمربیگری بایرن مونیخ مواجه شده بود اما آن را نپذیرفت.[۲] او سپس سرمربیگری در تیم‌هایی چون اشتوتگارت، تنیس بروسیا برلین و تیم ملی کامرون را نیز تجربه کرد.

شفر با کامرون به قهرمانی جام ملت‌های آفریقا در سال ۲۰۰۲ رسید و به جام جهانی ۲۰۰۲ صعود کرد و در جام جهانی با یک برد، یک مساوی و یک شکست در رتبهٔ سوم گروه خود قرار گرفت. همچنین کامرون تحت مربیگری او در جام کنفدراسیون‌ها ۲۰۰۳، موفق به شکست برزیل در مرحلهٔ گروهی شد و در نهایت به نایب قهرمانی رسید.[۴]

وی پس از آن هدایت تیم‌های الاهلی امارات، العین امارات، باکو، تیم ملی تایلند و تیم ملی جامائیکا را برعهده داشت. وی در سال ۲۰۱۷ پس از استعفای علیرضا منصوریان سرمربیگری تیم استقلال تهران را برعهده گرفت.[۵][۶]

آمار مربیگری

از تاریخ ۱ نوامبر ۲۰۱۷

تیم از تا نتایج
بازی برد مساوی باخت ٪ برد
کارلسروهه ۱ ژوئیه ۱۹۸۶ ۲۵ مارس ۱۹۹۸ ۴۸۹ ۱۹۵ ۱۴۰ ۱۵۴ ۳۹٫۸۸
اشتوتگارت ۱ ژوئیه ۱۹۹۸ ۴ دسامبر ۱۹۹۸ ۲۶ ۱۰ ۶ ۱۰ ۳۸٫۴۶
تنیس بروسیا برلین ۲۴ مارس ۱۹۹۹ ۳۰ ژوئن ۲۰۰۰ ۴۷ ۱۴ ۱۴ ۱۹ ۲۹٫۷۹
کامرون ۱ مارس ۲۰۰۲ ۲ نوامبر ۲۰۰۴ ۲۹ ۱۳ ۹ ۷ ۴۴٫۸۳
الاهلی امارات ۶ مارس ۲۰۰۵ ۱۷ فوریه ۲۰۰۷ ۴۲ ۲۳ ۶ ۱۳ ۵۴٫۷۶
العین ۲۷ دسامبر ۲۰۰۷ ۲ دسامبر ۲۰۰۹ ۶۵ ۳۹ ۱۶ ۱۰ ۶۰٫۰۰
باکو ۱ ژوئیه ۲۰۱۰ ۱۰ ژانویه ۲۰۱۱ ۲۳ ۱۰ ۶ ۷ ۴۳٫۴۸
تایلند ۲ ژوئیه ۲۰۱۱ ۴ ژوئن ۲۰۱۳ ۲۷ ۱۳ ۶ ۸ ۴۸٫۱۵
جامائیکا ۱۷ ژوئیه ۲۰۱۳ ۶ سپتامبر ۲۰۱۶ ۴۲ ۱۳ ۸ ۲۱ ۳۰٫۹۵
استقلال تهران ۲ اکتبر ۲۰۱۷ ۲۹ آوریل ۲۰۱۹ ۶۹ ۳۷ ۲۱ ۱۱ ۵۳٫۶۲
مجموع ۸۵۹ ۳۶۷ ۲۳۲ ۲۶۰ ۴۲٫۷۲

تفکیک عملکرد استقلال با سرمربیگری شفر

عنوان بازیها تعداد بازی برد مساوی باخت گلزده گل‌خورده تفاضل امتیاز
لیگ برتر ۴۹ ۲۷ ۱۵ ۷ ۷۳ ۲۰ ۵۳ ۹۶
جام حذفی ۶ ۵ ۱ ۰ ۱۱ ۴ ۷ ۱۶
لیگ قهرمانان ۱۴ ۵ ۵ ۴ ۱۸ ۱۸ ۰ ۲۰
جمع کلی ۶۹ ۳۷ ۲۱ ۱۱ ۱۰۲ ۴۲ ۶۰ ۱۳۲

‎به‌ روزرسانی: ۹ اردیبهشت ۱۳۹۸

زندگی شخصی

شفر ازدواج کرده‌است و دارای دو فرزند است. وی بیش از ۲۵ سال در اتلینگن در نزدیکی کارلسروهه به همراه خانواده‌اش زندگی کرده‌است. او در سال ۲۰۰۴ با رای اکثریت به شورای شهرداری الیتینگن انتخاب شد.

افتخارات

دوران بازیکنی

آلمان بروسیا مونشن‌گلادباخ
آلمان کیکرز اوفنباخ

دوران مربیگری

آلمان کارلسروهه
کامرون تیم ملی کامرون
امارات متحده عربی الاهلی امارات
امارات متحده عربی العین امارات
تایلند تیم ملی تایلند
  • قهرمانی فوتبال جنوب شرقی آسیا: ۲۰۱۲ (نایب قهرمانی)
جامائیکا تیم ملی جامائیکا
ایران استقلال

منابع

  1. ↑ «مربی اسبق علی کریمی: کال‌هان‌اوگلو، «مسعود اوزیل شماره ۲» است». خبرگزاری فارس. ۲۰۱۳-۱۲-۲۹. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۱۰-۰۲.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ "Manager Winfried Schäfer's Long, Winding Road to Jamaica". Sports. 2016-06-09. Retrieved 2017-10-02.
  3. ↑ «وینفرد شفر؛ از رد پیشنهاد بایرن مونیخ تا شکست برزیل». خبرورزشی.
  4. ↑ "The decisive goal: Henry secures France title defence". FIFA.com. 2017-05-17. Retrieved 2017-10-02.
  5. ↑ «رسمی؛ وینفرد شفر به عنوان سرمربی استقلال انتخاب شد». طرفداری.
  6. ↑ http://www.bbc.com/persian/sport-41472768

پیوند به بیرون

مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به وینفرید شفر در ویکی‌گفتاورد موجود است.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ وینفرید شفر موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=وینفرید_شفر&oldid=25987146»