پرش به محتوا

هفت وادی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بهائیت

شخصیت‌های اصلی

بهاءالله - عبدالبهاء - شوقی افندی
باب - طاهره قرةالعین

نوشته‌ها

کتاب‌شناسی بهاءالله - آثار و گفتار عبدالبهاء
کتاب اقدس - کتاب ایقان
کلمات مبارکه مکنونه - کتاب عهدی
چهار وادی - هفت وادی
مفاوضات - الواح وصایا
رساله سؤال و جواب - متون بهائی

آموزه‌ها

آموزه‌ها
احکام
عهد و میثاق
تعلیم و تربیت

مؤسسات

بیت‌العدل اعظم
محفل روحانی
محفل روحانی ملی بهائیان ایران
نظم اداری
مشرق‌الاذکار

تاریخچه

بهائیان ایرانی
سفرهای عبدالبهاء به غرب
بهائیت در ایران
بابیه - شیخیه

شخصیت‌های برجسته

حواریون بهاءالله
ایادیان امرالله
مارثا روت - بدیع نیشابوری

بیشتر

نشانه‌ها
ادبیات
گاه‌شماری بهائی - بهائی‌ستیزی
فهرست مقالات بهائی - نقد بهائیت

هفت وادی یکی از آثار بهاءالله، شارع دین بهائی است.[۱] این کتاب در حدود سال ۱۸۶۰ میلادی و پس از بازگشت بهاءالله از کوه‌های سلیمانیه به بغداد در جواب سؤالات طریقتی یک درویش به نام شیخ محیی‌الدین، قاضی خانقین[۲] نوشته‌شده‌است.[۳]

در ابتدای هفت وادی این چنین آمده‌است:

«... مراتب سیر سالکان را از مسکن خاکی به وطن الهی هفت رتبه معین نموده‌اند، چنانچه بعضی هفت وادی و بعضی هفت شهر ذکر کرده‌اند و گفته‌اند که سالک تا از نفس هجرت ننماید و این اسفار را طی نکند، به بحر قرب و وصال وارد نشود و از خمر بی‌مثال نچشد. اول وادی طلب است، مرکب این وادی صبر است و مسافر در این سفر بی‌صبر به جائی نرسد و به مقصود واصل نشود و باید هرگز افسرده نگردد…»

هفت وادی

[ویرایش]
  1. وادی طلب
  2. وادی عشق
  3. وادی معرفت
  4. وادی استغناء
  5. وادی توحید
  6. وادی حیرت
  7. وادی فقر حقیقی و فنای اصلی

پیوند به بیرون

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Bahai-Library.org
  2. اشراق خاوری، عبدالحمید (۱۳۴۶). گنج شایگان. مؤسسه ملی مطبوعات امری.
  3. The Seven Valleys@Everything2.com