ادبیات بهائی
در دین بهائیت، آیات به ۹ سبک و لحن گوناگون، ارائه شده‌است[۱] که بهائیان این آیات را وحی نازل‌شده بر بهاءالله می‌دانند.
یکی ازدانشمندان بهائی به نام فاضل مازندرانی، پس از مطالعۀ دقیق آثار بهائی، این ۹ لحن را به شرح زیر، طبقه‌بندی کرده‌است:
- شأن و لحن الُوهیت در امر و فرمان؛
- شأن و لحن عبودیت و مناجات؛
- شأن و لحن مفسریت در تفسیر و تأویل کلمات قبلیه و معارف دینیه؛
- شأن و لحن شریعت و نسخ و وضع احکام و تقنین قوانین شرعی و اصلاح ادیان؛
- شأن و لحن عرفان و سیر و سلوک و ارشاد و مسائل تصوف؛
- شأن و لحن سیاست و دستور به ملوک؛
- شأن و لحن علم و حکمت و فلسفه در بیان اسرار خلقت و طب و کیمیا و غیرهما؛
- شأن و لحن تعلیم و تربیت و اخلاق؛
- شأن و لحن اجتماعی و صلح کل و وحدت عالم و حقیقت.[۲]
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
نفحات ظهور حضرت بهاءالله، ادیب طاهرزاده، صفحه ۵۱ پیوند به صفحه کتاب