سیستم‌های معاملاتی جایگزین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سیستم‌های معاملاتی جایگزین (به انگلیسی: electronic communication network) بازارهای فراخوان، سیستم‌های تطبیق، شبکه‌های متقاطع و نیز شبکه‌های ارتباطی الکترونیک را در بر می‌گیرند؛ که در این بین شبکه ارتباطی الکترونیک، بازار الکترونیکی است، که فرآیند خرید و فروش سهام را، با ایجاد ارتباط میان کارگزاران و بازارگردان‌ها، که از طرف سرمایه‌گذاران نهادی و خرد به انجام معامله می‌پردازند، بدون نیاز به ارسال سفارش به بورس اوراق بهادار، تسهیل می‌کند.

سیستم‌های معاملات الکترونیکی هستند، که اجازه می‌دهند، سرمایه‌گذارها، معاملات شفافی را از طریق یک دفتر ثبت سفارش باز، انجام دهند و سرمایه‌گذاران به‌جای قراردادن سفارش از طریق یک بازارگردان یا کارگزار، می‌توانند از طریق شبکه‌های ارتباطی الکترونیک به‌طور بی‌نام سفارش‌های خود را ارائه و به‌طور مستقیم، با هم دادوستد کنند. از مشخصه‌های شبکه‌های ارتباطی الکترونیک حضور کمرنگ کارگزاران است.[۱][۲][۳][۴]


منابع[ویرایش]

  1. "Financial Risk: Definition". Investopedia. Retrieved October 2011. {{cite web}}: Check date values in: |accessdate= (help)
  2. "In Wall Street Words". Credo Reference. 2003. Retrieved October 2011. {{cite web}}: Check date values in: |accessdate= (help)
  3. McNeil, Alexander J.; Frey, Rüdiger; Embrechts, Paul (2005). Quantitative risk management: concepts, techniques and tools. Princeton University Press. pp. 2–3. ISBN 978-0-691-12255-7.
  4. Horcher, Karen A. (2005). Essentials of financial risk management. John Wiley and Sons. pp. 1–3. ISBN 978-0-471-70616-8.