اقتصاد ایسلند

اقتصاد ایسلند

نگاره ماهواره‌ای از ایسلند.
واحد پول	کرونا ایسلند (ISK)
سال مالی	سال میلادی
سازمان‌های تجاری	انجمن تجارت آزاد اروپا، سازمان همکاری اقتصادی و توسعه، سازمان تجارت جهانی
آمارها
تولید ناخالص داخلی	$۱۶٫۷ میلیارد (۲۰۱۴)
رتبه	فهرست کشورها بر پایه تولید ناخالص داخلی (اسمی) / فهرست کشورها بر پایه تولید ناخالص داخلی (برابری قدرت خرید) (PPP)
رشد تولید ناخالص داخلی	۱٫۹٪ (۲۰۱۴)
سرانه تولید ناخالص داخلی	$۵۱٫۲۶۲ (۲۰۱۴) فهرست کشورها بر پایه سرانه تولید ناخالص داخلی (اسمی) (اسمی) / بیست و دوم (PPP)
تولید ناخالص داخلی هر بخش	خدمات: ۷۱٫۷٪ صنعت: ۲۲٫۴٪ کشاورزی: ۶٪ (۲۰۱۴)
تورم (CPI)	۱٫۹٪ (تغییر در ۱۲ ماه گذشته)
جمعیت زیر خط فقر	۷٫۹٪
شاخص جینی	.۲۳ (۲۰۱۴)
نیروی کار	۱۹۱۶۰۰ (۲۰۱۵)
نیروی کار بر پایه شغل	خدمات: %۷۳ صنعت: ۲۲٫۲٪ کشاورزی: ۴٫۸٪ (۲۰۰۸)
بی‌کاری	۲٫۹٪ (ژوئن ۲۰۱۵)
صنایع اصلی	فرآوری شیلات، آلومینیوم، تولید فروسیلیکون، الکتریسیته زمین‌گرمایی، انرژی آبی، توریسم
رتبه آسانی انجام کسب و کار	دوازدهم (۲۰۱۵)
تجارت خارجی
صادرات	$۵٫۱ میلیارد (۲۰۱۲)
شرکای اصلی صادرات	هلند ۳۷٫۵۵٪ بریتانیا ۱۴٫۴٪ اسپانیا ۹٫۷٪ آلمان ۷٫۷٪ فرانسه ۶٫۴٪ (۲۰۱۴)
واردات	$۴٫۶۰۹ میلیارد (۲۰۱۳)
کالاهای وارداتی	Machinery and equipment, petroleum products, foodstuffs, textiles
شرکای اصلی واردات	نروژ ۱۵٫۹۸٪ ایالات متحده آمریکا ۹٫۵۹٪ آلمان ۸٫۴۶٪ چین ۸٫۲۰٪ برزیل ۷٫۶۶٪ دانمارک ۶٫۳۹٪ هلند ۵٫۱۲٪ بریتانیا ۴٫۵۷٪ سوئد ۴٫۱۹٪ غیره ۳٫۰۵٪
امور مالی عمومی
بدهی‌های عمومی	$۱۶٫۲۶ میلیارد (۳۱ دسامبر ۲۰۱۲)
درآمدها	$۵٫۴۶۳ میلیارد (۲۰۱۲)
مخارج	$۵٫۷۷۵ میلیارد (۲۰۱۲)
کمک‌های اقتصادی	~$۲۰ میلیوزن (۰٫۲۴٪ GDP, بودجه ۲۰۰۹)
رتبه اعتباری	Moody's Investors Service Baa2 (خارجی) Baa1 (داخلی) چشم‌انداز Standard & Poor's BBB- (خارجی) BBB- (داخلی) Oچشم‌انداز: مثبت Fitch BBB (خارجی) BBB+ (داخلی) Outlook: مثبت
همهٔ مقدارها -مگر موردهای ذکرشده- به دلار آمریکا است

اقتصاد ایسلند کوچک و تأثیر پذیر از جریانهای اقتصادی جهان است. در طی بحران اقتصادی مابین سالهای ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۰ میلادی اقتصاد این کشور با کاهش تولید ناخالص داخلی و افزایش بیکاری مواجه شد. ایسلند کشوری کوچک و کم جمعیت در شمال اروپاست و از مرکز ارتباطات جاده ای و ریلی بدور است. تا زمان استقلال و اوایل قرن بیستم ایسلند به عنواین یی از فقیرترین کشورهای جهان شناخته می شد اما پس از جنگ جهانی دوم با صنعتی کردن اقتصاد کشور و به طبع آن با صنعتی شدن بخش ماهیگیری اش توانست سطح رفاه را بالا ببرد تا جایی که در دهه ۱۹۹۰ به جمع مرفه‌ترین کشورهای جهان پیوست و از لحاظ شاخص توسعه انسانی در سال ۲۰۰۵ رتبه اول را در میان کشورهای جهان به‌ دست‌ آورد.

اقتصاد ایسلند از یک بازار آزاد پیروی می کند و میزان مالیات در این کشور نسبت به دیگر اعضای سازمان ناحیه آزاد اقتصادی  اروپا (EFTA ) نسبتاً پایین تر است. این کشور به دلیل عضویت در این سازمان و همچنین عضویت در محدوده شنگن به بازار اروپا دسترسی خوبی دارد و همچنین از اعضای سازمان OECD نیز می‌باشد.

اقتصاد ایسلند برپایه ماهیگیری و صنایع مرتبط با شیلات، کشاورزی، گردشگری و منابع انرژی تجدیدپذیر برق‌آبی و زمین‌گرمایی (ژئو ترمال) استوار است. سیب‌زمینی از مهمترین فراورده کشاورزی ایسلند است. صادرات ایسلند، بیشتر شامل ماهی، فلز آلومینیم، فراورده‌های حیوانی و ماده کانی سیلیس است که بیشتر این فراورده‌ها را به کشورهای هلند، بریتانیا، اسپانیا، ایالات متحده و آلمان صادر می‌کند. ایسلند از کشورهای ایالات متحده، آلمان، چین، نروژ، دانمارک، سوئد، ژاپن و هلند، ماشین‌آلات، فراورده‌های نفتی، مواد خوراکی و پوشاک وارد می‌کند.

ایسلند بیش از ۸۵ درصد کل انرژی مصرفی خود را از منابع انرژی تجدیدپذیر به دست می‌آورد. تقریباً تمام برق کشور در نیروگاه‌های برق‌آبی و زمین‌گرمایی تولید می‌شوند.

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Economy of Iceland». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۶ ژانویه ۲۰۱۶.