اروپای جنوب شرقی
جنوب‌شرقی اروپا یا اروپای جنوب‌شرقی (به انگلیسی: Southeast Europe) به کشورهایی گفته می‌شود که در یک منطقۀ جغرافیایی از اروپا، متشکل از شبه‌جزیرهٔ بالکان هستند. کشورهای مستقلی که در جنوب‌شرقی اروپا هستند به ترتیب حروف الفبای انگلیسی، آلبانی، بوسنی و هرزگوین، بلغارستان، کرواسی، قبرس، یونان، کوزوو[الف]، مقدونیه، مولداوی، مونته‌نگرو، رومانی، صربستان، اسلوونی و ترکیه می‌باشند.
این مرزها تا حد زیادی متفاوت بوده به دلایل سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و جغرافیایی به طور گسترده‌ای مورد مناقشه است.
تعریف
نخستین بار از اصطلاح «جنوب شرق اروپا» در اتریش توسط پژوهشگر یوهان گئورگ فون هان (۱۸۱۱–۱۸۶۹) به عنوان یک اصطلاح گسترده‌تر از «بالکان» مطرح شد.[۱]
شبیه‌سازی بالکان
این مفهوم بر اساس مرزهای شبه‌جزیرهٔ بالکان است. کشورهای داخل منطقهٔ بالکان عبارتند از:یونان، آلبانی، کوزوو[۲] بوسنی و هرزگوین، بلغارستان، مقدونیه و مونته نگرو.[۳]
کشورهایی که تا حدودی در منطقه شرح داده شده‌اند عبارتند از: کرواسی، رومانی با صربستان با اسلوونی و ترکیه است.[۴]
کشورهای جنوب‌شرقی اروپا
آلبانی
بوسنی و هرزگوین
بلغارستان
کرواسی[۵][۶][۷]
قبرس
یونان
کوزوو[الف]
مقدونیه
مولداوی
مونته‌نگرو
رومانی
صربستان
اسلوونی
ترکیه
تراکیهٔ شرقی ترکیه که در شمال تنگهٔ بسفر قرار دارد، حدود سه درصد از خاک کشور ترکیه را تشکیل داده و جزئی از جنوب‌شرقی اروپا است. تراکیهٔ شرقی شامل استان ادیرنه، استان قرقلرایلی، استان تکیرداغ و بخشی از استان استانبول می‌باشد.
پیمان دوام در جنوب‌شرقی اروپا
پیمان دوام در جنوب‌شرقی اروپا در سال ۱۹۹۹ با هدف با هدف تقویت صلح و دموکراسی و حقوق بشر و اقتصاد در کشورهای جنوب‌شرقی اروپا به وجود آمد که تا سال ۲۰۰۸ برقرار بود؛ از آن پس شورای همکاری منطقه‌ای (RCC) در فوریهٔ ۲۰۰۸ جایگزین آن شد. RCC مؤسسه‌ای است که کشورهای خارج از منطقه نیز مانند اتحادیهٔ اروپا، ایالات متحده، ژاپن و ترکیه هم در آن قرار دارند. آلبانی و بوسنی و هرزگوین، بلغارستان، کرواسی، مقدونیه، مولداوی، مونته نگرو، رومانی و صربستان اعضای اصلی شورای همکاری منطقه‌ای هستند.
همکاری‌های فرامنطقه‌ای جنوب‌شرقی اروپا
جنوب‌شرق اروپا طی یک برنامۀ تنظیم شده در چارچوب سیاست‌های فرامنطقه‌ای ارضی به همکاری با اتحادیهٔ اروپا به منظور بهبود یکپارچه‌سازی و رقابت در این منطقه پرداخته‌اند.[۸]
جستارهای وابسته
یادداشت
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ سرزمین کوزوو محل مناقشه میان جمهوری کوزوو و جمهوری صربستان است. جمهوری کوزوو در ۱۷ فوریه ۲۰۰۸ به طور یک‌جانبه اعلان استقلال کرد اما صربستان همچنان آن را جزئی از خاک خود تلقی می‌نماید. دو کشور در سال ۲۰۱۳ در پی توافق بروکسل اقدام به عادی‌سازی روابط نمودند. ۱۱۳ کشور از ۱۹۳ کشور عضو سازمان ملل متحد، کوزوو را به عنوان کشوری مستقل به رسمیت شناخته‌اند و ۱۰ کشور از اقدام خود بازگشته‌اند.
منابع
- ↑ Hösch, Nehring, Sundhaussen (Hrsg.
- ↑ سرزمین کوزوو محل مناقشه میان جمهوری کوزوو و جمهوری صربستان است. جمهوری کوزوو در ۱۷ فوریه ۲۰۰۸ به طور یک‌جانبه اعلان استقلال کرد اما صربستان همچنان آن را جزئی از خاک خود تلقی می‌نماید. دو کشور در سال ۲۰۱۳ در پی توافق بروکسل اقدام به عادی‌سازی روابط نمودند. ۱۱۳ کشور از ۱۹۳ کشور عضو سازمان ملل متحد، کوزوو را به عنوان کشوری مستقل به رسمیت شناخته‌اند و ۱۰ کشور از اقدام خود بازگشته‌اند.
- ↑ Istituto Geografico De Agostini, L'Enciclopedia Geografica – Vol.
- ↑ Jelavich, Barbara (1983). History of the Balkans: Eighteenth and nineteenth centuries. Cambridge University Press. p. 1. ISBN 978-0-521-27458-6.
- ↑ Armstrong, Werwick. Anderson, James (2007). "Borders in Central Europe: From Conflict to Cooperation". Geopolitics of European Union Enlargement: The Fortress Empire. Routledge. p. 165. ISBN 978-1-134-30132-4.
- ↑ Andrew Geddes,Charles Lees,Andrew Taylor: "The European Union and South East Europe: The Dynamics of Europeanization and multilevel goverance", 2013, Routledge
- ↑ Klaus Liebscher, Josef Christl, Peter Mooslechner, Doris Ritzberger-Grünwald: "European Economic Integration and South-East Europe: Challenges and Prospects", 2005, Edward Elgar Publishing Limited
- ↑ www.southeast-europe.net/en