همسران خوش ویندزور

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
فالستاف در سبد رختشویی، اثر هنری فیوزلی (۱۷۹۲)

همسران خوش ویندزور نمایش‌نامه‌ای کمدی اثر ویلیام شکسپیر است که در حدود سال‌های ۱۵۹۷–۱۶۰۰ آن را نوشته‌است.

مآخذ نمایشنامه[ویرایش]

عناصر این نمایش کمدی نظیر شوهر حسود و گیج، زن الکی خوش و نقشه‌کش و عاشق مخفی در خانه در ادبیات رنسانس در ایتالیا و انگلیس متداول بوده‌است.[۱]

شخصیت‌های نمایش[ویرایش]

این نمایش در پنج پرده تدوین شده و دارای نوزده شخصیت است. استفاده از تمثیل در نام‌های اشخاص در رابطه با شخصیت‌ها و نقش آنان در این نمایش بیش از سایر کارهای شکسپیر بارز و قابل توجه است. شخصیت‌های اصلی نمایش عبارت اند از:

  • سر جان فالستاف: شهوت پرست، که باوجود گذشت عمر، هنوز زهوارش درنرفته بود.
  • ماستر فورد و ماستر پیج: نجیب‌زاده‌های ویندزور.
  • خانم فورد و خانم پیج: همسران ماستر فورد و ماستر پیچ.
  • سوییت آن پیج: دختر زوج پیج.
  • فنتون: جنتلمنی از اطرافیان پرنس هال؛ وحشی، خوشگذران، پرجنب و جوش است، می‌رقصد، شعر می‌گوید و بوی ماه‌های مه و آوریل را می‌دهد.
  • دکتر کایوس: پزشک فرانسوی که دایماً صبر خداوند و زبان انگلیسی را ضایع می‌کرد.
  • سلندر: گرچه خوب و جاافتاده بود ولی ابله بود. (آیا کله اش را جوری نگه نمی‌داشت که انگار روی تنش آزبست شده؟)
  • مادام کوئیکلی: دلال محبت.
  • شلو
  • ویلیام پیج
  • سر هیو اونس
  • رابین
  • پیستول
  • نیم
  • باردولف
  • سیمپل
  • راگبی

محل وقوع حوادث نمایشنامه[ویرایش]

کاخ ویندزور و اطراف آن.

خلاصه‌ای از نمایشنامه[ویرایش]

یک قاضی پیر روستایی به نام شلو (Shallow)، با خواهرزاده نسبتاً جوان، لاغر، دراز و عصاقورت داده‌اش سلندر (Slender)، در شکایت و انتقاد از سر جان فالستاف (Falstaff) و کارهای نادرست او و اطرافیان رذلش صدای خود را بلند کرده‌اند. ماستر پیج از آنان دعوت می‌کند به خانه‌اش بیایند و همه نامهربانی‌ها را با جامی شراب به دست فراموشی بسپارند. در این مهمانی خود جان فالستاف نیز حضور می‌یابد و این پیر شهوت پرست ویندزور با همسران ماستر پیج و ماستر فورد آشنا می‌شود؛ دو بانوی خانه‌داری که بر جیب و زندگی شوهرانشان حاکم‌اند. فالستاف که در عالم خیال خود تصور می‌کند این دو بانو با لبخندها و بذله گویی‌هایشان او را به عشق بازی فراخوانده‌اند، تصمیم می‌گیرد فن «درستکاری را ول کردن» و «انگلیسی شدن» را به این دو بیاموزد…

منابع[ویرایش]

  1. هومر ای. وات، کارل جی. هولز کنخت، ریموند راس. مترجم: اسماعیل فصیح (۱۳۷۹). شکسپیر. نشر پیکان، صفحهٔ ۳۲. ISBN 964-6229-09-3.