بلیوند
بلیوند، یکی از طوایف ایل بختیاری است که جزو شاخه هفت لنگ از باب بختیاروند می‌باشد.
پراکندگی جغرافیایی[ویرایش]
- ییلاق: شهرستان‌های فارسان و کوهرنگ در استان چهارمحال و بختیاری
- قشلاق: صالح شهر(شهرک چمران) و شوشتر در استان خوزستان
پیشینه تاریخی[ویرایش]
۵۶۰ سال پیش مقارن با عصر شاه اسماعیل صفوی، دو خان بختیاری به نام‌های عبدالعی خان پرچم و جعفرقلی خان باشی فرمان شاه صفویه را پشت پا می‌زنند و به چپاول کاروان‌های صفویه در ناحیه اصفهان و شیراز اقدام می‌نمایند.
این کار برای حکام صفویه بس سخت و غیرقابل کنترل بود، تا این که یکی از کارگزاران دربار به نام شایان حکیم، به شاه اسماعیل چنین اظهار نمود که تنها راه رفع این غائله به دست عبداله خان بختیاری که در موکب همایونی شرف حضور دارد، میسر می‌شود. عبداله خان از طرف شاه صفویه مأمور ختم این شورش می‌گردد؛ که ابتدا با هیئت همراه وارد منطقه شورشیان شده و از در تدبیر شروع به اقامه نماز جماعت و برگزاری آیین‌های شرعی می‌نمایند.
کم‌کم عبدالعی خان پرچم و جعفرقلی خان باشی به او نزدیک می‌گردند که عبداله خان به آن‌ها چنین اظهار می‌دارد که شاه اسماعیل از فرزندان شیخ صفی الدین اردبیلی می‌باشد و هدف این دولت چیزی جز پیشرفت و ترویج شیعهٔ اثنی عشر نیست. لذا اگر مانع از پیشرفت این دولت شوید با شریعت و ائمهٔ اطهار مخالفت ورزیده‌اید، آن دو نیز به غائله خاتمه می‌دهند. در این میان شاه اسماعیل به عنوان پاداش به عبداله خان بختیاری، لقب شیخ الرعایی را به ایشان عنایت فرمود.
عبداله خان شیخ الرعایا درای پسری به نام عالی خان گردید و عالی خان درای پسری به نام مرداس شد؛ که از مرداس سه فرزند به نام‌های: ۱. مهشی ۲. بله (بِلِی) ۳. موری به جای ماند.
جستارهای وابسته[ویرایش]
× بهداروند
منابع[ویرایش]
برگرفته از کتاب «خین و چو، قانون نانوشته قوم بختیاری» نوشتهٔ پرویز صحرا شکاف، ص ۱۷۱ و ۱۷۲