حاجی‌وند

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

حاجی‌وند طایفه‌ای از شاخه چهارلنگ و از باب ممی‌وند می‌باشد که از دوازده تیره شامل: هیل هیل، کائد، غالبی، الیاسی، خسروی، قاسمعلی، آآ، گرپی، شیخ سوخته زار، تادخیری، تاسمالی و کُلِ مِرد تشکیل می‌شود. این طایفه اکثراً در استان‌های خوزستان و لرستان زندگی می‌نمایند.[۱][۲]

حاجیوند
مناطق با جمعیت چشمگیر
کشور ایران استان های: خوزستان،چهارمحال و بختیاری،اصفهان،لرستان،سرزمین بختیاری
زبان‌ها
گویش بختیاری
دین
شیعه

محل سکونت[ویرایش]

ییلاق

قشلاق

شهرستان دزفول، شهرستان شوشتر شهرستان گتوند و شهرستان لالی از استان خوزستان.[۳]

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. «نمودار اجتماعی طوایف بختیاری». دانشنامه ایرانیکا.
  2. «Bakhtyārī». دانشنامه بریتانیکا. دریافت‌شده در 3-25-2014. تاریخ وارد شده در |تاریخ بازبینی= را بررسی کنید (کمک)
  3. «BAḴTĪĀRĪ TRIBE». Encyclopaedia Iranica. دریافت‌شده در ۸ ژانویه ۲۰۱۴.

منابع[ویرایش]

  • شینی، داریوش. نگرشی بر ایل بختیاری و طایفه شهنی، اهواز: انتشارات معتبر، ۱۳۸۵
  • تاریخ بختیاری نوشته سردار اسعد بختیاری
  • عیدیوندی، حافظ. مروری بر تاریخ ایران از سپیده دم تاریخ و نگرشی بر ایل بختیاری، قم: نسیم حیات، ۱۳۸۳
  • بساک کاظمی، غلامرضا. فرهنگ واژگان بختیاری. ضرب‌المثل‌های بختیاری