شهرستان گلشن

شهرستان گلشن
اطلاعات کلی
کشور	ایران
استان	سیستان و بلوچستان
مرکز شهرستان	جالق
بخش‌ها	مرکزی، کله گان
سال تأسیس	۱۳۹۹ خورشیدی
نام‌های پیشین	جالق
اداره
فرماندار	مهران محمودی
حوزهٔ انتخابیه	سراوان، سیب و سوران، مهرستان و گلشن
مردم
جمعیت	۲۹٬۰۵۶ نفر (۱۳۹۵)
تراکم جمعیت	۶ نفر بر کیلومتر مربع
مذهب	اهل سنت (حنفی)
جغرافیای طبیعی
مساحت	۵٬۳۰۰ کیلومتر مربع
داده‌های دیگر
پیش‌شمارهٔ تلفن	۰۵۴
وبگاه	فرمانداری گلشن

شهرستان گلشن یکی از شهرستان‌های استان سیستان و بلوچستان ایران است. مرکز این شهرستان، شهر جالق است.

این شهرستان در تاریخ ۱۷ دی ۱۳۹۹ از شهرستان سراوان جدا شد و مستقل گردید.

پیشینه نام

در مورد پیشینه نام این منطقه (جالق)، دو نظریه ذکر شده‌است:

• نظریه اول: بعضی‌ها بر این باورند پس از هجوم مغولها به این شهر و ویرانی کامل آن، مردم محلی اسم آنرا از گلشن به جلگ و سپس به جالق (که در زبان محلی به معنای ویرانه می‌باشد) تغییر دادند.
• نظریه دوم: این نظریه، راجع به نامگذاری جالق این گونه است که در زمانهای دور و قبل از هجوم مغولان، به دلیل سرسبزی منطقه و وجود چشمه و قنات‌های فراوان، به آن جلگه می‌گفتند که به مرور زمان تبدیل به جالق شد.

موقعیت جغرافیایی

شهرستان گلشن از شمال به شهرستان خاش، از جنوب تا غرب با شهرستان سراوان همسایه و از شرق با پاکستان هم‌مرز است.

مردم‌شناسی

مردم شهرستان گلشن، از قومیت بلوچ می‌باشند؛ پس مردم این شهرستان، به زبان بلوچی صحبت می‌کنند. دین ساکنان این شهرستان، اسلام بوده و مذهبشان سنی حنفی می‌باشد.

تقسیمات کشوری

شهرستان گلشن دارای ۲ بخش، ۴ دهستان و ۱ شهر به شرح زیر است:

شهرستان گلشن

بخش	مرکز بخش	جمعیت بخش ۱۳۹۵	نام دهستان	مرکز دهستان	جمعیت دهستان ۱۳۹۵	شهر	جمعیت شهر ۱۳۹۵
مرکزی	جالق	۲۲٬۰۹۴ نفر	جالق	جالق	۲٬۸۷۷ نفر	جالق	۱۸٬۰۹۸ نفر
			سینکان	سینکان	۱٬۱۱۹ نفر
کله گان	لجی	۶٬۹۶۲ نفر	کله گان	کله دین	۴٬۳۵۹ نفر	****************
			شند اشکندان	شند اشکندان	۲٬۶۰۳ نفر

جمعیت

بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت شهرستان گلشن برابر با ۲۹٬۰۵۶ نفر بوده‌است.

آثار تاریخی

از آثار تاریخی شهرستان می‌توان به قلعه شیشه‌ریز، مجموعهٔ گنبدهای کوهکن، قلعه دادمحمد، قلعه سردارشیرمحمد، قلعه سرکوه، کوه الله‌اکبر و خرابه‌های قدیمی شهر اشاره کرد.

در این منطقه، آرامگاه‌های قدیمی و کهن به چشم می‌خورد که قدمت آن‌ها به دوره‌های سلجوقی و ایلخانی بازمی‌گردد. در بیشتر آرامگاه‌های مربوط به دوره ایلخانی، نشان صلیبی را بر بالای تاقچه‌ها می‌توان مشاهده کرد و در مقبره‌های کوهکن و شیشه ریز نیز می‌توان این ویژگی را دید. این آرامگاه‌ها به‌طور معمول، از یه اتاق کوچک چهارمتری و یک گنبد روی آن تشکیل یافته‌اند و در یک مورد هم، به صورت دو اتاق به هم چسبیده با برج دوقلو گنبدی بالای آن‌ها است.

جستارهای وابسته

• فهرست شهرستان‌های استان سیستان و بلوچستان
• استان سیستان و بلوچستان