سیاوش‌خوانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سیاوش‌خوانی
نویسنده(ها)بهرام بیضائی
کشورتهران
زبانفارسی
گونه(های) ادبینمایشنامه و فیلمنامه
ناشرروشنگران و مطالعات زنان
تاریخ نشر
۱۳۷۵
شابکشابک ‎۹۷۸−۹۶۴−۵۵۱۲−۴۴−۴
کتابخانه ملی ایران۵۱۶۰۹۵

سیاوش‌خوانی کتابی است از بهرام بیضایی از سالِ ۱۳۷۲. این متن هم نمایشنامه است و هم فیلمنامه.

متن[ویرایش]

سیاوش‌خوانی از نیمهٔ آبان تا نیمهٔ آذرِ سالِ ۱۳۷۲ نوشته[۱] و در سالِ ۱۳۷۵ به وسیلهٔ انتشاراتِ روشنگران و مطالعاتِ زنان منتشر شده است. بیضایی این متن را نه به نمایش درآورده است و نه به فیلم.

فیلمِ ناساخته[ویرایش]

تابستانِ سالِ ۱۳۷۸ بیضایی اجازهٔ ساختِ این فیلم را از دولت گرفت؛[۲] ولی، به خاطرِ اختلاف نظرش با تهیه‌کننده، ساختِ فیلمِ سیاوش‌خوانی در نخستین مراحل متوقّف شد.

پذیره[ویرایش]

هرچند سیاوش‌خوانی به نمایش درنیامده، بسیار خوانده و اغلب پسندیده شده است، چندان که مثلاً علی حصوری در پیشگفتارِ کتابِ سیاوشان (۱۳۷۸) «برداشت‌ها»ی سیاوش‌خوانی از «اسطوره» را «اصیل و درست» گفت[۳] و مهری بهفر دفترِ ششمِ شاهنامهٔ فردوسی با شرح و تصحیحِ خود را (که داستانِ سیاوش است) به بیضایی تقدیم و با سرلوحه‌ای از سیاوش‌خوانی آغاز کرد (۱۴۰۰).

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • − (تابستان ۱۳۷۸). «بیضایی، شاید سیاوش‌خوانی». گزارش فیلم (۱۲۸): ۱۵.
  • امجد، حمید (۱۳۸۶). «از جهانِ پاکان در پیِ اصلِ گم‌شده». سیمیا (۲): ۱۳۷-۱۵۲.
  • توحیدیان، محسن (پاییز ۱۴۰۲). «سیاوش، نقاب زندگی». برگ هنر (۳۹): ۳۶−۳۹.
  • دوستخواه، جلیل (اردیبهشت ۱۳۸۳). «بازآفرینیِ سوگْ‌سرودی کهن در فیلمنامه‌ای امروزین». جهان کتاب (۱۸۱): ۲۲-۲۳.
  • عشقی سردهی، علی (زمستان ۱۳۹۷). «آیین هنر در سیاوش‌خوانی بیضایی». زبان و ادبیات فارسی (۵۹): ۱۱۹-۱۴۰.
  • قاسمعلی، جابر (آبان ۱۳۷۶). «و . . . همه جهان بازی است». گزارش فیلم (۹۷): ۱۴۸-۱۵۶.

پیوند به بیرون[ویرایش]