آنثیا
آنثیا (یونانی باستان: Ἀνθεία) در اساطیر یونانی یکی از خاریتس (الهه‌های رحمت) و الههٔ باتلاق‌ها و تاج‌های گل بود. او دختر پادشاه ایزدان زئوس و ائورونومه بود. او بر روی نقاشی‌های گلدان آتنی به عنوان یکی از دستیاران آفرودیته به تصویر کشیده می‌شد.[۱]
نام آنثیا از لغت یونان باستان «ἄνθος» به معنای گل یا شکوفه مشتق شده‌است. نمادهای او اقلام طلایی رنگ مانند عسل و مر مکی هستند و مرکز عبادت او در جزیرهٔ کرت واقع بود. نام آنثیا به هرا نسبت داده شده و با هورای نیز مرتبط است، که به‌واسطهٔ آن معبدی در آرگوس داشت.[۲] همچنین لقب آفرودیته در منطقهٔ کنوسوس بود.[۳][۴] او ایزدبانوی پوشش گیاهی، باغ‌ها، و شکوفه‌ها بود و به‌ویژه در فصل بهار و در نزدیکی زمین‌های پایین‌دست و باتلاقی پرستش می‌شد، که برای رشد گیاهان مساعد است. او همچنین ایزدبانوی عشق انسانی نیز به‌شمار می‌رفت.[۵]
منابع[ویرایش]
- ↑ "Kharities". Theoi Project. Retrieved 2013-12-29.
- ↑ پوسانیاس, Description of Greece ii. 22. § 1.
- ↑ R. F. Willetts (1977). The Civilization of Ancient Crete. University of California Press. p. 209.
- ↑ This article incorporates text from a publication now in the public domain: Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Aphrodite". Encyclopædia Britannica (به انگلیسی) (11th ed.). Cambridge University Press.
- ↑ Ramesh Chopra (2005). Academic Dictionary Of Mythology. p. 28.
ایزدان و پهلوانان اساطیر یونان باستان | ||
|---|---|---|
| ایزدان نخستین |  | |
| دوازده ایزد المپ‌نشین | ||
| دیگر ایزدان | ||
| تیتان‌ها | ||
| گروه‌ها | آرگونوت‌ها· آمازون‌ها· الهه‌های انتقام· بورئاس· ساتیر· سانتور· سایکلاپس‌ها· سیرن· خاریتس· گیگانت‌ها· میوزها· مویرای· نرئیدها· نیمف· هارپی· هکاتونکایر | |
| دیگر موجودات نخستین | ||
| پهلوانان میرا و نیمه‌خدایان | ||
| مکان‌های مقدس | ||