پنکه سقفی
پنکه سقفی نوعی فن است که با نیروی الکتریکی و معمولاً به صورت نصب مایی اشده در سقف اتاقها مورد استفاده قرار میگیرد. حرکت پنکه سقفی به صورت دورانی است. از پنکههای سقفی در مناطقی که امکان استفاده از کولر آبی کم است، استفاده بیشتری میشود. همچنین بسیاری از پنکه های سقفی به عنوان چراغ نیز عمل میکنند که نیازی به چراغ های سقفی دیگری نباشد.
پنکه سقفی با افزایش سرعت هوا به طرز موثری افراد را خنک میکند. پنکه برخلاف تجهیزات تهویه مطبوع، دمای هوا یا رطوبت نسبی را کاهش نمیدهد، بلکه با کمک به تبخیر عرق و افزایش تبادل گرما از طریق همرفت، اثر خنککننده ایجاد میکند. پنکه مقدار گرما اندکی را به اتاق اضافه میکند که عمدتاً ناشی از گرمای اتلاف موتور و تا حدی اصطکاک است. پنکه به طور قابل توجهی انرژی کمتری نسبت به تجهیزات تهویه مطبوع مصرف میکند؛ زیرا خنک کردن هوا از نظر ترمودینامیکی گران است.
تاریخچه[ویرایش]
اولین پنکه های سقفی چرخشی در اوایل دهه ۱۸۶۰ و ۱۸۷۰ در ایالات متحده پدید آمد و بجای تغذیه از موتور برقی، از جریان آب، توأم با یک توربین، برای به حرکت درآوردن پنکه استفاده میشد که سیستمی از تسمه ها، پره های این پنکه های دو پرهای را می چرخاند. این سیستم ها می توانستند چندین واحد پنکه را در خود جای دهند؛ به همین دلیل در فروشگاه ها، رستوران ها و ادارات محبوب شدند. برخی از این سیستمها تا امروز باقی ماندهاند و میتوان آنها را در بخشهایی از جنوب ایالات متحده مشاهده کرد.
پنکه سقفی برقی در سال ۱۸۸۲ توسط فیلیپ دیل (Philip Diehl) اختراع شد. او موتور برقی مورد استفاده در اولین چرخ خیاطی سینگر را مهندسی کرده بود و در سال ۱۸۸۲ آن موتور را برای استفاده در پنکه سقفی تطبیق داد. هر پنکه دارای یک واحد موتور مستقل خود بود، بدون اینکه نیازی به تسمه محرک داشته باشد.[۱]
منابع[ویرایش]
- ↑ Scharff, Robert; Casablanca Fan Co. (1983). The Fan Book. Reston, VA: Reston Publishing. p. 128. ISBN 0-8359-1855-6.
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Ceiling fan». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی.
- ویکیپدیای انگلیسی