اسطورهشناسی مصری: تفاوت میان نسخهها
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
==== هلیوپوس ==== |
==== هلیوپوس ==== |
||
کاهنان هلبوپولیس،بر این اعتقاد بودند که آتوم از آب های آشفته اقیانوس نون |
کاهنان هلبوپولیس،بر این اعتقاد بودند که آتوم از آب های آشفته اقیانوس نون به وجود آمد. |
||
اساطیر مصر،ورونیکا ایونس،ترجمه باجلان فرخی،انتشارات اساطیر،۱۳۷۵ صفحه۴۰. |
|||
اتوم بعد آنکه خود خواست بوجود آید،دیگر خدایان را بوجود آورد.اتوم شو را با پرتاب تف و دختر خود تفنوت را با استفراغ آفرید.دین سان شو و تفنوت را با هم پیوند داد. |
|||
در آغار اتوم یک چشم به نام اوجا داشت.این چشم نشان شهریاری او بود. |
|||
==== ممفیس ==== |
==== ممفیس ==== |
نسخهٔ ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۸:۵۷
اساطیر مصر باستان |
---|
باستان شناسی |
خدایان مصر باستان |
|
کتاب های باقی مانده |
موضوعهای مرتبط |
مصر باستان |
اساطیر مصر به صورت تندیسهای بزرگ سنگی از جنس سنگ خارا و مرمر سیاه، تندیسههای براق مفرقی و زرین همچنین ایزدان و ایزدبانوانی ساخته شده از گل رس که به ترتیب سلسله مراتبی که معمولاً به حالت نشسته و یا ایستاده دیده میشوند.[۱]
پیگرههای مذکر یا مونث معمولاً پوزه حیوان مانند و یا منقار دارند.[۱]
همه ایزدان در معمولاً در حالتی مصور شدهاند که در حال پرستش شدن هدایایی را نیز دریافت میکنند و یا حرکاتی دال بر حمایت از عبادت کنندگان انجام میدهند.[۱]
این طرحها بر روی نقش برجستههای روی تابوتهای سنگی و یا کنده شده بر ستونهای سنگی مقابر، آجرهای سنگی دیوارههای پرستشگاهها وجود دارند.[۱]
پیشینه
مصریان باستان به دلایل اقلیمی و طبیعی مردگان خود را برای دوری جستن از نابودی مومیایی می کردند.این اجساد در مراسمی آئینی و با استفاده از اساطیر مصری به آرامش می رسیدند.
آفرینش جهان توسط خدایان
هلیوپوس
کاهنان هلبوپولیس،بر این اعتقاد بودند که آتوم از آب های آشفته اقیانوس نون به وجود آمد. اساطیر مصر،ورونیکا ایونس،ترجمه باجلان فرخی،انتشارات اساطیر،۱۳۷۵ صفحه۴۰. اتوم بعد آنکه خود خواست بوجود آید،دیگر خدایان را بوجود آورد.اتوم شو را با پرتاب تف و دختر خود تفنوت را با استفراغ آفرید.دین سان شو و تفنوت را با هم پیوند داد. در آغار اتوم یک چشم به نام اوجا داشت.این چشم نشان شهریاری او بود.
ممفیس
تب
پانویس
منابع
اساطیر مصر،ورونیکا ایونس،ترجمه باجلان فرخی،انتشارات اساطیر،۱۳۷۵. کلیت تاریخ عمومی(جلد۱)؛ دکتر حسینعلی ممتحن،انتشارات دهخدا،۱۳۴۹.