پرش به محتوا

لری لیراوی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
لُری لیراوی
لری لیراوی[۱]
زبان بومی در ایران
منطقهغرب آسیا
قومیتمردم لر
  • لُری لیراوی
الفبای فارسی
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹

لری لیراوی یکی از گویش‌های لری جنوبی رایج در خوزستان ، بوشهر و ...می‌باشد[۲] [۳][۴] این گویش بازمانده زبان لری خوزی می‌باشد. کتاب‌های فرهنگ جغرافیایی آبادی‌های کشور، چاپ ادارهٔ جغرافیایی ارتش[۵] به صراحت وجود زبان لری در این مناطق را تأیید کرده‌ است. .[۶][۷]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. http://www.amazon.com/Phonology-Southern-Luri-Eric-Anonby/dp/3895867233
  2. صفی‌نژاد، جواد. لرهای ایران: لر بزرگ، لر کوچک. تهران: ۱۳۸۰.(ص ۷۰).
  3. صفی‌نژاد، جواد. لرهای ایران: لربزرگ، لرکوچک. آتیه، تهران: ۱۳۸۱.
  4. اقوام ایرانی جلد هشتم صفحه دهم
  5. -فرهنگ جغرافیائی آبادیهای کشور جمهوری اسلامی ایران (جلد101 گناوه 1365) و (جلد 110بوشهر 1365) و (جلد 91 بهبهان 1370 در خصوص بندر دیلم) و (جلد 90 آبادان 1365 در خصوص بندر ماهشهر)
  6. فرهنگ جغرافیایی آبادی‌های کشور، چاپ ادارهٔ جغرافیایی ارتش12
  7. لیراو در لغتنامه دهخدا